ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 89

บทที่ 89 เขาแอบดูพวกเรา

การสนทนาต่อจากนั้น หวูเฉียง โอ้อวดความสัมพันธ์ของบ้านเขาใน จินหลิงตลอด

แน่นอนว่า ยังคงพูดคุยถึงเฉินเกอโดยตลอด

ถ้าจะบอกว่าไม่โกรธเลย ก็ไม่จริง

เฉินเกอต้องการเหยียบหวูเฉียงคนนี้ให้สิ้นซากจริงๆ

แต่เมื่อมาคิดในภายหลังแล้ว เขาจะโอ้อวดก็อวดไป จะเยาะเย้ยก็เย้ยไป นอกจากนี้ เขายังมีอะไรอีกบ้าง?

ดังนั้น มื้อเที่ยงของครอบครัว จึงทานได้จืดชืดไร้รสชาติ หลังทานอาหารเสร็จ ก็เป็นการพูดคุยอีกครั้ง คุยไปคุยมา เห็นว่าช่วงบ่ายก็กำลังจะผ่านไปแล้ว

เนื่องจากเฉินเกอวันนี้ตื่นแต่เช้า และเสียเวลาที่นี่เกือบหนึ่งวัน จึงรู้สึกง่วงเล็กน้อย!

แต่ซูเหมยส่งเสียงดังขึ้น ทำให้เฉินเกอตกใจ

“อุ้ย พี่หวูเฉียง พี่ยียี เกือบห้าโมงเย็นแล้ว ปาร์ตี้เรือสำราญของวันนี้กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว เรารีบไปกันเถอะ! ไปช้าจะไม่ดีนะ!”

“อืมๆ พูดถูกต้อง!”

“เพราะยังไงแล้ว ก็เป็นคุณชายหวางเริ่มจัดขึ้น เราต้องให้เกียรติอย่างเต็มที่!”

หวูเฉียงพูด

“ได้ งั้นพวกเธอรีบไปกันเถอะ ใช่แล้ว หวูเฉียง คุณช่วยดูแลซูเหมยกับยียีดีๆนะ!” หลินหงพูดขึ้นอย่างรีบร้อน

ประโยคนี้ กีดกั้นเฉินเกอไว้ข้างนอกโดยธรรมชาติ

“ไม่มีปัญหา!”

ส่งเสียงตอบกลับไป แต่ละคนต่างไปขับรถ ส่วนเฉินเกอ ด้วยการยืนกรานของหลินยียี ถึงได้ขึ้น BMW Series 7 ของซูเหมย

มิฉะนั้นตามความหมายของพวกเขา คาดว่าจะไม่อนุญาตให้เฉินเกอขึ้นรถแน่นอน

ในระหว่างนั้น หลินยียีก็ยังคงจับมือของเฉินเกอไว้แน่น ใช้แรงมาก

ความหมายเหมือนจะพูดว่า

ขอโทษ! ขอโทษ! ขอโทษ!

คุณชายเฉิน ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าพวกเขาจะเป็นแบบนี้ วันนี้ทำให้คุณได้รับความคับอกคับใจมากขนาดนี้ ต้องขอโทษจริงๆนะคุณชายเฉิน!

แต่เฉินเกอแค่ส่ายหัวและยิ้มเบาๆ ถือเป็นการตอบรับ

ในขณะที่พูดคุยหัวเราะ ทุกคนก็มาถึงที่หน้าประตู ของหาดทรายสีทองอีกครั้ง

“ใช่แล้ว เฉินเกอ คุณมีบัตรรับเชิญไหม?” หวูเฉียงอยากถามประโยคนี้มานานมาแล้ว แต่ว่า เขาต้องรอจนกว่าเฉินเกอมาถึงแล้ว

ค่อยพูด

ก็คือต้องการทำให้เฉินเกอต้องอับอาย

“อ๋อ ฉันมี!”

เฉินเกอพยักหน้า หยิบบัตรรับเชิญออกจากกระเป๋าอย่างระมัดระวัง

“เหอะๆ พี่ยียีต้องเป็นคนให้เขาแน่นอน จริงเลยนะ พี่ยียี ทำไมพี่ถึงทำดีกับเขาขนาดนี้! พี่รู้ไหมว่าพี่แบบนี้ กลับเป็นการทำร้ายเขานะ เขาไม่ใช่คนบนโลกเดียวกันกับพวกเรา ทำไมดันจะต้องให้เขาเข้ามาในโลกของเราด้วยให้เขาใช้ชีวิตแบบธรรมดาเรียบง่ายไม่ดีหรอ?”

แม้ว่าปกติแล้วซูเหมยจะไม่มีทีท่าเหมือนผู้ใหญ่

แต่ในตอนนี้ เธอพูดอย่างตรงไปตรงมาโดยไม่เกรงใจ

ดูเหมือนมีประสบการณ์เป็นผู้ใหญ่เล็กน้อย

ปกติเธอจะเคารพนับถือหลินยียีมาก

แต่ว่าวันนี้ จนถึงตอนนี้ เธออดไม่ได้แล้วจริงๆ

วันนี้เป็นโอกาสอะไร? เป็นคุณชายหวางที่รวบรวมคุณชายคุณหนูไฮโซจำนวนมาก มารวมตัวปาร์ตี้กัน คนที่มาล้วนมีหน้ามีตาหมด

เธอรู้ดีว่า พี่สาวอาจจะชอบเฉินเกอคนนี้มาก ดังนั้นจึงต้องการพาเขามาเจอสังคม

แต่ว่า หลังจากเข้าไปแล้ว ได้เห็นทายาทเศรษฐีมากมายขนาดนั้น ศักดิ์ศรีของเขา จะไม่ถูกทำร้ายหรือ?

“เอาล่ะ เสี่ยวเหมยเรื่องบางอย่าง เธออย่าพูดเกินไป ต้องเหลือที่เวลาว่างไว้บ้าง!”

หลินยียี กระทืบเท้าอย่างร้อนรน

“เอาล่ะ พวกคุณสองพี่น้องเลิกทะเลาะกันได้แล้ว ฉันว่าเราเข้าไปเธอ ให้เฉินเกอตามเราไปแล้วกัน บางอย่าง ที่เขาไม่กล้าพูด ถ้ามีใครถามขึ้น ฉันพูดแทนเขาแล้วกัน!” หวูเฉียง พูดอย่างมีความชอบธรรม

“เหอะๆ ยังคงเป็นพี่หวูเฉียงที่ดีที่สุด มีความสามารถ!”

ซูเหมยชมเชยเขา

มองขวางเฉินเกออีกครั้ง

ทุกคนจึงรวมกลุ่มกันเดินเข้าไป

ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายห้าโมงแล้ว ด้านข้างหาดทรายสีทองเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย คึกคักมากกว่าตอนกลางวันเสียอีก

“เฉียงจื่อมาแล้วหรอ!”

“เสี่ยวเหมย เธอก็มาแล้วหรอ ทำไมถึงเพิ่งมากัน เรากำลังทำบุฟเฟ่ต์บาร์บีคิว!