ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ นิยาย บท 40

เพี้ยะ!...อีธานตบหน้าเฮเลนอย่างหนัก ทันใดนั้น ลายนิ้วมือห้านิ้วสีแดงเลือด ก็ปรากฏขึ้นที่แก้มของเธอ

เฮเลนตกตะลึง เธอไม่เคยคิดว่าอีธานจะโจมตีผู้หญิงอย่างเธอ “ไอ้สัตว์ร้าย นายรู้สึกผิดแล้วใช่ไหม? ฉันจะเอาคืนอย่างสาสม!” เมื่อพูดจบ เฮเลนก็รีบวิ่งเข้าหาอีธาน ราวกับว่าเธอบ้าคลั่งไปแล้ว

อย่างไรก็ตาม อีธานส่งยิ้มแปลก ๆให้เธอและก้าวถอยหลัง ข้างหลังเขา ทันใดนั้นชายร่างใหญ่สองคนก็ปรากฏตัวขึ้น

ผัวะ...

ชายที่แข็งแกร่งคนหนึ่งเตะเข้าที่ท้องของเฮเลน เธอล้มลงด้วยอาการปวดเกร็งทันที

ชายคนนั้นชี้มาที่เธอและด่าว่า “เธอมันอวดดี ไสหัวไปซะ ไม่งั้นฉันจะฆ่าเธอ!”

เฮเลนเริ่มรู้สึกกลัว ชายสองคนนี้ดูเหมือนพวกอันธพาล ซึ่งจริง ๆ แล้วพวกเขาก็เป็นอันธพาลอย่างที่คิด หลังจากที่อีธานรับสินบนของไอริสและใส่ร้ายวินนี่เฟรด เขารู้อยู่แล้วว่าจะมีคนมาที่บ้านของเขาเพื่อสร้างปัญหา ดังนั้นเขาจึงใช้เงินไปจ้างบอดี้การ์ดสองคนนี้ แน่นอน พวกเขาได้พิสูจน์แล้วว่าพวกเขาทำงานคุ้มเงิน

อีธานจุดบุหรี่ที่อยู่ในมือและจ้องเฮเลนอย่างโอหังพร้อมยิ้ม “เธอคิดว่าเธอเป็นใตน ถึงมาที่นี่และประณามฉัน? ก็ได้ฉันจะบอกให้ว่า ฉันเป็นคนใส่ร้ายวินนี่เฟรด แต่เธอจะทำอะไรฉันได้ จะกระโดดกัดฉันเหรอ”

“ฉันจะเอาคืนอย่างสาสม!” เส้นเลือดบนขมับของเฮเลนเต้นระรัวด้วยความโกรธเกรี้ยว แม้ว่าเธอจะกลัวชายร่างใหญ่สองคนนี้แต่เธอก็เต็มใจที่จะเดิมพันชีวิตบั้นปลายของเธอเพื่อลูกสาวของเธอ เธอรีบวิ่งเข้าไป และชายที่แข็งแกร่งคนหนึ่งก็ยกขาขึ้นเพื่อเตะเธออีกครั้ง

ทันใดนั้น ก็มีเงาพุ่งเข้ามาปกป้องเฮเลน ชายคนนั้นคว้าขาของชายร่างใหญ่และบิดอย่างแรง ด้วยเสียงหักอันดังสนั่น ขาของชายร่างใหญ่หลุดออกออกจากข้อต่อ และเขากรีดร้องออกมาอย่างทรมาน ก่อนที่จะล้มลงกับพื้น

“กล้าดียังไงมาตีแม่ยายของฉัน แกคิดว่าแกมีกี่ชีวิต?”

“ไทร์?” เฮเลนมองไปที่ไทร์อย่างตกใจ "นายมาทำอะไรที่นี่?"

ไทร์หันไปยิ้มให้แม่ยายของเขา แต่เมื่อเขาเห็นรอยนิ้วที่ประทับบนใบหน้าของเธอ ไทร์ก็โกรธจัด “แม่ ยืนตรงนี้อย่าขยับ ผมจะล้างแค้นให้คุณเอง วันนี้เราจะทวงความยุติธรรมให้วินนี่เฟรด!”

เฮเลนรู้สึกประหลาดใจ เธอไม่เคยคิดเลยว่า ไทร์จะปรากฏตัวในเวลาแบบนี้ เมื่อเธอมองดูเขาอีกครั้ง เธอก็ตระหนักว่าลูกเขยของเธอดูมีพลังมาก นี่คือ... ลูกเขยขอทานของเธอจริง ๆ เหรอ?

"ระวัง!"

ทันใดนั้น ชายร่างใหญ่อีกคนก็หยิบมีดพกออกมาและโจมตีไทร์ ทำให้เฮเลนหวาดกลัวจนเหงื่อไหลท่วมตัว ไทร์หลบไปด้านข้างและคว้าข้อมือของชายคนนั้นจากด้านหลัง มีเสียงร้องดังขึ้น และมีดพกก็แทงเข้าที่แขนของชายร่างใหญ่ เสียงร้องของเขาเหมือนเสียงหมูที่ถูกเชือด

เฮเลนตกตะลึงอีกครั้ง ทำไมลูกเขยของเธอถึงเก่งเรื่องการต่อสู้นัก? และเมื่อเขาโกรธเกรี้ยว เขาก็กลายเป็นเหมือนสัตว์ดุร้าย

หลังจากถูกโจมตีอีกสองสามครั้ง ชายทั้งสองก็ล้มลงกับพื้น ไทร์ก้าวเข้าไปในบ้าน สายตาที่เย็นยะเยือกของเขาทำให้ขนบนผิวหนังของอีธานตั้งขึ้น

“ไอ้...ไอ้ขอทาน...แกต้องการอะไร?”

“เมื่อกี้นายตีแม่ยายของฉันด้วยมือข้างไหน”

“แก...ออกไปเดี๋ยวนี้! ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ!”

“ไม่ตอบใช่ไหม? งั้นฉันหักมันทั้งคู่เลยก็แล้วกัน” เมื่อพูดจบ ไทร์ก็คว้าแขนทั้งสองข้างของอีธานและตามมาด้วยเสียงแตกหัก แขนของชายคนนั้นก็เริ่มบิดเบี้ยว

“อ๊ากกก!!” อีธานคร่ำครวญขณะจ้องมองแขนที่พิการของเขา เขากลัวมาก ไทร์ตอนนี้ดูเหมือนปีศาจไปแล้ว

“ใครสั่งให้นายทำแบบนี้?”