ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ นิยาย บท 57

เธอหันมาที่ไทร์และกล่าวอย่างลำบากใจ “ไทร์ ในเมื่อมาถึงตอนนี้แล้ว ฉันจะต้องบอกความจริงกับนาย ผลงานที่เราได้ออกแบบกันก่อนหน้านี้มันไม่ใช่ผลงานที่เราส่งเข้าประกวด”

“ทำไมล่ะ?” ไทร์ไม่เข้าใจ

“เพราะว่าผลงานออกแบบถูกขโมยไป! ผลงานออกแบบชิ้นนี้คือผลงานชิ้นเก่าของฉัน ทีมของเราได้ใช้เวลาประมาณสองชั่วโมงเพื่อประกอบร่างมันขึ้นมา มันเป็นเพียงแค่ตัวสำรอง!”

ไทร์ดูตกใจ เขาไม่เคยคาดคิดว่าจะมีเรื่องราวอะไรแบบนี้เกิดขึ้น

“ทำไมเธอไม่บอกฉันก่อนหน้านี้? เธอจับคนที่ขโมยผลงานได้ไหม?”

“เป็นนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยในแผนกออกแบบ ถึงแม้ว่าการสืบสวนจะยุติแล้วแต่ผู้ก่อเหตุก็ไม่เคยถูกจับ” วินนี่เฟรดถอนหายใจ “แต่มันจะมีประโยชน์อะไร ต่อให้เราจะจับตัวเธอมาได้? การแข่งขันมันก็สิ้นสุดแล้ว”

ไทร์ถอนหายใจเช่นกัน “มันเยี่ยมมาก ที่เธอยังคงได้อันดับมาครองในการแข่งขันนี้ไม่ว่าจะยังไง”

จากนั้น นางแบบอีกสองคนก็ได้เสร็จสิ้นการเดินของพวกเธอ แต่คะแนนก็ยังไม่เหนือกว่าของวินนี่เฟรด

“สามอันดับแรกเรียบร้อย!”

วินนี่เฟรดครวญครางตอบกลับ แต่เธอยังคงถอนหายใจ “อันที่จริง นักออกแบบทุกคนหวังว่าจะได้นำเสนอผลงานที่ดีที่สุดของพวกเขาต่อหน้าผู้เชี่ยวชาญระดับนานาชาติอย่าง มิคาเอลและอัลเลน ผลงานออกแบบก่อนหน้านี้ของเราจะทำให้โลกตื่นตาและขึ้นเป็นที่หนึ่งอย่างแน่นอน แต่ผลงานชิ้นนี้ในวันนี้มีค่าแค่อันดับสามเท่านั้น!”

เป็นที่แน่นอนอยู่แล้ว ว่าผลงานชิ้นรองสุดท้ายนั้นได้คะแนนเก้าสิบห้าแต้ม

ไทร์กล่าว “ในอนาคตเดียวมันก็มีโอกาสอีก แต่ฉันสงสัยว่าผลงานชิ้นโบว์แดงของเธอมันหน้าตาเป็นยังไง เรากลับไปกันเมื่อไหร่ ช่วยออกแบบให้ฉันอีกที และฉันจะคิดหาทางเอามันไปให้มิคาเอลดู...”

อย่างไรก็ตาม คำกล่าวของไทร์ก็ไร้การตอบรับจากวินนี่เฟรด

นั่นก็เป็นเพราะความสนใจของวินนี่เฟรดกำลังจดจ่ออยู่บนรันเวย์

ผลงานชิ้นสุดท้ายของค่ำคืนนี้ในงานแสดงเดินแบบแคทวอล์คกำลังถูกนำเสนอ ขณะนางแบบในชุดเดรสยาว ค่อย ๆ ก้าวเดินลงมาที่รันเวย์ วินนี่เฟรดตกตะลึง

มวลชนกลับกลายเป็นส่งเสียงอึกทึก!

