ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 34

สรุปบท ตอนที่ 34: ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่

สรุปเนื้อหา ตอนที่ 34 – ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ โดย Internet

บท ตอนที่ 34 ของ ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ ในหมวดนิยายกำลังภายใน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

ในตัวบ้าน

หลี่เหนียนฟ่านรู้สึกอารมณ์ดีมาก

ในที่สุดบ้านของเขาก็มีสมาชิกใหม่เข้ามาอยุ่ด้วย

หลายปีที่ผ่านมา เขาอยู่คนเดียวอย่างโดดเดี่ยว ไม่มีใครให้คุยด้วย

แม้ว่าจะมีแขกจำนวนมากมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้ แต่พวกเขาก็เป็นเพียงแค่แขกและพวกเขาก็เป็นผู้ฝึกตน พวกเขาไม่ได้อยู่ในโลกเดียวกัน

วันนี้ในที่สุดบ้านก็มีสมาชิกคนที่สองแถมเป็นสาวงาม

แม้ว่า หลี่เหนียนฟ่าน ไม่ได้ชอบคนที่รูปลักษณ์ แต่ก็อยากได้ภรรยาเป็นสาวงามอยู่

ในโลกก่อนชีวิตของข้าถือว่าสมบูรณ์และพระเจ้าไม่ได้ให้เวลาสำหรับข้า

ตอนนี้ หลี่เหนียนฟ่าน กำลังแนะนำส่วนๆต่างในบ้านให้ ต้าจีฟัง

ตามที่ หลี่เหนียนฟ่าน คาดไว้ในตอนแรกใบหน้าของ ต้าจี ค่อยๆแสดงความตกใจ

เขารู้สึกภาคภูมิใจเล็กน้อย สิ่งต่าง ๆ ที่นี่ถูกมอบใหก้จากระบบ แม้จะมีขนาดเล็ก แต่เจ้าภาพของสิ่งที่ส่งมอบนั้นเยี่ยมมากยิ่งไปกว่านั้นการตกแต่งและเฟอร์นิเจอร์จำนวนมากยังอยู่ในรูปแบบของโลกก่อน ต่อให้มองทั่วโลกใบนี้กก็ไม่มีที่ไหรหรูหรากว่าบ้านหลังนี้หรอก

เจ้ารู้ไหมแม้แต่ผู้ฝึกตนเหล่านั้นก็ต้องประหลาดใจเมื่อพวกเขามาเห็

การอวดรวยครั้งนี้ประสบความสำเร็จอย่างมาก

ขั้นตอนต่อไปคือการแนะนำสมาชิกในครอบครัว

หลี่เหนียนฟานชี้ไปที่สุนัขสีดำตัวใหญ่และพูดว่า “สุนัขตัวใหญ่สีดำตัวนั้นเรียกว่า ต้าเฮย ต้สเฮยกระดิกหางหาต้าจีสิ”

ใบหน้าของ ต้าเฮยเย็นชา แต่มันก็แกว่งหางอย่างเชื่อฟัง

ต้าจี โบกมือให้กับ ต้าเฮยอย่างเป็นมิตร

”ถัดไปเป็นสมาชิกอีกตัวหนึ่ง มันเป็นพ่อบ้านของบ้านข้าด้วย”

หลี่ เหนียนฟ่าน จงใจแสดงเสี่ยวไป๋ให้นางเห็นและพูดกับ เสี่ยวไป๋: “เสี่ยวไป๋ มานี่ ต้าจี จะอยู่ที่นี่ในอนาคตอย่าลืมเชื่อฟังนางนะ?”

เสี่ยวไป๋ โค้งคำนับอย่างสุภาพ “เสี่ยวไป๋ ทราบแล้ว กรุณารับการคารวะนี้”

ปากเล็ก ๆ ของ ต้าจี อ้าขึ้นเล็กน้อยดวงตาของนางดูตกใจและนางพูดด้วยความประหลาดใจ: “อุปกรณ์วิญญาณ?”

