ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 801

บทที่801 แผนการบำเพ็ญตบะ

เวลานี้ ภายในด้านหลังภูเขาสำนักสวนหยางเตี้ยน

ก่อนหน้านี้เฉินเกอเคยเหมาที่วิลล่าแห่งนี้

ใช้สำหรับเป็นที่อยู่ของครอบครัวตัวเองและมู่หานโดยเฉพาะ

ในปีนี้ เฉินเกอเองก็เคยฝึกต้นกำเนิดพลังทิพย์

อยากจะเอาสระน้ำต้นกำเนิดพลังทิพย์ทั้งสระย้ายไปอยู่บนเกาะตระกูลเฉินที่เมืองหนานหยาง

ถึงตอนนั้น ฟื้นฟูอสังหาริมทรัพย์ของตระกูลเฉินแล้ว ประกอบกับสำนักสวนหยางเตี้ยนของตัวเอง ก็สามารถตั้งเป็นฐานปฏิบัติการได้แล้ว

แต่งานใหญ่งานนี้ หากไม่ใช้เวลาถึงสิบปี ก็ไม่สามารถจะทำสำเร็จได้เลย

ดังนั้น จึงได้ก่อตั้งตระกูลเฉินขึ้นที่นี่เป็นการชั่วคราว

ภายในวิลล่า

ชายอ้วนคนหนึ่งกำลังตะเกียกตะกายอยู่บนพื้น เขาไม่มีดวงตาทั้งสองข้าง พูดไม่ได้ อีกทั้งมือและเท้าก็ถูกตัดเส้นเลือดไปจนหมด

ทำให้เขามีชีวิตอยู่ได้อย่างยากลำบากยิ่งนัก

ส่วนอีกทางด้านหนึ่ง เป็นบิดาของเฉินเกอ ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้รถเข็น

ร้องเรียกให้คนรีบเข้าไปช่วยประคองชายอ้วน

“ช้าๆหน่อย อย่าให้เสี่ยวหาวล้ม!”

เฉินจิ้นตงกล่าวด้วยความกังวล

“คุณปู่ เหมือนกับคุณชายหวงจะเขียนอะไรไว้บนพื้น!”

สาวรับใช้กล่าว

“เขียนอะไร?”

เฉินจิ้นตงเอ่ยถาม

“เขากำลังเขียนว่า เมื่อไหร่พี่ชายจะออกมา? พี่สาวยังมีชีวิตอยู่ไหม?”

สาวรับใช้เอ่ยขึ้นเบาๆ “คุณชายหวงเขียนแบบนี้ติดต่อกันมาหลายวันแล้ว!”

“เฮ้อ!”

เฉินจิ้นตงถอนหายใจออกมา

ด้วยสีหน้าที่ดูแย่

“ให้เขาเขียนเถอะ บางทีแบบนี้ ในใจของหยงหาวจะได้รู้สึกดีขึ้นบ้าง!”

เฉินจิ้นตงหลับตาลง แล้วน้ำตาก็ไหลลงมา

เวลานี้ แววตาของเฉินจิ้นตงแข็งทื่อขึ้นมาทันใด

มองไปยังด้านนอกประตู อย่างสะอึกสะอื้น

ส่วนเฉินเกอนั้น ขอบตาก็รื้นชื้นขึ้นมาในเวลาเดียวกัน

เนื่องจากว่าแม้แต่สาวรับใช้ก็ยังไม่เห็นว่าเฉินเกอได้ยืนอยู่ตรงนี้มานานแล้ว

“หยงหาว พ่อ แม่! ผมมาแล้วครับ!”

เฉินเกอเอ่ยขึ้น

เฉินจิ้นตงร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมาอย่างรุนแรง

แกร๊ก!

ส่วนหวงหยงหาวนั้น ทั้งร่างกายช็อกไป ปากกาในมือนั้นร่วงหล่นลงพื้น

“อา! อา!”

หวงหยงหาวพยายามดิ้นต้องการที่จะปีนป่ายขึ้นมาจากพื้น

ลิ้นของเขาถูกคนตระกูลฉินตัดไปแล้ว ดังนั้นจึงไม่สามารถพูดได้อีก

แต่เฉินเกอสามารถรู้ได้ว่าเขากำลังตะโกนเรียกตัวเอง

ห้าปีก่อน ตัวเองจัดการเฉินเตี๋ยนชาง แล้วนำตัวหยงหาวและคนอื่นๆมาที่ประเทศหนานเยว่

เดิมทีต้องการจะให้เขาดูแลทรัพย์สินบางส่วนของตระกูลเฉิน ให้เขาได้ใช้ชีวิตอย่างไร้ความกังวล

แต่ไม่คิดเลยว่าตัวเองจะทำให้เขาต้องมาเป็นแบบนี้

“หยงหาว ฉันกลับมาแล้ว!”

กอดหวงหยงหาวขึ้นมาแล้วนั้น ดวงตาของเฉินเกอนั้นเต็มไปด้วยน้ำตา

..........

ส่วนพี่สาวก็ถูกตระกูลฉินจากโลกยู่จับตัวไปเป็นทาสรับใช้ คนในครอบครัวได้รับการกดขี่ข่มเหง