TRICK TO LOVE หลอกให้รัก TRICK 72

นานหลายนาทีกว่าที่ทิชาจะออกมาจากห้องตรวจ หลังจากที่พยาบาลเจาะเลือดและนำปัสสาวะของเธอเพื่อนำไปตรวจหาผลการตั้งครรภ์ ตลอดเวลาทิชานั่งนิ่งนึกถึงแต่คำพูดของลูแปงเมื่อตอนบ่ายที่เขาถามคำถามอะไรแปลกๆ ออกมา แปลว่าเขาน่าจะรู้อยู่แล้วแต่เลือกที่จะพาเธอมาที่นี่เพื่อตรวจด้วยกัน

“เจาะเลือดเหรอ เจ็บไหม”

“ไม่เจ็บ” ตอนที่เข็มจิ้มลงบนเนื้อของทิชา เธอแทบจะไม่รู้สึกอะไรเลยนอกจากตัวชาวาบเพราะคำพูดของหมอหนุ่มที่ยังวนเวียนอยู่ในหัวของเธอไม่หายไป “ลูแปงนายรู้อยู่แล้วใช่ไหมว่าฉันอาจจะท้อง”

“อืม” เขาพยักหน้าตอบอย่างไม่ปิดปัง ถึงแม้ว่าตอนที่แม่เขาบอกเหตุผลจะทำให้เขาตกใจไปบ้างก็ตาม แต่มันก็คือความจริงหนีไม่พ้น เพราะทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเป็นเพราะเขาเองทั้งนั้น “อาการฉันมันคล้ายกับคนแพ้ท้องแทนเมียน่ะ เลยอยากพามาตรวจให้แน่ใจ”

“ทำไมไม่บอกกันก่อน มาบอกทีหลังแบบนี้ฉันตกใจนะ” ทิชาแทบช็อกไปเลยด้วยซ้ำที่ได้ยินแบบนั้น แต่เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่ไม่ดีอะไร แม้จะเป็นการท้องก่อนแต่งงาน แต่สุดท้ายก็ต้องเผชิญกับมันอยู่ดี

“ก็กลัวเธอไม่เชื่อไง แล้วยังตกใจอยู่ไหม”

“ก็นิดหน่อย” สิ้นเสียงของทิชา ลูแปงก็รั้งศีรษะเธอเข้ามาแนบอกพร้อมกับลูบแผ่นหลังบางของเธอราวกับต้องการจะเรียกขวัญให้กลับมา “ทำอะไร”

“โอ๋เธอไง เดี๋ยวลูกตกใจไปด้วย”

“ยังไม่รู้เลยว่าท้องจริงไหม” ทิชาเงยหน้ามองแฟนหนุ่มที่ก้มมองลงมาเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะพูดตอบกลับมาด้วยความมั่นใจ

“ท้องอยู่แล้ว เธอไม่ได้เป็นประจำเดือนมาสักพักแล้วใช่ไหมล่ะ”

“เดือนที่แล้วเหมือนจะเป็นอยู่นะ” หญิงสาวทำหน้าครุ่นคิดอย่างไม่มั่นใจสักเท่าไร เพราะตัวเธอเองก็จำไม่ได้ว่ามีประจำเดือนครั้งล่าสุดตอนไหน

“แค่วันเดียวก็ท้องได้แล้ว ถ้ามันถึงเวลา”

“แล้วตอนนี้ฉันถึงเวลาท้องแล้วเหรอ ยังเรียนไม่จบเลย”

“แต่อีกไม่กี่วันก็จบแล้ว อีกแค่เดือนเดียวเราก็แต่งงานกันแล้วด้วย”

“เอาเถอะ ถ้าท้องขึ้นมาก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี” ทิชายัดไหล่เล็กน้อย ทำเหมือนกับว่ามันเป็นเรื่องที่เธอต้องทำใจหากมันเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นมาจริงๆ แม้จะปุ๊บปั๊บจนตั้งตัวไม่ทันก็เถอะ “แต่ฉันจะบอกพ่อแม่ยังไงดี”

“ก็บอกไปตามตรง พวกท่านเข้าใจอยู่แล้ว”

“แต่ก็มีเปอร์เซ็นที่จะไม่ท้องก็ได้นี่เนอะ”

“เหมือนเธอไม่อยากมีลูกกับฉันเหมือนกับที่คุยกันตอนบ่ายเลยนะ” น้ำเสียงของลูแปงดูจะน้อยใจกับท่าทางของทิชาไม่น้อยเลย เขาดูจะเป็นฝ่ายตื่นเต้นกว่าเธอที่เป็นคนตั้งครรภ์เสียอีก

“ไม่อยากมีตรงไหน ถ้าท้องก็ท้อง แต่ถ้าไม่ท้องก็ไม่เป็นไรไง”

“อือ” ลูแปงตอบด้วยน้ำเสียงผะแผ่ว แล้วปล่อยมือออกจากแผ่นหลังของทิชาช้าๆ “ฉันขอออกไปดูดบุหรี่ข้างนอกก่อนแล้วกัน”

“เฮ้อ…ท้องแน่เลยฉัน อารมณ์อ่อนไหวง่ายแบบนี้” ทิชาพึมพำขึ้นมากับตัวเอง เมื่อลูแปงเดินหน้าตึงออกไปข้างนอกโดยไม่ได้ยอมมองหน้าเธอก่อนเลยสักนิดเดียว

ทิชาหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ใกล้ๆ แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเสิร์ชหาข้อมูลการตั้งครรภ์ไปพลางๆ ก่อนที่ผลตรวจจริงจะออกมา และดูเหมือนว่าอาการที่ลูแปงเป็นจะเข้าข่ายที่เธอจะตั้งครรภ์มากที่สุดแล้ว…คงไม่มีอะไรจะชัดเจนไปกว่านี้อีกแล้วล่ะ