”มันไม่ใช่อุปกรณ์ แต่เป็นเทคโนโลยีชั้นสูงถ้าเจ้ามีอะไรจะทำในอนาคตบอก เสี่ยวไป๋ แล้วเขาจะทำให้และมันก็ดีมาก หลี่เหนียนฟ่าน กล่าว

เห็นได้ชัดว่า ต้าจี ไม่ได้ฟังคำอธิบายของ หลี่เหนียนฟ่าน นางเคยเห็นสิ่งที่พิเศษมากเกินไปจากที่นี่และอาจมีสมบัติที่กองอยู่ในมุมใดมุมหนึ่งที่เทียบได้กับอุปกรณ์เทพอยู่ก็ได้ การคิดว่า หลี่เหนียนฟ่าน เป็นมนุษย์ธรรมดาคงเป็นเรื่องโง่เขลา

ข้ากลัวว่าแม้แต่วังนางฟ้าก็เทียบกับที่นี่ไม่ได้

ไม่น่าแปลกใจที่ผู้ฝึกตนเหล่านั้นต้องการทำให้หลี่กงซ๊พอใจด้วยทุกวิถีทาง ที่จริงแล้วลี่กงซ๊เป็นปรมาจารย์ผู้สันโดษ!

คนที่นางต้องการตอบแทนมาโดยตลอดนั้นเป็นคนใหญ่คนโตและจิตใจของ ต้าจี ก็ซับซ้อนมากขึ้น

นางกำลังคิดที่จะแต่งงานกับหลี่เหนียนฟานหลังจากเปลี่ยนร่างและมีลูกให้เขา

ตอนนี้ … หลี่กงซีมองนางออกแล้วรึเปล่า?

ต้าจีถามอย่างประหม่า “ปรมาจารย์หลี่ข้าจะอยู่ที่นี่ได้ไหม”

“ แน่นอนเจ้าสามารถอยู่อย่างที่นี่ได้อย่างสบายใจและถือว่าที่นี่เป็นบ้านของเจ้าเอง” หลี่เหนียนฟานกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ ขอบคุณ ท่านหลี่ ข้าจะรับใช้ท่านอย่างดีที่สุด” ต้าจีถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก

ข้าตัดสินใจแล้วว่าในเมื่อข้าไม่มีความสามารถที่จะตอบแทนได้ ข้าจะใช้วิธีอื่นตอบแทนเขาแม้เขาจะให้ข้าเป็นวัวหนือม้าก็ตาม

“ เจ้าไม่ต้องรับใช้ข้า เรามีสถานะม่ากัน” หลี่เหนียนฟานพูดไม่ออก

แม้ว่าเขาจะมีความสุขมากเมื่อนางอยากรับใช้เขา แต่ หลี่เหนียนฟ่าน ก็ยังรู้สึกว่าจำเป็นต้องแก้ไขความคิดของนาง

“ นายน้อยหลี่ เท่านช่วยชีวิตข้าไว้และยินดีที่จะให้ข้าเข้ามา ข้าต้องเป็นวัวหรือม้าตอบแทนท่าน ข้ารู้สึกละอาย ข้าจะเทียบเท่าท่านได้อย่างไร?” ต้าจีมองหลี่เหนียนฟานด้วยน้ำตาและกัดริมฝีปาก“ เป็นได้ไหม เจ้าต้องการที่จะขับไล่ข้าออกไป?”

นอกจากนี้นางยังเพิ่มประโยคในใจ: เจ้าอาจลืมสุนัขจิ้งจอกตัวน้อยที่เจ้าช่วยไว้ในตอนแรก แต่ข้าไม่มีวันลืมท่าน!

มันเทียบเท่ากับการช่วยชีวิตนางอีกครั้งดังนั้นความเมตตาของเขายิ่งใหญ่เท่าภูเขาไทซาน
หลี่เหนียนฟานกำลังจะร้องไห้เมื่อเห็นต้าจี้ไม่เห็นด้วย ได้แต่พูดอย่างช่วยไม่ได้: “ทำตามที่เจ้าต้องการ”

ในไม่ช้านางก็เหงื่อออกอย่างมากมายละนางก็ไม่มีแรงที่จะยืน

แม้ว่านางจะสูญเสียการฝึกตนไป แต่นางก็ได้รับการฝึกฝนมาเป็นพันปีและระดับจิตวิญญาณยังคงอยู่ อย่างไรก็ตามวิถีเต๋าของนางก็ไรค่าเมื่ออยู่ตรงหน้า หลี่เหนียนฟ่าน

หมากรุกที่ไหนกันนี่มันการทอสอบเต๋าชัด ๆ !

