ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ นิยาย บท 61

ทุกสิ่งที่โจเซฟพูดได้เกิดขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเจน เขาพูดถูก นี่คือสิ่งที่ตระกูลซีมาที่นี่ แต่ถึงแม้พวกเขาจะตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ คนกลุ่มนี้ก็ยังคิดว่าพวกเขามีอำนาจเหนือวินนี่เฟรดอยู่ดี พวกเขาและกลุ่มของเขาต้องการอะไร?

คำพูดของโจเซฟทำให้จอร์จและกลุ่มของเขาหน้าแดงด้วยความโกรธ อย่างไรก็ตาม คนเหล่านี้ยังไม่มีความตั้งใจที่จะกลับใจยอมแพ้ง่าย ๆ

“วินนี่เฟรด ซี ควรถูกไล่ออกไปจากที่นี่! ถ้าไอริสของฉันต้องติดคุก ฉันจะไม่ยกโทษให้นาย!” ลิลลี่รู้สึกกังวล ตั้งแต่วันที่ตำรวจจับไอริสไป เธอไม่เคยนอนหลับสบายได้เลยสักวัน

“หยุดพูดบ้า ๆ ที่นี่ได้แล้ว” สีหน้าของโจเซฟมืดลงเช่นกัน “ออกไปจากออทัมน์ฟิลด์ซะ ที่นี่ไม่ต้อนรับนาย! กล้าดียังไงอยากจะได้ธุรกิจจากเรา! ฝันไปเถอะ!”

แจ็คสันก้าวต่อไปอย่างไม่ยอมแพ้ “คุณลุงสี่ คุณไม่ใช่หัวหน้าของออทัมน์ฟิลด์กรุ๊ปนะ ได้โปรดเรียกวินนี่เฟรดออกมาที่นี่เพื่อพบเราเถอะ ผมปฏิเสธที่จะเชื่อว่าเธอจะกล้าไม่เชื่อฟังเรา”

โจเซฟสูดหายใจเข้า “ตอนนี้ฉันเป็นหัวหน้าของออทัมน์ฟิลด์”

“อะไรกัน?” จอร์จและกลุ่มของเขาต่างพากันตกตะลึง

โจเซฟกล่าวว่า “ท่านประธานซีไม่ได้อยู่ที่เมืองคานห์ในตอนนี้ และอีกไม่นานก็จะถึงเทศกาลไหว้บ๊ะจ่างแล้ว ครอบครัวของเธอก็กลับไปบ้านเกิดของแม่ที่เมืองริเวอร์วิลล์เพื่อเฉลิมฉลอง ดังนั้น ก่อนที่เธอจะจากไป ประธานซีได้มอบอำนาจอย่างเต็มที่ให้กับฉันในการดูแลบริษัท ซึ่งเธอไม่ได้บอกไว้ว่าจะช่วยครอบครัวซีของนายนะ”

หลังจากบอกพวกเขาให้รู้แล้ว โจเซฟก็ถอนลมหายใจออกมาแรง ๆ และเดินจากไปพร้อมกับเกรแฮมโดยไม่หันกลับมามองอีกเลย ก่อนที่พวกเขาจากไป เกรแฮมสั่งบอร์ดี้การ์ดเป็นพิเศษว่า “ถ้าใครพยายามเล่นตลกกับออทัมน์ฟิลด์ ก็โทรหาตำรวจได้เลย!”

จอร์จและกลุ่มสมาชิกของเขายังคงยืนนิ่งที่จุดนั้นเหมือนต้นไผ่ พวกเขาไม่ได้คาดคิดว่าวินนี่เฟรดและครอบครัวของเธอจะออกจากเมืองนี้ไป พวกคนเหล่านั้นจงใจพยายามดูหมิ่นกลุ่มของพวกเขาอยู่หรือเปล่า?

“พวกเราทำยังไงกันต่อดี? ตอนนี้เราจะทำยังไง?” ลิลลี่เกือบจะร้องไห้ด้วยความกระวนกระวายใจ “ถ้าวินนี่เฟรดไม่กลับมาขอร้องให้เธอ ไอริสจะถูกตัดสินจำคุกอย่างแน่นอน คุณพ่อคิดอะไรอยู่ เร็วเข้า! โทรไป โทรไปหาวินนี่เฟรดด่วน ถ้าโทรไม่ติด โทรหาเจคอบ เขาเป็นลูกชายของเธอ เธอไม่ควรปล่อยให้ไอริสติดคุก!”

จอร์จรู้สึกหงุดหงิดและโวยวาย “หุบปาก! ไอริสเป็นคนนำปัญหานี้มาให้กับตัวเอง! เธอทำเรื่องเลวร้ายอย่างการขโมยผลงานและกล้าที่จะใช้มันในการแข่งขันได้ยังไง? เธอคิดว่าคนอื่นโง่หรือไง? นี่คือกรรม! เธอสมควรได้รับมัน!”

***

ทั้งเมืองริเวอร์วิลล์และเมืองคานห์ล้วนเป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดไตรริเวอร์ ทั้งสองเมืองนี้อยู่ไม่ไกลจากกันมากนัก แยกจากกันด้วยแม่น้ำสายยาวเพียงสายเดียว แต่ทว่า เมืองคานห์เป็นเพียงเขตเล็ก ๆ ริมแม่น้ำ จึงไม่ได้รับการพัฒนาเท่าที่ควร เมืองริเวอร์วิลล์กลับเป็นเมืองริมแม่น้ำอย่างแท้จริงเสียมากกว่า!

การคมนาคมขนส่งได้รับการพัฒนาอย่างดี และมีสะพานขนาดใหญ่ที่สร้างข้ามแม่น้ำเพื่อให้สามารถเดินทางข้ามแม่น้ำจากเมืองคานห์ไปยังริเวอร์วิลล์ได้โดยตรง และยังมีบริการเรือข้ามฟากที่ก่อนหน้านี้ก็ไม่ได้ถูกรื้อถอนไป แต่กลายเป็นบริการพิเศษของเมืองริเวอร์วิลล์แทน

ไทร์และครอบครัวไม่ได้เดินทางไปที่ริเวอร์วิลล์โดยรถยนต์ แต่ใช้บริการเรือข้ามฟากแทน แสงแดดช่างงดงามพอ ๆ กับความสดใสที่ครอบครัวทั้งห้าคนนั่งบนเรือข้ามฟากอย่าง เพลิดเพลินกับวิวทิวทัศน์ของแม่น้ำ พวกเขาดูอารมณ์ดีในการเดินทางครั้งนี้

“ไทร์ เรามาที่ริเวอร์วิลล์อย่างเร่งรีบ ครอบครัวซีจะไม่เป็นไรจริง ๆ เหรอ? ยังไงไอริสก็ยังคงเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉันอยู่ เธออาจถูกตัดสินจำคุกจริง ๆ ก็ได้”