ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ นิยาย บท 25

แซคเคอรี่ลุกขึ้นยืน ร่องรอยของความเศร้าโศกหายไปจากใบหน้าของเขาในทันที และสีหน้าของเขาก็มืดลง “คนสารเลวคนนี้เกือบจะทำลายครอบครัวสมิธไปแล้ว เขาสามารถนอนบนเตียงไปตลอดชีวิตและหยุดสร้างปัญหาให้ฉันได้แล้ว”

การทำลายแขนขาของลูกชายด้วยมือของเขาเองทำให้แซคเคอรี่รู้สึกปวดใจอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตาม ความกลัวถึงผลที่จะตามมาของเขามันดูรุนแรงมากกว่า เดรก ทัคเกอร์ เป็นแค่ลมตดในสายตาของไทร์ และลูกชายของเขากล้าที่จะแตะต้องภรรยาของชายคนนี้ ถ้าเมื่อกี้เขาลังเลแม้แต่ครู่เดียว ตระกูลสมิธทั้งหมดอาจถูกทำลาย ผู้ชายอย่างเขามีลูกชายสี่คน ลูกสาวสองคน และลูกนอกกฎหมายจำนวนนับไม่ถ้วนนอกบ้านของเขา ดังนั้น แม้ว่าเลียมจะพิการ มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเขา

“บราเธอร์ทัคเกอร์ ยังพอมีวิธีที่จะแก้ไขเรื่องนี้ได้อีกไหม?”

เดรกเริ่มจุดบุหรี่และใช้เวลาสูบอยู่นาน “นั่นก็ขึ้นอยู่กับว่านายดูแลสิ่งต่าง ๆ ยังไง”

ในขณะนั้น คนในคฤหาสน์ตระกูลซีได้นั่งรอมาครึ่งวันแล้ว แต่ก็ยังไม่มีคำพูดใด ๆ จากตระกูลสมิธเลย หลังจากที่การติดต่อทางธุรกิจระหว่างทั้งสองครอบครัวได้ถูกตัดขาดกัน พนักงานของ ซีกรุ๊ปก็ได้รายงานความสูญเสียภายในบริษัทไปทีละส่วน ในช่วงเวลานี้ จอร์จพยายามโทรหา แซคเคอรี่เป็นการส่วนตัวเพื่อขอโทษ แต่สายที่โทรไปเขาไม่รับเลย

จอร์จและกลุ่มของเขาตั้งความหวังไว้กับทราวิสในตอนแรก โดยคิดว่าฟอเรสต์ เจนเซ่น จะพูดแทนพวกเขาได้ ถึงกระนั้น แม้ว่าทราวิสได้กลับไปบ้านตั้งแต่ช่วงบ่ายแล้ว ก็ยังไม่มีข่าวคืบหน้าออกมาเลย

อันที่จริง ทราวิสรู้สึกผิด เขารู้ว่าพ่อของเขาไม่มีความสัมพันธ์ใด ๆ กับแซคเคอรี่ สมิธ เลยแต่อย่างใด เขาบอกว่าเขาจะกลับบ้านเพื่อไปรับข้อมูลความคืบหน้า แต่เขาแค่อยากจะหนีออกไป เพราะก่อนหน้านี้เขาเคยโอ้อวดด้วยความมั่นใจมาก แต่ปัญหายังไม่คลี่คลาย ดังนั้นเขาจึงไม่อยากอยู่ต่อและถูกตระกูลซีเยาะเย้ย

เมื่อท้องฟ้าเริ่มมืดลง ตระกูลซีก็กังวลจนแทบกินไม่ได้

“นายท่านครับ มิสเตอร์สมิธอยากเข้ามาพบคุณ” บอดี้การ์ดของตระกูลซีรีบเร่งเข้ามาบอก

“ใครนะ?” จอร์จสั่นสะท้าน

“ประธานของสมิธกรุ๊ปครับ แซคเคอรี่ สมิธ”

แซคเคอรี่ สมิธ มาที่นี่เหรอ? จอร์จตัวสั่น ผู้ชายคนนั้นมาที่นี่เพื่อประณามเขาหรือเปล่า?

“เร็ว… เชิญเขาเข้ามา ไม่สิ ฉันจะออกไปต้อนรับเขาเอง” จอร์จลุกขึ้น เมื่อทั้งครอบครัวซีเดินตาม ๆ กันไป พวกเขารีบออกไปนอกคฤหาสน์ทันที

พวกเขาเพิ่งเดินมาถึงทางเข้าเมื่อเห็นแซคเคอรี่วิ่งเข้ามาพร้อมกับผู้ช่วยที่มากับเขา

“มิสเตอร์ซี เป็นยังไงบ้าง?” แซคเคอรี่จับมือจอร์จอย่างกระตือรือร้นทันทีที่เขาเข้ามา การแสดงทัศนคติของเขาทำให้จอร์จประหลาดใจ

“มิสเตอร์สมิธ คุณ…” จอร์จไม่เข้าใจพฤติกรรมของแซคเคอรี่ตอนนี้เลย เขาพูดอย่างรวดเร็วว่า “มิสเตอร์... สมิธ รู้สึกเป็นเกียรติที่ได้ปรากฏตัวในบ้านที่ต่ำต้อยของเรา ลูกชายของคุณสบายดีไหม? เหตุการณ์นี้เป็นความผิดของตระกูลซี ดังนั้นโปรดให้ฉันขอโทษคุณด้วยเถอะ”

“มิสเตอร์ซี ได้โปรดอย่าพูดอย่างนั้น” แซคเคอรี่ตอบกลับทันที “ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของลูกชายที่งี่เง่าของฉัน เขามีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะพยายามมุ่งเข้าไปหามิสซีเอง ฉันมาที่นี่ โดยเฉพาะเรื่องนี้เพื่อมาขอโทษในนามของลูกชายของฉัน มิสเตอร์ซี ฉันหวังว่าคุณจะใจดีพอที่ยกโทษให้คนเลวทรามคนนั้น” ขณะที่เขาพูดจบ แซคเคอรี่ก็หยิบกล่องที่สวยงามซึ่งผู้ช่วยของเขาถือไว้และวางมันไว้ในมือของจอร์จ “ฉันได้ยินมาว่ามิสเตอร์ซีชอบดื่มชา ฉันเลยนำของขวัญเป็นชาประจำชาติของจีนมาให้โดยเฉพาะ หวังว่ามิสเตอร์ซีจะรับไว้นะ”