“ ดูเหมือนว่าเจ้าจะเล่นหมากรุกไม่ได้จริงๆ” หลี่เหนียนฟานถอนหายใจ

เขาคิดว่าต้าจีนั้นเจียมเนื้อเจียมตัว แต่เขาไม่ได้คิดว่ามันจะเป็นเรื่องจริง

”ข้าจะสอนเจ้าเจ้าสามารถทิ้งวางหมากที่นี่ วิธีนี้มันบีบบังคับตำแหน่งของข้ารุกคืบโจมตีถอยและป้องกันและขั้นตอนต่อไปที่ตะวันฉายทำได้คือตกในตำแหน่งนี้ ,เจ้าสามารถ……”

หลี่เหนียนฟานอธิบายเรื่องมหารุกให้กับต้าจีพร้อมหัวใจที่เต้นแรงขึ้น

ต้าจีฟังอย่างตั้งใจ

เบื้องหน้าของนางโลกสีดำและสีขาวพันกันอยู่ตลอดเวลามีตัวข้าอยู่ในนางและนางอยู่ในตัวข้าเช่นเดียวกับวิธีการเปลี่ยนแปลงระหว่างสวรรค์และโลกมีหลายวิธีที่จะเปลี่ยนแปลงมัน มะนมีเรื่องมากมายที่ให้ข้าได้ค้นหา จู่ๆต้าจีก็เปิดประตูสู่วิถีเต๋า… นี่ นี่คือความจริง!

”ไม่น่าแปลกใจเลยที่ข้าไม่สามารถต้านทานายนะเมื่อข้าแปลงร่างได้ แท้จริงแล้ววิธีของขช้ามันผิด” หัวใจของ ต้าจี ตื่นเต้นอย่างมาก “หลี่กงซัมีเจตนาดีจริงๆเขาต้องเห็นว่าข้าล้มเหลวในการเอาชีวิตรอดจากทัณฑ์ เขากำลังแนะนำให้ข้า! “

หลังจากฟังคำอธิบาย ระดับของนางก็ไม่หยุดเพิ่มขึ้น อาการบาดเจ็บในร่างกายของนางหายดีแล้วนางก็รู้สึกว่าในไม่ช้านางจะสามารถกลับสู่จุดสูงสุดหรือแข็งแกร่งกว่าเดิมได้!

ปากของ หลี่เหนียนฟ่าน แห้งและ เสี่ยวไป๋ ก็มาพร้อมกับน้ำแตงโมสองแก้ว

“ ดื่มน้ำผลไม้ก่อน เจ้าน่าจะชอบมัน”

ต้าจี พยักหน้า แต่ยังคงสับสนเล็กน้อยในสายตาของนาง

หลี่ เหนียนฟ่าน พูดอย่างระมัดระวัง แต่หลักการที่ยิ่งใหญ่นั้นลึกซึ้งเกินไปและนางยังคงรู้สึกสับสนในหลาย ๆ ที่มันอยู่ต่าหน้านางแต่ก็เหมือนมีเมฆหมอกมาบดบังไว้

“ความเข้าใจของข้าแย่จริงๆ” ต้าจี รู้สึกละอายใจเล็กน้อยกับการสอนของ หลี่เหนียนฟ่าน

นางเพ่งมองน้ำแตงโมที่อยู่ตรงหน้า

ในถ้วยใสน้ำผลไม้สีแดงสะท้อนแสงแวววาวภายใต้แสงจากดวงอาทิตย์ ถ้วยนี้ดูเหมือนจะเย็นแล้วและด้านนอกปกคลุมไปด้วยหยดน้ำเล็ก ๆ มันทำให้ผู้คนรู้สึกเย็นสบายเพียงแค่ได้มอง .