ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 153

ตอนที่ 153

การต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่เริ่มขึ้นอย่างกะทันหัน!

ถ้านี้หากไม่ใช่ทางเลือกสุดท้าย จะไม่มีทางที่เกิดกาต่อสู้ระหว่างยอดฝีมือเกิดขึ้นเพราะแต่ละคนคือทรัพยากรที่ล้ําค่าเป็นอย่างมาก ระหว่างการต่อสู้ของทั้งสองฝ่ายย่อมอันตรายจนถึงที่สุดไม่มีใครรู้ผลลัพธ์ แต่ เพื่อให้แน่ใจว่ามรดกของยอดฝีมือจะได้รับการถ่ายทอดต่อกองกําลังของฝ่ายนั้นๆจะไม่มีวันปล่อยให้ยอดฝีมือ ฝ่าตนตกตาย

แต่คราวนี้กลับไม่มีการเจรจาใดๆและมีการพูดเพียงไม่กี่คําก่อนสงคราม

นี่เป็นสิ่งที่ไม่มีใครคิดว่าจะเกิดขึ้นมาก่อน

และทั้งหมดนี้เป็นเพียงหนึ่งคําสั่งจากผู้เชี่ยวชาญเท่านั้น!

หุหุหุ!

มังกรเพลิงลอยอยู่บนท้องฟ้าเหนือตระกูลหลิวแมันส่งเสียงคํารามพร้อมเปลวไฟที่ลุกโชติช่วง

เก่งเก่ง!

ในเวลาเดียวกันเสียงพิณก็ครอบคลุมพื้นที่ของตระกูลหลิวทั้งหมด

การโจมตีนับไม่ถ้วนโจมตีใส่ม่านแสงสีฟ้าของตระกูลหลิวจนมันสั่นสะเทือน

ใบหน้าของหลิวซิงเหอเปลี่ยนเป็นซีดขาวและเหล่าศิษย์ที่มีการฝึกตนค่อนข้างต่ําในตระกูลหลิวถึงกับกระ อักเลือดออกมาแม้จะเพียงแค่สัมผัสที่กับคลื่นพลังจากการต่อสู้

แม้ว่าตระกูลหลิวจะแข็งแกร่ง แต่ก็ยากที่จะต้านทานการประสานการโจมตีจากยอดฝีมือหลายคน

หลิว ซิงเหอ กัดฟันของเขาและปรากฏแววตาที่ดูบ้าคลั่งในดวงตาของเขา เขาหัวเราะออกมาอย่างรุนแรงแรงกดดันจากร่างกายของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก

“ถ้าเป็นอย่างนั้นก็สู้กันจนตายกันไปข้างหนึ่ง!”

ทันใดนั้นเขาก็ยกมือขวาขึ้น และจู่ๆม่านป้องกันสีฟ้าของตระกูลหลิวก็ดูจะแข็งแกร่งขึ้น จากนั้นภายในส่วนลึกของตระกูลหลิว สถานที่แห่งนี้ดูเหมือนจะเป็นห้องโถงบรรพบุรุษมันเปล่งแสงออกมาพร้อมพลังที่คล้ายจะทําให้โลกรอบข้างสั่นสะเทือน

บรรพบุรุษตระกูลหลิวหลายคนล้วนปรากฏในร่างของหลิวซิงเหอ เขาบีบมือและรู้สึกถึงผิวพรรณที่ดีขึ้นและพลังของเขาก็เพิ่มขึ้นมหาศาลราวกับได้รับการช่วยเหลือจากเซียน

จิจิจิจ —-

ในอากาศทันใดนั้นก็มีเสียงครวญครางต่ําซึ่งดังขึ้นและเหมือนมันจะครอบงําทุกสิ่งในทันที เสียงนั้นดังก้องในหูของทุกคนและก็ดังก้องระหว่างฟ้าดิน

ราวกับบางสิ่งดูเหมือนจะตื่นขึ้น

ลมแรงขึ้นและเมฆก็ลอยสูงขึ้น!

ม่านแสงของตระกูลหลิวสว่างไสวจนแทบเหมือนจะทิ่มแทงสายตาของผู้ที่มอง

เก่ง!