“โอ้พระเจ้า มัน... มันช่างงดงามมาก!”

“ยอดฝีมือคนไหนออกแบบผลงานชิ้นนี้? พวกเขาสร้างสรรผลงานบรรเจิดชิ้นนี้ขึ้นมาได้ยังไง?”

“ใช่ ใช่! มันสวยเกินไป มันเหมือนทำมาจากมือของเทพเจ้า!”

ในทันใด สถานที่ก็เต็มไปด้วยความปั่นป่วน มันเหมือนกับตอนที่มิคาเอล แจ็คสัน ได้ยืนบนเวทีเป็นเวลาสองนาทีเมื่อปีก่อนในระหว่างที่แฟนคลับของเขาส่งเสียงเชียร์และสรรเสริญ!

การออกแบบและสไตล์ของเดรสยาว นั้นใช้นวัตกรรมล่าสุดและสิ่งที่กำลังนิยมมากที่สุด ทุกโครงสร้างและการผสมผสานทุกอย่างดูสมบูรณ์แบบ เมื่อนางแบบสวมชุดเดรสยาวชิ้นนี้ ผลงานก็เน้นทรวดทรงของนางแบบอย่างเต็มที่ ทำให้ทุกคนคลั่งไคล้!

“ผมไม่สามารถอดกลั้นความตื่นเต้นของตัวเองได้อีกต่อไป เป็นเวลาหลายปีแล้วที่ผมไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นเท่านี้… ผมแทบรอไม่ไหวที่จะให้นักออกแบบคนนี้แบ่งปันความคิดของเธอเกี่ยวกับการออกแบบผลงานชิ้นนี้กับทุกคน มีเพียงตัวนักออกแบบเองเท่านั้นจะที่สามารถนำเสนอจิตวิญญาณของชิ้นงานได้อย่างแท้จริง! เอาล่ะ เรามาปรบมือให้กับมิส…”

เมื่อมิคาเอลมองข้ามมาที่วินนี่เฟรด วินนี่เฟรดนั้นรู้สึกได้ถึงหัวใจที่กำลังจะกระโจนออกมา ในการตอบสนอง เธออยากจะลุกขึ้นยืนแต่ไทร์ดึงตัวเธอไว้

“วินนี่เฟรด เธอกำลังจะทำอะไร?”

วินนี่เฟรดกระวนกระวายและกล่าว “ไทร์ นั่นมันผลงานออกแบบของฉัน นี่แหละ ผลงานที่ถูกขโมยไป”

“อะไรนะ?” ไทร์ตกใจ

จากนั้น มิคาเอลก็ได้ประกาศชื่อนักออกแบบ “มิสไอริส ซี!”

ในทันใด ทุกคนให้ความสนใจจดจ่อมาที่ไอริส ซี ไอริสผู้ซึ่งรอแทบจะไม่ไหวแล้วก็ลุกขึ้นยืนในทันที ภายใต้สายตาของทุกคน เธอมีรอยยิ้มไร้ยางอายขณะที่เธอเตรียมจะขึ้นเวที

วินนี่เฟรดก็ซีดเซียวในทันที “ไอริส ซี กล้าดียังไงถึงมาขโมยผลงานออกแบบของฉัน!”

ไอริสเดินไปหาวินนี่เฟรด และยิ้มเยาะ “แกพูดเรื่องไร้สาระอะไร วินนี่เฟรด? แกเสียสติไปแล้วรึไง? 'ฟีนิกซ์มรกต' คือผลงานของฉัน มันเป็นการออกแบบของฉัน ขยะอย่างแกอย่ามาใส่ร้ายฉันดีกว่า”

เมื่อพูดอย่างนั้น ไอริสก็จงใจเดินชนกระแทกวินนี่เฟรด ภายใต้แสงสปอตไลท์ เธอเดินขึ้นไปบนเวทีอย่างเย่อหยิ่ง