ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ นิยาย บท 50

เสียงของไอลิสนั้นแสบแก้วหูเป็นอย่างมาก คนงานหลายคนในออทัมน์ฟิลด์ รู้สึกรำคาญในทันที แม้แต่แขกโต๊ะข้าง ๆ อีกสองโต๊ะ ก็ยังหน้านิ่วเมื่อมองไปที่เธอ

ที่ประตูทางเข้า วินนี่เฟรดเริ่มกระวนกระวาย จากทั้งหมดยี่สิบโต๊ะ โต๊ะที่แขกนั่งเต็มยังมีไม่ถึงในสามของทั้งหมด นี่มันช่างน่าอับอาย

วินนี่เฟรดควักโทรศัทพ์ออกมาอย่างไม่รู้ตัวเพื่อที่จะโทรตามแขกของเธอ แต่ไทร์ห้ามเธอไว้

"อย่าตื่นตระหนก มันยังพอมีเวลาเหลือจนกว่าการกินเลี้ยงจะเริ่มขึ้น"

"แต่ไทร์ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีใครเลยที่ฉันเชิญมาถึง หรือมันจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างทางที่พวกเขามาที่นี่?"

"ฮี่ฮี่ รถยนต์ขับขี่อย่างมั่นคงได้ บนทางต่างระดับแปดเลนเข้าโรงงานแห่งนี้ มันจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาได้?" ไทร์ขดริมฝีปากขณะเขากล่าว "พวกคนที่เธอได้เชิญชวนไป ส่วนใหญ่ทำการค้าขายกับซีกรุ๊ป มันยังไม่ชัดเจนอีกเหรอว่าตระกูลซีได้ไปพูดคุยกับพวกเขา?"

"อ่า..." วินนี่เฟรดเข้าใจในทันที "เธอหมายความว่ามันจะไม่มีใครที่ฉันเชิญไปมาร่วมงานเลยอย่างงั้นหรอ?"

วินนี่เฟรดรู้สึกเสียใจและโกรธเคือง เลือดข้นกว่าน้ำ แล้วทำไมพวกเธอ ญาติของฉันเองได้ถึงได้ต่อต้านฉันตลอดเวลาซ้ำแล้วซ้ำอีก? ฉันไปขโมยอะไรมาจากตระกูลซี? หรือว่าฉันไปปล้นครอบครัวซี?

"ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวทุกคนก็มา ทุก ๆ คน!"

ไม่มีทางที่ไทร์จะไม่ล่วงรู้ถึงลูกไม้ของตระกูลซี อย่างไรก็ตามตอนเช้าของเมื่อวาน เขาได้ให้แซคเคอรี่ สมิธ โทรหาพวกเขาทั้งหมดทีละคน ว่าผู้คนที่วินนี่เฟรดได้เชิญชวนจะมาแสดงความเคารพต่อสมิธกรุ๊ป? หรือซีกรุ๊ป? ถ้าหากพวกเขาไม่มาร่วมงาน นั้นคงจะหมายถึงว่าพวกเขาไม่อยากจะทำมาหากินในเมื่องคานห์อีกต่อไปแล้ว

ในอีกทางด้านหนึ่ง ทั้งตระกูลซีนั้นเบิกบานกับความสุข ตอนนี้มันใกล้จะถึงเวลาสิบเอ็ดโมงเช้าแล้ว แต่คนที่มาร่วมงานก็ยังดูบางเบาอยู่ จนถึงตอนนี้แขกที่มายังมีไม่พอนั่งให้เต็มสามโต๊ะวันนี้เป็นวันที่น่าอับอายที่สุดวันหนึ่งของออทัมน์ฟิลด์กรุ๊ป

"คุณปู่ คุณปู่ช่างมีบารมีเหลือหลาย เพียงแค่คำเดียวจากคุณปู่ ก็ไม่มีคู่ค้าอุตสากรรมเครื่องแต่งกายของเราคนไหนในเมืองกล้าที่จะเสนอหน้ามาที่งาน วินนี่เฟรดแกคิดว่าแกเป็นใคร? เธอกล้าดียังไงถึงมาเริ่มก่อตั้งบริษัทของตัวเอง? เธอช่างไม่รู้จักที่ทางของตัวเองเสียจริง!"

จอร์จพยักหน้าเบา ๆ "วินนี่เฟรดนั้นทำเกินไปจริง ๆ ในครั้งนี้ เธอทำฉันผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า การใช้โอกาสนี้สั่งสอนเธอคือการกระทำที่ถูกต้อง ไม่อย่างงั้นเธอคงไม่รู้จักที่ทางของตัวเอง! อย่างไรซะฉันจอร์จ ซี ก็ถือได้ว่าเป็นเจ้าสัวแห่งวงการอุตสาหกรรมเครื่องแต่งกายในเมืองคานห์ หลายคนก็ยังคงต้องแสดงความเคารพให้ฉันบ้าง"

ถึงอย่างไรหลังจากที่จอร์จได้ประกาศออกมาอย่างหน้าด้าน ก็มีรถยนต์ Benz และ BMW สองสามคันปรากฏตัวอยู่ที่ประตูทางเข้า และขับเข้ามาจอดในลานจอดรถ ภายในไม่กี่นาที แขกประมาณเจ็ดกลุ่มก็แสดงตัวขึ้นมา ผู้คนเหล่านี้ต่างขับรถยนต์ Benz และ BMW พวกเขานั้นจะต้องเป็นคนที่สำคัญกว่าอย่างแน่นอน

"ประธานแอเชอร์ เลวิส จากบริษัทเครื่องแต่งกายแอเชอร์ ขอมอบกระเช้าดอกไม้ร้อยขุมทรัพย์ อวยพรให้ออทัมน์ฟิลด์ประสบความสำเร็จ และมั่งคั่งร่ำรวยยิ่ง ๆ ขึ้นไป!"

"ประธานจูเลียน ซิมเมอร์ จากโรงงานเครื่องแต่งกายจูเลียส ขอมอบหยกผักกาดขาว อวยพรให้ออทัมน์ฟิลด์กรุ๊ป กำไรงอกเงยและเปิดตัวอย่างยิ่งใหญ่!"

"ประธานคอรี วิลสัน จากวิลสันกรุ๊ป ขอมอบแมวกวักสีเงิน อวยพรให้ออทัมน์ฟิลด์กรุ๊ป ประสบแต่โชคลาภทั้งสี่ฤดู!"

"คลาร์กกรุ๊ป..."

คนแล้วคนเล่า บรรดาเจ้าของธุรกิจเครื่องแต่งกายขนาดใหญ่ในเมืองคานห์ต่างเข้ามาร่วมงานด้วยตัวเอง เพื่อมอบของขวัญและคำอวยพร

จากสถานที่ซึ่งดูเงียบเหงาและรกร้างเมื่อไม่กี่นาทีก่อนกลับกลายเป็นดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาในทันที

"ท่านประธานซี ขอแสดงความยินดี! เจริญ ๆ!"

วินนี่เฟรดตกใจ แขกเหล่านี้คือคนที่เธอเชิญชวนมาก่อนหน้านี้ หรือว่าตระกูลซีไม่ได้ใช้เส้นสายอะไรอยู่เบื้องหลังที่จะห้ามไม่ให้พวกเขามาร่วมงาน? ทำไมในตอนสุดท้ายพวกเขาทั้งหมดถึงมาร่วมงาน?

ถึงแม้ว่าเธอจะสับสน วินนี่เฟรดก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย เธอเร่งรีบเชิญพวกเขาเข้าไปด้านในด้วยความกระตือรือร้น