ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ นิยาย บท 29

ในตอนเย็น พระอาทิตย์ตกทอแสงเป็นสีแดงจากขอบฟ้า ไทร์ที่อยู่ในครัวเพื่อจัดเตรียมอาหารเย็น ในขณะที่วินนี่เฟรดกำลังช่วยแบลร์ทำการบ้าน

ทันใดนั้น ประตูห้องนั่งเล่นก็ถูกเปิดออก ชายวัยกลางคนและหญิงวัยกลางคนถือกระเป๋าสองใบเดินเข้ามา

“พ่อคะ แม่คะ ทำไมถึงกลับมาได้ล่ะ?” วินนี่เฟรดรีบไปที่ทางเข้าของประตูทันที

คนสองคนนี้เป็นพ่อแม่ของวินนี่เฟรด กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือพ่อตาและแม่ยายของไทร์!

พ่อของวินนี่เฟรดชื่อ เจคอบ ซี เขาเป็นลูกชายคนที่สามของจอร์จ ซี เขาเคยมีตำแหน่งอยู่ในซีกรุ๊ป แต่หลังจากเหตุการณ์ของวินนี่เฟรดเมื่อหกปีที่แล้ว พี่น้องของเขาใช้โอกาสนี้ในการกล่าวหาเขาและขโมยอำนาจทั้งหมดของเขาภายในซีกรุ๊ปไปทั้งหมด หลังจากนั้น เขาก็ตกงานทันที

แม่ของวินนี่เฟรดชื่อ เฮเลน โคล เธอมีนิสัยที่แข็งกร้าว

เมื่อเฮเลนเข้ามาในห้อง สีหน้าของเธอก็มืดมนพร้อมกับตำหนิว่า “ถ้าเราไม่กลับมา เธออาจจะบินหนีไปแล้ว ขอทานคนนั้นอยู่ที่ไหน? ให้เขาออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้”

ไทร์ที่กำลังทำอาหารอยู่ในครัวนั้น ได้ยินความโกลาหล เขาหัวเราะอย่างขมขื่น แม่ยายของเขาดูไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย มันดูเหมือนว่าวันของเขาอาจจะยากขึ้นเล็กน้อยจากนี้ไป

ไทร์ถอดผ้ากันเปื้อนที่เขาสวมอยู่และเดินออกมาจากห้องครัว “คุณพ่อคุณแม่ครับ พวกคุณกลับมาแล้วเหรอ”

“อย่าเรียกฉันว่า ‘แม่’ ” เฮเลนรีบตัดบทเขา ทำให้ไทร์รู้สึกอึดอัด “ฉันไม่มีคนสกปรกแบบแกเป็นลูกเขยหรอกนะ บอกฉันที ในฐานะผู้ชายที่อาศัยอยู่นอกครอบครัวของฉัน แกไม่รู้สึกละอายบ้างเหรอ? และมันสมควรแล้วหรือไงที่แกจะต้องอยู่ร่วมกับพวกเรา แต่แกยังกล้าที่จะออกคำสั่งวินนี่เฟรดไปทั่ว! ใครให้ความกล้าหาญนั้นแก่แกกัน?”

ไทร์ตกตะลึง และคนข้าง ๆ เขา อย่างวินนี่เฟรดก็ตะลึงเช่นกัน

“แม่คะ เป็นอะไรไปคะ? ทำไมคุณแม่ถึงพูดเรื่องไร้สาระนี้ล่ะ? ไทร์สั่งให้ฉันทำตั้งแต่เมื่อไหร่?”

“ไอริสบอกฉันเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่บริษัท วินนี่เฟรด นี่เธอถูกขอทานคนนี้ทำเสน่ห์เข้าจริง ๆ ใช่ไหม”

วินนี่เฟรดเข้าใจทันทีว่าทำไมแม่ของเธอถึงโกรธมาก ไอริสต้องเรียกเธอมาสร้างความบาดหมางกันระหว่างพวกเขา “แม่คะ ทุกอย่างไม่เหมือนที่แม่คิดไว้เลย!”

“ฮึ่ม! แล้วบอกฉันมาสิว่าเกิดอะไรขึ้น ถ้าวันนี้เธอไม่ให้คำอธิบายที่ชัดเจนกับฉัน อย่ามาโทษฉันที่ไม่แสดงความเมตตาต่อเธอนะ”

เมื่อเห็นความโกรธของเฮเลนรุนแรงขึ้น เจคอบก็รีบพูดขึ้นว่า “อย่าโกรธมากไปเลยก่อนที่เธอจะรู้สถานการณ์จริง ๆ เราเป็นครอบครัวเดียวกัน ดังนั้นเราต้องสามัคคีกันไว้ เราไปกินข้าวกันก่อนเถอะ!”

“กินกับผีน่ะสิ! ใครจะอยากเป็นครอบครัวกับขอทานเหม็นเน่าแบบนี้กัน? วินนี่เฟรด ซี เธอแต่งงานกับเขาโดยไม่บอกเราจริง ๆ สินะ นี่เธอนึกถึงพ่อกับแม่บ้างไหม?”

