ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ นิยาย บท 104

วินนี่เฟรดแทบจะตะโกนใส่ประโยคสุดท้าย หลังจากลงมือตบอย่างแรงไปแล้ว เธอร้องไห้ออกมา เธอร้องไห้หนักมาก

คริสตกใจมาก เขายังคงส่ายหัว “ใครบอกเธอกับเรื่องแบบนี้? พวกเขากล้าดียังไงมาใส่ร้ายฉัน? วินนี่เฟรด ฉันไม่ได้เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นั้นเมื่อหกปีที่แล้ว”

“หุบปาก!” วินนี่เฟรดตะคอกใส่ “คริส ฮิลล์ นายเป็นผู้ชายหรือเปล่า? นายไม่มีความกล้าที่จะยอมรับ? นายกล้าพูดว่านายไม่รู้จักชายที่มีตาซ้ายที่บอดเหรอ?”

ใบหน้าของคริสมืดลง “ไฮเดน เยตส์…” คริสกัดฟัน ขณะที่เขาพูดชื่อนี้ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

“คริส ได้โปรดออกไปจากสายตาของฉัน นายเป็นขยะที่น่าขยะแขยงไร้ยางอายและน่ารังเกียจ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า…ฮ่าฮ่าฮ่า…” คริสเริ่มหัวเราะออกมาดัง ๆ เสียงหัวเราะของเขาช่างน่าสะพรึงกลัว—และดูบ้าอยู่เล็กน้อย

ทันใดนั้น วินนี่เฟรดก็รู้สึกเย็นยะเยือกที่กระดูกสันหลังของเธอ ผู้ชายคนนี้ต่อหน้าเธอกลายเป็นคนที่น่ากลัวอย่างยิ่งไปแล้ว

“เธอพูดถูกจริง ๆ เมื่อหกปีที่แล้ว ฉันเป็นคนจัดการจับเธอไว้เอง ทำให้เธอถูกวางยา และทำให้เธอนอนกับขอทานคนนั้น ฉันทำสิ่งนี้เพื่อแต่งงานกับชาร์ล็อท แต่อย่าโทษฉันเลยนะ ฉันทำเพื่อครอบครัวเท่านั้น หากไม่มีครอบครัวฟิชเชอร์แห่งเมืองไพร์ม ครอบครัวฮิลล์ของเราจะไม่มีวันกลายเป็นกลุ่มอสังหาริมทรัพย์ชั้นนำของเมืองคานห์ได้เลยในเวลาอันสั้นเช่นนั้น ดังนั้น เมื่อต้องเผชิญกับอำนาจ ฉันต้องจัดลำดับความสำคัญของสถานการณ์โดยรวม แต่วินนี่เฟรด ฉันชอบเธอมากจริง ๆ ในตอนนั้น”

คริสเพิ่งยอมรับแผนการของเขา แต่ไม่มีร่องรอยของความผิดหรือคำขอโทษอยู่ในน้ำเสียงของเขาเลย แต่เขากลับพยายามที่จะทำให้วินนี่เฟรดกลายเป็นคนรักของเขาอีกครั้งด้วยซ้ำ

“วินนี่เฟรด แค่บอกมาว่าเธอจะเป็นคนรักของฉันเอง ฉันรู้ว่าเธอยังคงมีความรู้สึกกับฉัน อันที่จริง ฉันไม่สามารถหย่ากับชาร์ล็อท ฟิชเชอร์ ได้ แต่ไม่เพียงแต่ผู้หญิงคนนั้นจะไร้ความรู้สึก แต่ยังชอบโมโหอีกด้วย ไม่มีความรักระหว่างเธอคนนั้นกับฉันเลย ให้ฉันดูแลเธอ ได้ไหม? ฉันสาบานว่าฉันจะปฏิบัติต่อเธออย่างถูกต้อง ฉันสามารถให้เธอได้ทุกอย่างที่เธอต้องการ”

เพี้ยะ! วินนี่เฟรดตบคริสอีกครั้ง เธอรู้สึกว่าเธอเพิ่งได้รับความอับอายอย่างมากในฐานะคน ๆ หนึ่ง

“คริส ฮิลล์ ไปเดี๋ยวนี้! ไม่อย่างนั้น ฉันจะโทรแจ้งตำรวจ”

ใบหน้าของคริสบูดบึ้ง “แสดงว่าเธอยังไม่เต็มใจ ใช่ไหม? ฉันขอร้องเธอไปมากขนาดนี้แล้ว เธอคิดว่าเธอเป็นใคร? เธอกล้าปฏิเสธฉันได้ยังไงกัน? ไม่ว่าฉันจะต้องการผู้หญิงคนไหนในโลกนี้ ก็ไม่มีใครปฏิเสธฉันได้! เธอ วินนี่เฟรด ซี จะต้องกลายเป็นคนรักของฉันไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น แม้ว่าเธอจะไม่เต็มใจก็ตาม!”

คริสกลายเป็นบ้าทันที เขาเหยียบดอกกุหลาบและกระโจนใส่วินนี่เฟรด

วินนี่เฟรดกรีดร้องด้วยความตกใจ

ทันใดนั้น เกรแฮมก็มาเห็นที่ทางเข้าโรงงาน เขาเลยนำกลุ่มคนงานจำนวนมากที่มีไม้ตีอยู่ในมือ

“แกกำลังทำอะไร? ปล่อยท่านประธานซีของเราซะ” เกรแฮมตะโกนออกมาดัง ๆ ขณะที่คนงานข้างหลังเขาจ้องไปที่คริสอย่างโกรธมาก

คริสขมวดคิ้วราวกับว่าคนเหล่านี้ไม่ได้ทำให้เขากลัวเลยสักนิด “พวกนายรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”

“ฉันต้องสนด้วยเหรอว่าแกเป็นใคร?” เกรแฮมตะโกน แสดงให้เห็นว่าไม่เคารพคริส การแสดงออกของเขาเป็นหยาบคายเหมือนเขาพร้อมสำหรับการต่อสู้ทุกเวลา “ไอ้เด็กเวร ถ้าแกกล้าแตะต้องท่านประธานซีของเราอีกล่ะก็ ฉันจะหักขาแก”

คริสรู้สึกกลัวเกรแฮมและกลุ่มของเขาอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขายิ้มเยาะและชี้ไปทางพวกเขาอย่างชั่วร้าย “เอาล่ะ นายมีความกล้า รอและดูไปก่อนเถอะ และเธอ วินนี่เฟรด เธอจะหนีไม่พ้นน้ำมือฉันอย่างแน่นอน”

หลังจากการพูดประกาศของเขาแล้ว คริสก็รีบเข้าไปในรถเบนท์ลีย์และสตาร์ทรถ ขาของเขายังคงสั่นเมื่อเขากำลังจะเหยียบคันเร่ง