ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ นิยาย บท 28

สีหน้าของไอริสมืดลง และเธอก็เริ่มตำหนิ “ไอ้ขอทานไปให้พ้น! ที่นี่ไม่มีที่ว่างสำหรับแกที่จะมายืนพูดตรงนี้”

“ฉันบอกให้แสดงความจริงใจหน่อยไง” การแสดงออกของไทร์ก็มืดลงเช่นกัน เพียงแค่จ้องมองจากสายตาของเขา ไอริสก็กลัวจนเธอหยุดหยิ่งผยองไปทันที

“แก…”

“ฉันอะไร?” ไทร์พูดว่า “สัญญานี้ต้องมีความหมายมากกับตระกูลซีของเธอใช่ไหม? หากไม่มีวินนี่เฟรด พวกเธอก็ไม่สามารถปกป้องตัวเองได้หรอก ถ้าเธอทำเรื่องนี้พัง ปู่ของเธออาจจะไล่เธอออกจากบริษัทด้วยก็ได้นะ”

ไอริสสั่นสะท้าน ไทร์สามารถจับจุดอ่อนของเธอได้ทันที

เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ และปรับน้ำเสียงของเธออย่างไม่เต็มใจที่จะพูดว่า “วินนี่เฟรด คุณปู่ขอให้ฉันมารับเธอกลับไป ก่อนหน้านี้เราทำผิดและรีบร้อนเกินไป ดังนั้นเธอไม่ต้องโทษมัน ตอนนี้ทุกคนสงบลงแล้ว ดังนั้นเธอสามารถกลับไปที่บริษัทได้”

วินนี่เฟรดตกตะลึง เธอไม่เคยคาดหวังว่าวันที่ไอริสจะถ่อมตนต่อเธอจะมาถึง

หลังจากพูดอย่างนั้น ไอริสก็มองดูไทร์ด้วยความรังเกียจและพูดว่า “ฉันเดาว่านายคงพอใจแล้วนะ?”

“เมื่อเธอขอร้องใครสักคน เธอไม่ได้พูดถึงคำว่า ‘ขอร้อง’ ออกมาเลยเหรอ?”

“ไทร์ ซัมเมอร์ อย่าให้มันมากเกินไป”

“เธอเลือกที่จะไม่พูดมันเอง นั่นไงประตูเปิดกว้างอยู่ ฉันจะไม่ห้ามให้เธอไป”

“นายกล้ามาก” ไอริสกัดฟันด้วยความโกรธ ถึงกระนั้น เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องก้มหน้าไม่กล้าหยิ่งผยองต่อหน้าวินนี่เฟรด “วินนี่เฟรด ฉันขอร้องล่ะ กลับไปเถอะ”

วินนี่เฟรดตกตะลึงอย่างยิ่ง เธอไม่รู้ว่าจะตอบยังไงดี

ไทร์พยักหน้าด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “เอาล่ะ พวกเธอสองคนออกไปได้แล้ว”

“งั้นก็แปลว่าตกลงแล้วใช่ไหม?”

ไทร์ส่ายหัว “วินนี่เฟรด ตัดสินใจที่จะไม่กลับไปที่ซีกรุ๊ปอีกแล้ว”

ไอริสรู้สึกสับสน “ไทร์ ซัมเมอร์ ฉันขอร้องเธอไปแล้ว อย่าให้มันมากเกินไป”

“การที่เธอมาขอร้องวินนี่เฟรดมันก็เป็นปัญหาของเธอ ส่วนไม่ว่าเราจะเห็นด้วยหรือไม่ก็ตาม นั่นเป็นปัญหาของเรา”

ไอริสอึ้งไปเลย

ไทร์ไม่ได้ตั้งใจจะพูดกับไอริสมากไปกว่านี้ เขาผลักไอริสและทราวิสออกไปนอกประตูก่อนปิดประตูด้วยเสียงอันดัง

วินนี่เฟรดยังคงสับสน เธอจึงถามไปทันที “ไทร์ เกิดอะไรขึ้น?”

ไทร์ยักไหล่ “นี่ยังไม่ชัดเจนอีกเหรอ? สมิธกรุ๊ปต้องการเซ็นสัญญากับซีกรุ๊ป เนื่องจากประธานของสมิธกรุ๊ปรู้สึกว่าลูกชายของเขาเป็นฝ่ายผิด เขาจึงต้องการใช้วิธีนี้เพื่อชดเชยให้เธอไง”

“ประธานสมิธจำเป็นต้องชดเชยให้ฉันงั้นเหรอ?”

ไทร์ยิ้ม “ลูกชายของเขามันช่างสารเลว และในฐานะนักธุรกิจ ชื่อเสียงคือทุกสิ่ง เธอคิดว่าพวกเขาสามารถควบคุมทุกอย่างได้จริงงั้นเหรอ? ในความเป็นจริง ยิ่งเจ้านายที่รวยมากเท่าไร คุณธรรมของเขาก็ยิ่งสูงขึ้นเท่านั้น”

“นั่นก็จริง” วินนี่เฟรดรู้สึกว่าไทร์มีเหตุผล “แล้ว ฉันจะรออะไรล่ะ? ฉันจะกลับไปที่บริษัทและลงนามในข้อตกลงนั้นเดี๋ยวนี้”