TRICK TO LOVE หลอกให้รัก นิยาย บท 74

ความเงียบงันเกิดขึ้นครู่ใหญ่หลังจากทิชาพูดจบ ลูแปงเหลือบมองใบหน้าของคนตัวเล็กสลับกับถุงยาในมือของเธอเพียงนิด ก่อนจะถามออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“ท้องจริงเหรอ”

“ไม่ดีใจ?”

“ก็รู้อยู่แล้วว่าท้อง อาการมันชัดขนาดนี้”

“ไหนบอกจะยิ้มไง ไม่เห็นยิ้มเลย” ลูแปงฉีกยิ้มเพียงแค่เสี้ยววินาที แล้วกลับมาทำหน้าบึ้งตึงเหมือนเดิม

“พอใจยัง”

“คุณพ่อขี้งอน” ทิชาหยอกล้อแล้วเขย่งตัวขึ้นไปกัดปลายจมูกของแฟนหนุ่มเบาๆ ด้วยความมันเขี้ยว “หายงอนได้แล้ว งอนมากฉันเครียดลูกก็จะเครียดไปด้วยนะ”

“แล้วมันน่างอนไหม คำพูดของเธอมันทำร้ายจิตใจฉันนะ”

“แต่ก่อนฉันด่านายมากกว่านี้อีก ไม่เห็นจะสะทกสะท้านอะไรเลย แล้วตอนนี้มาคิดเล็กคิดน้อยเนี่ยนะ” ถึงทิชาพอจะรู้ว่ามันเป็นอารมณ์ของคนที่กำลังแพ้ท้องแทน แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะอ่อนไหวมากขนาดนี้ เธอค่อนข้างประหลาดใจด้วยซ้ำว่าทำไมคนที่แพ้ท้องต้องเป็นลูแปงไม่ใช่คนที่กำลังตั้งครรภ์อย่างเธอ

“ไม่รู้เหมือนกัน…” ลูแปงหลับตาลงเล็กน้อยแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ เขาพยายามปรับอารมณ์ตัวเองให้กลับมาเป็นปกติ ถึงแม้จะดีใจที่รู้ว่าตอนนี้ทิชากำลังตั้งครรภ์ลูกของเขา แต่เหมือนอารมณ์มันจะไม่คงที่เอาเสียเลย “แต่ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวก็หาย”

“กลับบ้านกันไหม”

“อือ” เจ้าของร่างสูงพยักหน้าตอบ ยื่นมือโอบเอวเล็กไว้อย่างหลวมๆ แล้วประคองมาที่รถยนต์ด้วยกันราวกับกลัวว่าจะมีอะไรมาทำให้เกิดอันตรายกับทิชาและลูกของเขา

@คอนโดลูแปง

“หยุดเดินก่อน” ลูแปงออกคำสั่งกับทิชาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เมื่อเห็นว่าเชือกผูกรองเท้าของเธอมันคลายตัวใกล้จะหลุดออกจากกันเต็มทีแล้ว ก่อนที่เขาจะเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าแล้วย่อตัวผูกเชือกรองเท้าให้กับเธอ “เดี๋ยวสะดุดล้ม”

ทิชาก้มมองการกระทำแสนอบอุ่นของลูแปงด้วยแววตามีความสุข พานให้นึกถึงเหตุการณ์ที่เคยผ่านมาระหว่างเขากับเธอ มันต่างกันจนแทบจะพลิกหน้ามือเป็นหลังมือเลยก็ว่าได้ ใครจะคิดว่าผู้ชายที่เอาแต่ใจ ทำเรื่องแย่ๆ กับเธอไม่เว้นแต่ละวันจะกลายมาเป็นแฟน…เป็นว่าที่สามี…และพ่อของลูกในท้องเธอด้วย

“เสร็จแล้ว”

“ขอบคุณนะ” ทิชากล่าวขอบคุณพร้อมกับอมยิ้มเล็กๆ ส่งให้กับเขา ในขณะที่ลูแปงก็เอื้อมมือมาจับประสานกับเธอแล้วพาเดินเข้ามาในคอนโดของเขาด้วยกัน

“เป็นอะไรเงียบทำไม”

“แค่คิดเรื่องของเรานิดหน่อยน่ะ”

“เรื่องของเรา?”

“อือ” ทิชาพยักหน้าน้อยๆ แล้วเดินเข้ามาในลิฟต์ เธอยืนพิงผนังลิฟต์แล้วเลื่อนสายขึ้นไปสบกับคนข้างกาย “แค่คิดว่าทำไมนายถึงเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้”

“แล้วฉันเปลี่ยนไปในทางที่ดีหรือเปล่าล่ะ”

“ก็ต้องดีอยู่แล้วสิ นายไม่เหมือนลูแปงคนที่มาคุกคามขอไลน์ฉันวันงานมหาลัยเลยสักนิด”

“ก็ตอนนี้เธอเป็นแฟนฉันไง ไม่ให้ดีกับเธอแล้วจะให้ฉันไปดีกับใคร” เพราะเขาคิดจะหยุดอยู่ที่ทิชาแล้วมากกว่าถึงทำทุกอย่างให้มันไปในทิศทางที่ดีขึ้น หรืออาจจะเป็นเพราะตอนแรกเขาไม่รู้จะเข้าหาทิชายังไงมากกว่าจึงเลือกที่จะใช้วิธีลัดให้ได้ตัวเธอมาครอบครองทั้งที่มันเป็นที่เรื่องผิดก็ตาม

“เพราะแบบนี้ฉันถึงยอมรักนายล่ะมั้ง” ทิชาไม่เคยคิดเลยด้วยซ้ำว่าสุดท้ายแล้วเธอจะกล้ารักผู้ชายที่เจ้าชู้มีข่าวเสียหายไปจนทั่วมหาวิทยาลัยแบบเขา…ทั้งที่คิดไว้แล้วว่าจะต้องไม่ใช่ผู้ชายคนนี้ที่เธอจะฝากชีวิตเอาไว้ แต่ก็ต้องกลืนคำพูดของตัวเอง

“ขอโทษนะ”

“หือ? ขอโทษเรื่องอะไร” ทิชาครางถามเบาๆ ด้วยความงุนงงที่อยู่ๆ ลูแปงก็เอ่ยคำขอโทษด้วยน้ำเสียงอ่อนราวกับรู้สึกอะไรบางอย่าง

“ขอโทษที่เคยทำไม่ดีกับเธอ ทำให้เธอเสียใจแล้วก็เอาแต่ใจด้วย”