ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 790

บทที่ 790 ราชาเป่ยจิ้ง

“คุณท่านราชครู ท่านหมายถึง ฉันไม่คาดคิดว่าเฉินเกอจะแข็งแกร่งขนาดนี้ใช่ไหม?”

เหลียงกงพูด

“อืม ฉันประเมินพลังของเทพจิตเก้าภพต่ำไป มันสามารถทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ทำให้โลกแตกสลายได้ ในเวลา

เพียงไม่กี่ปี เฉินเกอได้เข้าสู่ขอบเขตหลุนหวาง และการบำเพ็ญปฏิบัติของเขาก็เทียบเท่ากับฉัน! ระดับนี้ ตลอดหลายปีที่

ผ่านมา แม้แต่ผู้ที่มีพรสวรรค์ที่แข็งแกร่ง ก็เป็นไปไม่ได้!”

“สิ่งที่น่าโมโหที่สุดก็คือ คนที่คอยช่วยเหลือเฉินเกออย่างลับๆ ถ้าไม่ใช่เขา เฉินเกอก็คงไม่เติบโตเร็วขนาดนี้ ถึงตอนนี้ ฉัน

ไม่สามารถควบคุมเขาได้ และต้องซ่อนตัวอยู่เบื้องหลัง!”

เฉินเตี๋ยนชางพูด

“ชัวะ!”

สิ่งนี้ทำให้โถ้ป๋าเจินกับเหลียงกงหายใจไม่ออก

“ตำหนักจ้งโล๋ยอดฝีมือชั้นเจ็ดที่แข็งแกร่ง มีอำนาจเหนือทุกสิ่ง ดังนั้น เฉินเกอผู้นี้ ก็เทียบได้กับยอดฝีมือทั้งเจ็ด หลุน

หวางทั้งเจ็ดพลังอำนาจเท่าเทียมกัน ก็เป็นหลุนหวางท่านหนึ่ง?”

ทั้งสองประหลาดใจ

ราชครูพูดถูก ถ้าทั้งสองรีบร้อนจะไปแก้แค้น มันจะทำให้เกิดการตายได้อีก

“ใช่สิ นี่คือพลังของจิ่วซื่อหยวนหยิง แน่นอน มันก็เป็นเสน่ห์ที่เป็นเอกลักษณ์ของมันเอง!”

เฉินเตี๋ยนชางยิ้มเล็กน้อย

“ถ้าอย่างนั้นคุณท่านราชครู พวกเราไม่มีวิธีเลยเหรอ ที่จะจัดการกับเฉินเกอคนนั้น? เขาฆ่าลูกชายของฉันอย่างโหดเหี้ยม

ความแค้นและความเกลียดชังนี้ ถ้าไม่ได้แก้แค้นฉันโถ้ป๋าเจินตายตาไม่หลับ ขอร้องคุณท่านราชครูช่วยหาวิธี เพื่อฆ่าเฉิน

เกอคนนี้!”

โถ้ป๋าเจินคุกเข่าขอร้อง

“หึหึ ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่ปล่อยให้เฉินเกอคนนี้เติบโตมีพลังอำนาจแบบนี้อีกต่อไป ตอนนี้ ฉันจับคนในครอบครัวของเขา

ได้แล้ว ต้องจับอีกคนหนึ่ง ก็เหมือนชีวิตเขาเกือบอยู่ในกำมือฉันแล้ว ฮ่าๆๆ ถึงเวลานั้น เขาก็ไม่สามารถหนีออกจากเอื้อม

มือของฉันได้!”

“ถึงเวลานั้น ขอความช่วยเหลือจากประเทศหนานเยว่ใช้วิชาค่ายกลเม่ยหลงที่สืบทอดแต่โบราณ ทำลายล้างเฉินเกอ

ไม่ใช่ปัญหาใหญ่เกินไป เด็กคนนี้ จุดอ่อนของเขาคือ มีจิตใจที่อ่อนแอ และกังวลเกินไป และฉันก็คือคนที่ทำให้เขาอับโชค

เฉินเตี๋ยนชาง ตลอดเวลาเพื่อเป้าหมาย จะใช้ทุกวิถีทาง!”

