TRICK TO LOVE หลอกให้รัก นิยาย บท 22

เช้าวันต่อมา…

“อื้ออออ~” แสงแดดยามเช้าปลุกเจ้าของร่างเล็กจากการหลับใหล เธอค่อยๆ ปรือตาสู้แสงที่สาดส่องเข้ามากระทบใบหน้าอย่างช้าๆ ทันทีที่ปรับสายตากลับมาเป็นปกติ อาการปวดตัวจากการร่วมรักเป็นเวลานานหลายชั่วโมงก็แล้นเข้ามาเล่นงานเธอเข้าอย่างจัง

ริมฝีปากบางพ่นลมหายใจออกมาพรืดใหญ่ ก่อนจะพยายามหยัดตัวลุกจากเตียงโดยมีท่อนแขนแกร่งวางพาดอยู่บนหน้าท้องแบนราบ ทิชาบิดขี้เกียจเพื่อบรรเทาอาการต่างๆ ที่กำลังเผชิญ แล้วก้าวขาลงจากเตียงย่างกรายเดินเข้าไปในห้องน้ำ

“ปวดท้องจัง” หญิงสาวพึมพำออกมาเสียงแผ่วเบาเมื่อรู้สึกถึงความปวดหนึบบริเวณท้องน้อย ซึ่งสาเหตุมันก็มาจากอาการช่วงก่อนที่เธอจะเป็นประจำเดือนในทุกๆ ครั้ง และทันทีที่เธอหย่อนตัวนั่งลงบนชักโครกลิ่มเลือดสีแดงสดก็ไหลลงมาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว “มาสักทีนะ”

ดวงตาก้มโตก้มมองน้ำที่เริ่มกลายเป็นสีแดงอย่างช้าๆ ด้วยความโล่งใจ หากเป็นเมื่อก่อนไม่ว่าประจำเดือนจะมาช้าหรือขาดไปสักเดือนสองเดือนก็ไม่เคยกังวลเลยสักครั้ง แต่พอเริ่มมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งโดยที่ไม่ได้ป้องกันมันก็เลยทำให้เธอกังวล

“อ๊า~” เลือดที่พรั่งพรูไหลออกมาจากช่องทางรักทำให้ริมฝีปากบางเปล่งเสียงร้องออกมาเบาๆ ความรู้สึกจุกหน่วงที่เกิดจากเซ็กซ์และรอบเดือนตีกันจนเริ่มรู้สึกหนักมากขึ้นเรื่อยๆ เจ้าของมือเล็กนิ่วหน้ากุมหน้าท้องตัวเองแล้วเปล่งเสียงแปร่งปร่าเรียกคนข้างนอก “ลูแปง”

คนที่กำลังนอนหลับสบายอยู่บนเตียงสะดุ้งตัวเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงแว่วมาจากไกลๆ เขาส่งเสียงในลำคออย่างรู้สึกหงุดหงิดที่ถูกกวนเวลาพักก่อน

“ลูแปง” แต่เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยของคนตัวเล็กเรียกเขาอีกครั้ง เจ้าของชื่อก็รีบลุกจากเตียงเดินไปที่ห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

“มีอะไรหรือเปล่าทิชา”

“เข้ามาข้างในหน่อย” ทันทีที่ลูแปงเปิดประตูห้องน้ำเพื่อที่จะเข้าไปด้านใน กลิ่นคาวเลือดก็ลอยมาแตะจมูกจนรู้สึกเวียนหัว เนื่องจากทิชาลุกจากชักโครกทำให้เลือดเหล่านั้นไหลลงมาบนพื้นอย่างน้ำอย่างไม่ได้ตั้งใจ

“เมนส์มาแล้วเหรอ”

“หยิบกางเกงในตัวใหม่กับผ้าอนามัยในตู้เสื้อผ้าให้หน่อยสิ” ชายหนุ่มพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ก่อนจะหมุนตัวออกไปหยิบสิ่งของตามที่ทิชาต้องการแล้วเดินกลับมาที่ห้องน้ำอีกครั้ง

“ทำไมปากเธอซีดขนาดนี้ล่ะ ไหวไหม” ด้วยความเป็นห่วงลูแปงจึงเดินผ่านเลือดบนพื้นเข้าไปหาร่างเล็กอย่างไร้ซึ่งความรังเกียจใดๆ เขานั่งย่องลงตรงหน้าแล้วเสยผมของเธอที่ตกลงมาปรกหน้าออกให้ “เหงื่อเธอออกเต็มเลย ไปหาหมอไหม”

“ฉันไหวอยู่” ทิชาส่ายหัวปฏิเสธแล้วล้างเลือดออกจากใจกลางความเป็นสาวจนสะอาด ก่อนจะสวมใส่กางเกงในและผ้าอนามัยที่ลูแปงนำมาให้จนเสร็จสรรพ

“ไหวอยู่แปลว่าไม่ไหว” ร่างสูงหยิบสายชำระมาฉีดล้างเลือดบริเวณพื้นและเรียวขาของคนตัวเล็กออก ก่อนที่เขาจะอุ้มเธอขึ้นในท่าเจ้าสาวแล้วพาเดินออกมาด้านนอก “มีถุงน้ำร้อนกับยาแก้ปวดไหม”

“ไม่มี”

“งั้นนอนรอตรงนี้ ฉันจะไปซื้อมาให้” ทิชาไม่ได้ปฏิเสธอะไร ทำเพียงแค่มองลูแปงเดินไปใส่เสื้อผ้าด้วยความสงสัยว่าทำไมเขาถึงรู้อะไรพวกนี้ดีกว่าผู้หญิงอย่างเธอเสียอีก แต่พอนึกถึงฉายาเสือผู้หญิงของเขาก็พอจะเข้าใจว่าเขาคงจะใช้วิธีพวกนี้หลอกล่อเหยื่อเข้ามาในถ้ำของตัวเองเหมือนกัน

“ซื้อให้ผู้หญิงบ่อยเหรอ” คำถามที่ผ่านน้ำเสียงราบเรียบเจือแหบพร่าส่งผลให้เท้าหนาหยุดชะงักแล้วหันไปมองเจ้าของคำถามอย่างช้าๆ ก่อนที่จะกระตุกยิ้มมุมปากพร้อมกับเลือกที่จะถามแทนคำตอบ

“ที่ถามนี่หึงหรือเช็กว่าฉันทำให้ใครแล้วบ้าง”