ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 787

บทที่787 คุณชายเฉิน

การล้อเล่นปรากฏขึ้นในสายตาของคนเหล่านั้น เหมือนกลุ่มหมาป่าชั่วร้าย จากนั้นก็พุ่งตรงไปที่เฉินเกอ

ฉากนี้ ทำให้ทุกคนในเหตุการณ์แทบหยุดหายใจ

โอ้พระเจ้า การต่อสู้ครั้งนี้ คือการทำให้ชายหนุ่มคนนี้ที่ไม่รู้วิชาการต่อสู้ ให้ร่างกายแตกเป็นชิ้นๆ

“ฮึ่ม หาที่ตาย เขาไม่รู้เหรอ ในประเทศหนานเยว่ครอบครัวของโถ้ป๋ามีสถานะอะไร? หาเรื่องใครไม่ว่า แต่นี่กล้ามาทำให้

คุณชายโถ้ป๋าขุ่นเคืองไม่ ครั้งนี้ไม่เพียงแต่ตัวเองตาย แม้แต่สมาชิกในครอบครัว ก็อาจตกอยู่ในอันตรายเช่นกัน”

ใต้เวทีมีคนเยาะเย้ย

อย่างไรก็ตามเถียนเสี่ยวฝางรู้สึกกังวลมาก

“คุณชายเจียง เฟยเฟย พวกคุณรีบคิดหาวิธี ใช้บารมีของครอบครัวคุณช่วยเหลือเฉินเกอ ที่เฉินเกอทำไปก็เพื่อต้องการ

ช่วยเหลือคนเลยทำให้โถ้ป๋าเจ๋ขุ่นเคือง!”

อย่างไรก็ตามสิ่งที่ตอบสนองต่อเธอคือ การแสดงออกที่ไม่แยแสของพวกเขา

“เอาล่ะเสี่ยวฝาง ก็แค่คนกระจอกคนหนึ่งที่ตาย เธอต้องกังวลขนาดนี้เลยเหรอ? เป็นแค่คนไม่รู้จักมาเจอกันแค่นั้น!”

หลงเฟยเฟยหมดคำจะพูด

“แต่ว่า……”

ไม่รอให้เถียนเสี่ยวฝางพูดจบ

คนเหล่านี้ได้รีบพุ่งเข้าไปทันที

ทุกคนดุร้ายและชั่วร้าย

เฉินเกอสวมกอดฉินหยาด้วยมือข้างหนึ่ง และยกอีกข้างขึ้นเบาๆ

ค่อยๆโบก

มีเสียงตูม!

ดาบสองคมสีขาวนับพัน โดยมีเฉินเกอเป็นแกนกลาง เฉือนเข้าหาสิ่งรอบข้างอย่างรวดเร็ว เช่นเดียวกับการตัดเนื้อแกะเป็น

แผ่นม้วน เป็นชั้นๆ!

ชั้วะๆๆ!

ผู้น่าสงสารหลายคน ยังไม่ทันเข้าใกล้ ก็โดนเฉือนเป็นรูปทรงต่างๆ กระเด็นไปทุกทิศ

ทิ้งไว้เพียงสีเลือดที่เข้มไว้ตรงจุดนั้น

“อ๊ะ!”

ฉากนองเลือดนี้ ผู้หญิงหลายคนมองแล้ว และกรีดร้องอย่างตกใจ

มันทำให้ทุกคนถอยหลังด้วยความตกใจ

เถียนเสี่ยวฝางเอามือปิดปากของเธอด้วยความประหลาดใจ

ตอนที่เฉินเกอลงมือ อยู่ในสายตาของเธอ นี่เป็นผลงานชิ้นเอกของอาจารย์

หลงเฟยเฟยกับหม่าปินและคนอื่นๆ เปลือกตากระตุก

เดิมทีเคยคิดว่าเฉินเกอกำลังจะถูกแยกชิ้นส่วน แต่เขาไม่คาดคิดว่า คนเหล่านั้นจะหายไปในพริบตา

บุคคลผู้นี้ มีพลังเหนือธรรมชาติ และร้ายกาจมาก!

หลงเฟยเฟยอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายของเธอ

“นี่……นี่มัน……”

โถ้ป๋าเจ๋ตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก และรีบถอยไปด้านหลัง

คนเหล่านี้ ล้วนเป็นยอดฝีมือของตระกูล

“ดูเหมือนว่า นายช่างไม่รู้จักความหวังดีของคนอื่น

เฉินเกอมองไปที่โถ้ป๋าเจ๋อย่างเย็นชา

ชั่วขณะทำให้โถ้ป๋าเจ๋เหมือนหล่นลงในถ้ำน้ำแข็ง เหงื่อไหลเหมือนสายฝน

จากนั้นเขาก็ค้นพบว่า สายตาของบุคคลนี้ ช่างน่ากลัวเพียงใด

“คุณท่านมีอะไรค่อยพูดค่อยจา ฉันคิดว่า ท่านยังไม่เข้าใจสถานการณ์ปัจจุบัน คุณชายท่านนี้คือ โถ้ป๋าเจ๋ ลูกชาย

เศรษฐีที่ร่ำรวยที่สุดในประเทศหนานเยว่ และเป็นลูกชายคนเดียวของนายท่าน เป็นที่จับตาของประเทศชาติ!”

“คุณท่านแม้ว่าคุณจะมีความสามารถที่ยอดเยี่ยม แต่ประเทศหนานเยว่ ก็มีอำนาจมากมาย ถ้าทำร้ายคุณชายของ

ฉัน ท่านคงเข้าใจในอนาคตต้องเผชิญกับอะไรบ้าง?”

ชายวัยกลางคนพยายามควบคุมสติ เพื่อเตือน

เฉินเกอไม่ตอบ แต่มองไปที่พวกเขา

โถ้ป๋าเจ๋คิดว่าเฉินเกอกลัว

เขารีบพูดว่า “ใช่ คุณคุณชายอันดับหนึ่งของประเทศหนานเยว่ ข้างหลังฉัน มีประเทศหนึ่ง อีกอย่าง ยังมีคนอีกเยอะที่เป็น

ยอดฝีมือเหมือนคุณ มีสุภาษิตจีนคำหนึ่ง ปัญหาเล็กน้อยจะทำให้เดือดร้อนไปทั่ว เหตุผลนี้ฉันคิดว่าคุณคงเข้าใจใช่ไหม?

ถ้าวันนี้คุณกล้าทำร้ายฉัน คุณคงไม่มีชีวิตรอดออกจากประเทศหนานเยว่!”

“หึหึ ฉันไม่คิดว่าพวกคุณไม่เข้าใจความหมายของฉัน! เวลาที่พวกคุณมัวมาคุยกับฉัน เวลาได้ผ่านไปครึ่งหนึ่ง เมื่อกี้ฉันให้

เวลาคุณแค่ครึ่งชั่วโมง เพื่อบอกพวกคุณว่า หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง ฉันจะฆ่าสมาชิกทุกคนของตระกูลโถ้ป๋าเจ๋ เพื่อเป็น

การระบายความแค้นแทนเพื่อน!”

เฉินเกอยิ้มเยาะ

“อะไรนะ? คุณพูดอะไร! ! ! คุณต้องการทำลายล้างตระกูลโถ้ป๋าเจ๋!”

ชายวัยกลางคนตกตะลึงกับคำพูดของเฉินเกอ

โถ้ป๋าเจ๋ก็รู้สึกกลัวเล็กน้อย

“ดังนั้น สิ่งที่พวกคุณกำลังบอกฉัน เป็นเพียงเรื่องไร้สาระ และตอนนี้ ฉันได้ตัดสินใจแล้วว่า จะฆ่าโถ้ป๋าเจ๋คนนี้!”

เฉินเกอยิ้มเยาะ

“ไม่! ลุงหลิง ช่วยฉัน ช่วยฉันด้วย คนตรงหน้า เป็นคนบ้าแน่นอน!”

โถ้ป๋าเจ๋ส่ายหัวอย่างแรง