เฉินเตี๋ยนชางกำหมัดไว้แน่น

และสองคน ในดวงตาฉายแววความหวัง

“ราชครูท่านจะใช้วิชาค่ายกลเม่ยหลงจริงเหรอ ค่ายกลนี้เริ่ม ก็ต้องการ……”

เหลียงกงอดไม่ได้ที่จะถามอย่างใจสั่น

“ฉันพูดแล้ว เพื่อให้บรรลุเป้าหมาย ใช้ทุกวิถีทาง ไม่มีอะไร สำคัญไปกว่าการยึดจิ่วซื่อหยวนหยิง การเสียสละและความ

พยายามทั้งหมดนั้นคุ้มค่า!”

เฉินเตี๋ยนชางพูดอย่างเย็นชา

ค่ายกงเม่ยหลง สืบทอดมาโดยเทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ในสมัยโบราณ

พลังของมันยิ่งใหญ่มากไม่มีสิ่งใดเทียบได้ ชั่วพริบตา สามารถสังหารหลงหวางผู้แข็งแกร่ง

และแน่นอน ผลกระทบที่จะตามก็หนักเหมือนกัน

แต่ทั้งสอง ไม่กล้าฝ่าฝืนคำสั่งของเฉินเตี๋ยนชาง

ในขณะนี้ไม่กล้าพูดอะไร

“คุณท่านราชครู แล้วเมื่อกี้ที่ท่านพูด สิ่งที่สำคัญที่สุดของเฉินเกอคืออะไร?”

“หึหึ ตอนนี้เราได้จับคนในครอบครัวที่เขาห่วงใย และสิ่งเดียวที่ขาดคือ ผู้หญิงที่เขารัก ถ้าทั้งสองอย่างอยู่ในกำมือของเรา

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ต้องกังวล เพียงแค่ต้องตรวจสอบให้แน่ใจว่า การใช้ค่ายกลเม่ยหลงจะต้องสำเร็จไปด้วยดี!”

“พวกเราเข้าใจ แต่ผู้หญิงคนนี้ไปหาที่ไหน?”

โถ้ป๋าเจินถาม

“ไกลออกไปสุดขอบฟ้าแต่ก็เหมือนอยู่ใกล้แค่เอื้อม ก็คือซูมู่หานที่มาจากโลกยู่ เธอเป็นที่รักของเฉินเกอ ครั้งนี้ เราต้อง

ควบคุมเธอให้ได้!”

เฉินเตี๋ยนชางยิ้ม

“อะไรนะ? คุณหมายถึงคุณซูมู่หานจากโลกยู่? แต่ว่า เธอมาจากโลกยู่ พวกเราจับเธอ? แต่ว่า พวกเรากับโลกยู่เราได้

ร่วมมือกัน!”

เหลียงกงตกใจกลัว

“ฮึ่ม ความร่วมมือแบบไร้สาระ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่าน โลกยู่ได้แสดงพลังอำนาจต่างๆ เพื่อหลอกล่อหลุนหวางเจ็ดชั้น ดูผิว

เผินฉันราชาหนานย่าเฉินเตี๋ยนชางเป็นหุ่นเชิดของพวกเขา หลายปีมานี้ ฉันต้องอัดอั้นตันใจ เพื่ออะไร? เพื่อจิ่วซื่อหยวน

หยิง หลังจากที่ฉันได้จิ่วซื่อหยวนหยิงแล้ว ไม่มีอะไรต้องไปกลัว โลกยู่?”

“เมื่อทั้งสามคนมาถึง จงทำตามแผน!”

เฉินเตี๋ยนชางพูดอย่างเย็นชา

แสงสีดำขนาดใหญ่ ฉายออกมาจากร่างกายของเขา

ทุกคนหวาดกลัว

พยักหน้าหลายครั้งแล้วบอกว่าตกลง

เฉินเตี๋ยนชางยิ้มอย่างมีชัย “เสี่ยวเกอ ฉันคิดว่า ถึงเวลาที่เราจะได้พบกันแล้ว และฉันคิดว่า นี่จะเป็นการพบกันครั้งสุดท้าย

ของพวกเรา!”

……