ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ นิยาย บท 22

ทุกคำพูดจากไอริสไม่ต้องสงสัยเลยว่าอยากจะทำให้วินนี่เฟรดได้อับอายขายหน้าแค่ไหน อย่างไรก็ตาม คราวนี้เธอมีความผิดจริง ๆ ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถโต้กลับได้ เธอไม่ต้องการให้สิ่งนี้เกิดขึ้นเช่นกัน แต่นั่นเพราะเธอไม่มีทางเลือก!

“สมิธกรุ๊ป เป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจหลักของซีกรุ๊ปของเรา ตอนนี้พวกเขาได้ยุติความร่วมมือทางธุรกิจของเราแล้ว เธอรู้หรือไม่ว่าตระกูลซีของเราได้รับความเดือดร้อนมากแค่ไหน?” ไอริสชี้ไปที่จมูกของวินนี่เฟรดขณะที่เธอดุ “วินนี่เฟรด ถ้าเธอยังมีเหตุมีผลเพียงพอในตัวเธอเอง ไปขอโทษนายน้อยสมิธซะ เขาอยากให้เธอนอนกับเขาแค่คืนเดียว มันไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยทำอะไรแบบนั้น”

“ไอริส ซี เธอพูดบ้าอะไรออกมา? ความซื่อสัตย์ที่แท้จริงจะไม่มีวันแปดเปื้อน ฉันไม่ใช่คนแบบนั้น”

ไอริสสูดลมหายใจแรง แล้วพูดออกมา “ไม่ว่าเธอจะเป็นคนแบบนั้นหรือไม่ ทุกคนที่นี่รู้ แต่ไม่เป็นไรถ้าเธอปฏิเสธ เธอก็ควรออกไปจากตระกูลซีเดี๋ยวนี้!”

การไล่วินนี่เฟรดออกจากตระกูลซีเป็นความปรารถนาสูงสุดของไอริสมาตลอด ตอนนี้เธอมีโอกาสนี้แล้ว เธอจะไม่ยอมให้มันหลุดมือไปอย่างเด็ดขาด

“ถูกต้อง ออกจากตระกูลซี”

“ตระกูลซีไม่สามารถเลี้ยงดูคนเลวที่เนรคุณอย่างเธอที่ทำร้ายเราได้หรอก ออกไปเป็นคนนอกซะไป”

“ออกไปเดี๋ยวนี้!”

รอบ ๆ ตัวพวกเขา กลุ่มผู้บริหารตระกูลซีแทบรอไม่ไหวที่จะไล่วินนี่เฟรดออกไป

ดวงตาของวินนี่เฟรดเปลี่ยนเป็นสีแดง เธอรู้สึกเสียใจอย่างมาก เธอไม่ได้ทำผิดตั้งแต่แรก แต่ เลียม สมิธ ได้ข้ามเส้นเธอก่อน “คุณปู่คะ คุณต้องการให้ฉันไปด้วยเหรอ?” วินนี่เฟรดมองไปที่จอร์จด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความคับข้องใจ “ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ฉันอุทิศตัวเองให้กับตระกูลซีมาโดยตลอด โดยไม่มีข้อตำหนิใด ๆ แต่คุณก็อยากให้ฉันออกไป เช่นกัน…”

“เงียบซะ” ก่อนที่วินนี่เฟรดจะพูดจบ จอร์จก็ขัดจังหวะเธอ เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ แทบจะปิดบังความโกรธไว้ในใจไม่ได้ “วินนี่เฟรด เธอทำตัวน่าผิดหวังมากจริง ๆ หลังจากเหตุการณ์นั้นเมื่อหกปีที่แล้ว ที่เธอทำให้ตระกูลซีอับอายขายหน้า ฉันยังปล่อยให้เธออยู่ในตระกูลเพราะเธอยังเป็นหลานสาวของฉัน เมื่อไทร์กลับมาหาเธออีกครั้งและเธอยืนยันจะแต่งงานกับเขา ฉันก็ไม่ได้คิดจะห้ามเธอ เมื่อเธอและไทร์ปลอมตัวเป็นมหาเศรษฐีเพื่อหลอกฉัน ฉันไม่เคยคิดจะลงโทษเธอในเรื่องนี้ ฉันคิดว่าเธอจะดีขึ้น แต่ฉันคาดไม่ถึงว่าเธอจะไม่พยายามปรับปรุง เธอกลายเป็นคนเหลือทนแล้วจริง ๆ ออกไปซะ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉัน จอร์จ ซี ไม่มีหลานสาวแบบเธอ”

วิ้งงง… เสียงก้องดังขึ้นในจิตใจของวินนี่เฟรด มันเป็นความจริงที่เปิดปากแผลเป็นในใจของเธอขึ้นมาอีกครั้ง ไม่ว่าวินนี่เฟรดจะพยายามแค่ไหน เธอก็ไม่อาจรักษามันได้ หลังจากเหตุการณ์นั้นเมื่อหกปีที่แล้ว คุณปู่ที่เธอเคารพนับถือมากก็เปลี่ยนไป!

“คุณปู่…”

เพี้ยะ… ไอริสตบหน้าวินนี่เฟรดอย่างแรง ทันใดนั้น แก้มของวินนี่เฟรดก็บวมขึ้นเมื่อมีรอยมือสีแดงปรากฏขึ้นบนใบหน้า “วินนี่เฟรด ซี ออกไปซะ!”

วินนี่เฟรดเอามือจับแก้มเธอ เธอมองไปที่จอร์จเป็นครั้งสุดท้ายแต่ชายชราก็หันหลังให้อย่างไร้ความปราณี วินนี่เฟรดรู้สึกท้อแท้และหมดหนทาง เธอจึงทำได้เพียงเลือกที่จะจากไป

เมื่อวินนี่เฟร็ดเดินจากไป กลุ่มผู้บริหารตระกูลซีก็ตื่นตระหนกอีกครั้ง

“ทั้งหมดนั่นเป็นเพราะวินนี่เฟรด ไม่อย่างนั้น ตระกูลซีของเราจะไม่มีวันจบลงแบบนี้”

“ตระกูลซีได้สร้างคนเลวทรามแบบนี้มาได้ยังไงกัน?”