ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ นิยาย บท 49

วินนี่เฟรนและพรรคพวกของเธอเหยียดตัวตรงขึ้นในทันที มันหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องรู้สึกประหม่า

อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้คาดคิดว่าแขกกลุ่มแรกที่มาถึงงานก่อนจะเป็นสมาชิกจากตระกูลซี!

รถยนต์สามคัน จอดอยู่ในลานจอดรถด้านหน้าทางเข้าของบริษัท พวกเขาจอดรถเป็นแนวนอนโดยจงใจขวางที่จอดรถรวม ๆ ถึงหกคัน

ด้วยการนำของจอร์จและไอริส ครอบครัวซีก็ลงจากรถอย่างหยิ่งผยอง

เมื่อโจเซฟเห็นรถกำลังเข้ามา เขาเร่งรีบทันทีออกไปเพื่อต้อนรับพวกเขาในฐานะรองผู้จัดการ แต่เมื่อเขาเห็นเป็นจอร์จ และพวกของเขา รอยยิ้มบนใบหน้าก็หายไปในทันที "พวกนายมาทำอะไรที่นี่?"

ความน่าละอายใจที่เขาได้ประสบกับซีกรุ๊ปเมื่อครั้งก่อนนั้นเป็นสิ่งที่เขาจะไม่มีวันลืมแม้จนกระทั่งถึงวาระสุดท้ายของเขา สิ่งที่ปวดร้าวกับซีกรุ๊ปนั้นไม่มีวันรักษาหายได้

"แน่นอนมันเป็นเพราะท่านประธานซีได้เชิญชวนพวกเรามา ทำไมล่ะ? คุณไม่ยินดีจะต้อนรับเรางั้นรึ?" ไอริสต่อว่าผู้สูงอายุอย่างโจเซฟด้วยความไม่เคารพ เธอกรอกตามองไปรอบ ๆ ที่ลานจอดรถอันว่างเปล่า และจากนั้นก็มองเข้าไปด้านในมีคนจอแจอยู่ไม่กี่คนก่อนจะหัวเราะ

"เราไม่ได้มาถึงที่นี่ก่อนเวลาใช่ไหม? นี่มันเกือบจะสิบโมงแล้ว! ฉันคิดว่ามันจะมีคนมาร่วมงานเฉลิมฉลองเปิดตัว ออทัมน์ฟิลด์กรุ๊ปมากกว่านี้ซะอีก ทำไมถึงไม่มีใครอยู่ที่นี่ ฮี่ฮี่ นี่มันช่างกระจอกงอกง่อยเหลือเกิน!"

ทัศนคติแปลกประหลาดของไอริส ทำให้สีหน้าโจเซฟหมองหม่น

เพียงแค่นั้น วินนี่เฟรดและไทร์ ได้เดินเข้ามา

ก่อนที่วินนี่เฟรดจะได้กล่าวอะไร ไอริสก็ตะเบ็งสุดเสียง "วินนี่เฟรด ซี มาในมาดของเจ้านาย ดูความมั่นใจของแกในตอนนี้สิ ผู้อาวุโสทั้งหมดของครอบครัวซีก็มาที่นี่ แต่แกให้ผู้ใต้บังคับบัญชามาต้อนรับเราแทน ก่อนที่แกจะมาด้วยตัวเอง จึ๊ จึ๊ จึ๊... ดูความโอหังของแกสิ ฉันคิดว่าผู้นำในเมืองคานห์ก็ยังเทียบกับแกไม่ได้เลยในเรื่องนี้!"

ไทร์แสดงสีหน้าเคร่งขรึม หากเขาไม่ได้พยายามสร้างบรรยากาศที่สดใสในวันนี้ เขาคงได้ตบเธอเข้าให้แล้ว

วินนี่เฟรดไม่ได้สนใจเธอและคิดกับเธอเป็นเพียงแค่ตัวตลกแทน เธอมองไปที่จอร์จและกล่าวทักทายเขา อย่างไรก็ตามจอร์จกลับหันหลังไปอย่างเย็นชาทำให้วินนี่เฟรดกระอักกระอ่วน

ไอริสยิ้มเยาะก่อนจะสั่งสมาชิกตระกูลซีสองคนให้ไปหยิบกล่องออกมาจากท้ายรถของรถเอสยูวี