วินนี่เฟรดรู้ว่าเธอกำลังทำผิด เธอจึงพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “แม่คะ ฉันบอกแม่ไปนานแล้วว่าฉันจะรอเขากลับมา และเมื่อเขากลับมา ฉันจะแต่งงานกับเขาไงคะ”

เฮเลนกำลังอารมณ์คุกรุ่น “เธอมันเหลวไหล!”

ทันใดนั้น แบลร์ก็วิ่งออกไปพร้อมกับรอยยิ้ม “คุณยาย คุณตาคะ”

“อย่าเรียกฉันว่าคุณยาย ยัยสัมภาระส่วนเกินอย่างเธอทำให้ฉันโกรธทุกครั้งที่มองเธอ”

ไทร์ขมวดคิ้ว ในฐานะแม่ยาย นี่มันไม่ดูเสียสติไปหน่อยรึไง? ผมไม่ว่าอะไรหรอกนะถ้าคุณจะเยาะเย้ยผม แต่แบลร์เป็นแค่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ อายุห้าขวบ เธอยังเป็นหลานสาวของคุณอีกด้วย ต้องใช้คำหยาบคายกับเธอขนาดนั้นเลยเหรอ?

ไทร์รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย ถ้าคุณกล้าทำอะไรกับแบลร์ อย่าโทษผมที่ไม่เคารพคุณในฐานะผู้อาวุโสแล้วกัน

“ปะป๊าคะ หนูหิวน้ำนิดหน่อยค่ะ”

“โอ้ แน่นอน ป๊าจะไปซื้อมาให้” ไทร์ยืนขึ้นเพื่อไปร้านค้าใกล้ ๆ แต่แล้วเขาก็รู้ว่าเขารีบออกมาเร็วเกินไปและไม่ได้นำกระเป๋าเงินและโทรศัพท์มาด้วย “แบลร์ รอปะป๊าอยู่ที่นี่นะ ปะป๊าจะกลับบ้านและไปเอาเงินมา”

อย่างไรก็ตาม แบลร์ก็คว้าตัวไทร์ไว้เสียก่อน “ปะป๊า ไม่ต้องกลับไปแล้ว แบลร์มีเงินค่ะ” ขณะที่เธอพูด แบลร์หยิบธนบัตรสิบดอลลาร์สองใบและธนบัตรห้าดอลลาร์สองสามใบออกจากกระเป๋าของเธอ

ไทร์ขมวดคิ้ว “แบลร์ เงินนี้มาจากไหน?”

“คุณยายเพิ่งให้แบลร์ค่ะ”

ไทร์ถึงกับอึ้ง มันน่าตกใจเกินไป ยายของแบลร์เกลียดแบลร์และคิดว่าเธอเป็นสัมภาระส่วนเกินด้วยซ้ำไม่ใช่เหรอ? ทำไมเธอถึงยังให้เงินหลานได้?

“แบลร์ หนูไม่ได้โกหกปะป๊าใช่ไหม?”

“หนูเปล่าค่ะ” แบลร์ตอบ “คุณยายหยิบเงินขึ้นมา เธอบอกว่าผู้ใหญ่ใช้เงินนี้ไม่ได้ เธอจึงให้เงินหนู เธอยังบอกด้วยว่าแบลร์เป็นสัมภาระส่วนเกินและโชคร้าย ถ้าหนูใช้มัน จะไม่มีอะไรเลวร้ายเกิดขึ้น ปะป๊า สัมภาระส่วนเกินหมายความว่ายังไงเหรอคะ?”

ไทร์ไม่รู้จะอธิบายยังไงกับเธอดี ไม่เหมาะสมอย่างยิ่งที่จะใช้คำว่า 'สัมภาระส่วนเกิน' กับเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่ไร้เดียงสา เขาเพิ่งเปลี่ยนเรื่องและถามว่า “แบลร์ คุณยายของหนูไปหยิบของข้างนอกบ่อยไหม?”

“ใช่! ใช่!” แบลร์มองไปที่ไทร์ด้วยท่าทางประหลาดใจ “ปะป๊า ทำไมปะป๊าดูเก่งจังคะ? ปะป๊าเดาอะไรแบบนี้ได้ด้วย! คุณยายมีโชคที่ดีมาก ๆ เธอมักจะหยิบของเล่น เสื้อผ้า และแม้กระทั่งเงินจากข้างนอกมาให้ บางครั้งเธอหยิบมาให้เยอะ ๆ สักสองสามครั้งในหนึ่งสัปดาห์เลยล่ะค่ะ!”

ไทร์หัวเราะในทันใด ไม่น่าแปลกใจเลยที่กระเป๋าของเล่นจะดูใหม่เอี่ยมอย่างที่ไม่เคยใช้มาก่อน แม่ยายคนนี้คงจงใจเอาห่อแพ็คเกจทิ้งก่อนที่จะกลับมาที่นี่ แม่ยายคนนี้น่าสนใจ