ในที่สุดเสียงดังกึกก้องเหมือนฟ้าร้องก็ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน

จากนั้นแสงที่สว่างจ้าก็ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าตัดผ่านเมฆราวกับสายรุ้งที่ทอดยาวไปในอากาศอย่างไม่มีที่สิ้นสุดและในที่สุดก็ลอยหยุดอยู่ตรงหน้า หลิว ซึ่งเหอ

แสงเพนวพราวส่องสว่างบนท้องฟ้า ความสง่างามอันยิ่งใหญ่และไร้ขอบเขตแผ่ออกมาเพื่อปราบปรามโลกใบนี้

การเต้นของหัวใจของทุกคนเร็วขึ้นอย่างกะทันหัน เพียงแค่มองไปที่กระบี่ยาวก็สามารถรู้สึกได้ถึงอันตรายและพวกเขารูสึกอยากจะหันหลังกลับและวิ่งหนี

อันตราย!

กระบี่ยาวนั่นอันตรายมาก!

มีใครบางคนกลืนน้ําลายลงคอและพูดด้วยความยากลําบาก: “เซียน … สมบัติเซียน?”

หลิวซิงเหอถือกระบี่ยาวและทั้งตัวของเขาเปล่งประกายด้วยรัศมีทรงพลัง

เขามองไปที่ ก่ชางฉิงเขาพูดอย่างเย็นชา: “เจ้าหุบเขาคู่ กระบี่เล่มนี้ถูกใช้โดยบรรพบุรุษของข้าก่อนที่จะทะยานขึ้นไป มันมีพลังเซียนไหลเวียนอยู่แม้ว่ามันจะไม่ใช่อาวุธเซียนแต่ก็ทรงพลังพอ ๆ กับอาวุธเซียนข้าให้เจ้าออกไปโดยไม่มีโทษ!แต่โจวต้าเฉิงฆ่าลูกชายของข้า ข้าจะฆ่ามันที่นี่! “

ก่ชางฉิงแสดงท่าทางประหลาดใจจากนั้นก็พูดอย่างใจเย็นว่า: “อาวุธเซียน เจ้าไม่ใช่คนเดียวที่มีมัน”

เขาหยิบธงสีแดงขนาดเล็กออกจากแขนของเขายกขึ้นด้วยมือทั้งสองข้างแล้วลุ่มโยนขึ้นไปบนท้องฟ้า

แสงเพลิงบนท้องฟ้าปรากฏขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ไฟที่ลุกโชนพุ่งทพยานขึ้นไปเหนือเมฆและยังก่อตัวเป็นลําแสงเปลวไฟซึ่งมีความสูงเกินความสูงของตระกูลหลิว ราวกับมันเชื่อมต่อกับท้องฟ้าราวกับเป็นที่ผนึกตระกูลหลิว!

ใบหน้าของหลิวซิงเหอเปลี่ยนไปอย่างมากเผยให้เห็นความไม่อยากเชื่อและน้ําเสียงของเขาก็เข้มขึ้น”ธงเทียนหยาน เจ้าบ้าไปแล้ว เจ้านําธงเทียนหยานออกมาแล้วจริงๆ เจ้าไม่จําเป็นต้องพึ่งพามันเพื่อผนึกโลกปีศาจหรือ?”

“ข้าเคยใช้มันเพื่อผนึกทางสู่โลกปีสาจ แต่ตอนนี้ข้าไม่ต้องใช้มันทําอย่างงั้นแล้ว!” ก่ฉางชิงโบกมือที่ธงเทียนหยานเปลวไฟที่ไม่มีที่สิ้นสุดราวกับจะมีชีวิตและเริ่มกระพือไปมาบนท้องฟ้าก่อให้เกิดเส้นทางของเปลวไฟ

“เจ้าอยากฆ่าข้าเหรอ”

โจวต้าเฉิงยิ้ม“นิกายของเราก็มีเช่นกัน เจ้าภูมิใจที่มีอาวุธเซียน เจ้าคิดว่าข้าไม่มีผู้หนุนหลังหรือ?”

เขายกมือขึ้นและดู่ฉิน ที่ห่อหุ้มด้วยแสงเปล่งประกายก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา แม้จะไม่ได้คิดแค่รูปลักษณ์ของมันก็ราวกับมีเสียงพิณดังขึ้นระหว่างสรรค์และโลก

มันคือ พิณหัวใจสวรรค์ ของ วังเต๋หลินเซียน!

ถั่วฮวง ยืนอยู่ข้างๆอ้าปากค้าง

มันคือการอวดรวยชัดๆเจ้าไม่สามารถให้แค่คนๆเดียวเห็นมันใช่ไหม?

ข้ายังไม่มีของแบบนั้นเลย!