"วินนี่เฟรดฉันแค่หยอกแกเล่น อย่าถือสายังไงเราก็เป็นญาติกัน ดังนั้นในงานเฉลิมฉลองเปิดตัวของแก ตระกูลซี ก็ต้องมอบของอะไรบางอย่างให้เพื่อร่วมแสดงความยินดีในโอกาสนี้ แค่ของเล็กน้อยจากน้ำใจของเรา ไม่จำเป็นต้องขอบคุณ"

กล่องนั้นสูงประมาณหนึ่งเมตร ปกคลุมไว้ด้วยผ้าสีแดง

ไอริสยิ้มเบิกบานไปที่วินนี่เฟรดขณะเธอกล่าว "นี่คือสัญลักษณ์แทนน้ำใจจากตระกูลซี ทำไมแกไม่เปิดมันออกดูล่ะ?"

วินนี่เฟรดดึงผ้าสีแดงออก

ภายในกล่องแก้วจริง ๆ แล้วมันคือ นาฬิกาลูกตุ้มสูงประมาณครึ่งเมตร! อีกทั้งยังมีดอกไม้ใหญ่สีแดงแขวนอยู่ด้านหน้าของนาฬิกา! ดอกไม้สีแดงหมายถึงโชคลาภ แต่มันดูรกสายตาเมื่อแขวนไว้ด้านหน้านาฬิกา!

วินนี่เฟรดนั้นสะดุ้งขวัญหนี ในระหว่างที่โจเซฟและเกรแฮมอารมณ์ร้อนขึ้น

"พวกแกทำแบบนี้หมายความว่ายังไง? พวกแกเอานาฬิกามาให้เราในวันเปิดตัวบริษัทได้ยังไง? พวกแกมาที่นี่เพื่อจะมาหาเรื่องใช่ไหม?"

ไอริสเปล่งเสียงทางจมูก "คุณปู่สี่หมายถึงอะไร? เรามาที่นี่ก็เพื่อร่วมแสดงความยินดี ด้วยความปราถนาดีของเรา ฉะนั้นคุณกำลังพูดถึงอะไร? มันผิดตรงไหนที่จะให้นาฬิกากับพวกคุณ? นายใหญ่ซี ตอนทำงานอยู่กับบริษัทเราก็มาสายตลอด เราจึงอยากช่วยเธอในเรื่องของการจัดการเวลา มันผิดตรงไหน?"

ขณะเธอกล่าวเธอหันไปมองวินนี่เฟรด "เป็นอะไร? นี่คือสิ่งที่คุณปู่ได้ช่วยพวกเราเลือกมาให้ แกไม่ชอบมันหรอ?"

วินนี่เฟรดพูดไม่ออกบอกไม่ถูก

ไทร์ผู้ซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ กลับหัวเราะออกมาแทน "เราชอบมัน แน่นอนเราชอบมันจริง ๆ ดูเธอสิ เธอช่างมีน้ำใจเหลือหลาย ออทัมน์ฟิลด์กรุ๊ปของเราจะถนุถนอมนาฬิกาที่เธอให้มาเหมือนกับที่เราดูแลบรรพบุรุษของเราเลย"

จากที่ได้กล่าว ไทร์หันไปหายามรักษาความปลอดภัยสองคนที่มีหน้าที่รับมอบของขวัญและกล่าว "เร็ว ย้ายนาฬิกาลูกตุ้มนี้ไปที่ลานของขวัญ จำเอาไว้ว่าให้วางมันไว้ด้านหน้าสุดในที่ที่จะเห็นมันได้เด่นชัดที่สุด! สิ่งนี้คือตัวแทนน้ำใจอันดีของตระกูลซี เราจะปล่อยให้พวกเขาผิดหวังไม่ได้"

ยามรักษาความปลอดภัยทำตามคำสั่งทันที ไอริสและสมาชิกตระกูลซีกลับงวยงงแทน ทำไมไอ้ขอทานถึงมีความสุขขนาดนี้? มันไม่สมเหตุผลเลย เขาควรจะโมโหเหมือนกับโจเซฟและคนอื่น ๆ?

"คุณปู่, คุณลุงหนึ่ง, คุณลุงสอง, คุณป้า ได้โปรดเข้าไปด้านในและนั่งลงก่อน"

แม้ว่าวินนี่เฟรดจะรู้ว่าไอริสและพรรคพวกของเธอมาที่งานนี้เพื่อจะมาหาเรื่อง มันก็ไม่เหมาะสมสำหรับเธอที่จะฟาดฟันออกไป เธอต้องต้อนรับพวกเขาด้วยรอยยิ้ม

สมาชิกตระกูลซี เดินเข้าไปในห้องโถงงานเลี้ยงอย่าง โอ้อวด, เย้ยหยัน, และเหยียดหยามทุก ๆ อย่างที่พวกเขาเจอ

ในเวลานั้น เจคอบและเฮเลนบังเอิญพบกับพวกเขาพอดี และบรรยากาศกลายเป็นความกระอักกระอ่วน

"พ่อ พี่ใหญ่ พี่รอง น้องสาว!" เจคอบเข้าไปทักทายพวกเขาและยื่นบุหรี่ให้กับพวกเขา

อย่างไรก็ตามไม่มีใครรับบุหรี่เลย จอร์จแค่นเสียงและหันหลังเดินหนีไป

"น้องสาม เก็บบุหรี่ไปเถอะ เรารับมันไว้ไม่ได้"

แจ็คสันและเจเรดก็แค่นเสียงเช่นเดียวกัน ก่อนจะเดินตามจอร์จเพื่อไปหาที่นั่ง พวกเขานั่งลงก็เพราะต้องการจะรับประทานอาหาร แต่พวกเขาก็ยังต้องการเห็น ออทัมน์ฟิลด์กรุ๊ปขายขี้หน้าในภายหลัง

ไอริส และทราวิส พวกเขาทำแม้กระทั่งหยิบโทรศัพท์ออกมาไลฟ์สตรีมมิ่ง เพื่อแสดงให้ทุกคนเห็นว่าคงจะไม่มีใครมาร่วมแสดงความยินดีในงานเฉลิมฉลองเปิดตัวของออทัมน์ฟิลด์กรุ๊ป เพื่อให้ทั้งโลกเห็นว่างานที่ถูกทิ้งร้างและสถานการณ์น่าอับอายนี้เป็นยังไง!

มีผู้คนอยู่ไม่มาก ในช่วงระยะเวลาครึ่งชั่วโมงมีคนมาร่วมงานเพียงแค่แปดคน รถยนต์ที่แขกขับมามีมูลค่าเพียงแค่สิบล้านต่อคัน ในฐานะนักธุรกิจราคาของรถยนต์จะเป็นตัวบ่งบอกรายได้ส่วนตัว สำหรับผู้คนที่มีรถยนต์มูลค่าประมาณสิบล้าน พวกเขาจะมีอิทธิพลมากแค่ไหน?

ผู้คนเหล่านี้ต่างเป็นเจ้าของโรงงานเล็ก ๆ ผู้ที่เคยซื้อขายกับจอร์จ พวกเขาไม่ได้มีความพิเศษอะไรอยู่ในตัวของพวกเขาแต่ละคนเลย

เวลาใกล้จะถึงสิบโมงครึ่ง มีเพียงแค่หนึ่งโต๊ะครึ่งจากทั้งหมดยี่สิบโต๊ะที่คนนั่งเต็ม สถานที่แห่งนี้ดูรกร้าง นี่คือสิ่งที่ไอลิสและพรรคพวกของเธอต้องการที่จะเห็นจริง ๆ

"คุณปู่ คุณลุง คุณป้า เหมือนที่ฉันบอกไว้เลย ไม่มีใครยินดีที่จะมาและสนับสนุนงานเฉลิมฉลองเปิดตัวบริษัทของวินนี่เฟรด คนบ้านนอกพวกนี้ก็อาจจะเป็นนักแสดงชั่วคราวที่พวกเขาจ้างมาร่วมงาน ช่างน่าหัวเราะ!"

แจ็คสัน ลิเลียน และตระกูลซีคนอื่น ๆ เริ่มหัวเราะ แม้แต่จอร์จก็ยังดูมีความสุขกับสถานการณ์เศร้าโศกนี้

ไอริสยืนขึ้นและตะคอกวินนี่เฟรด ซึ่งอยู่ที่ประตู "นายหญิงใหญ่ซี แกยืนรอมาเกือบชั่วโมงแล้วตอนนี้ จะมีใครมาอีกไหม? เริ่มกินข้าวกันได้รึยัง!"