อุ้มรักซาตานลวง (ซีรีส์ หลอกเด็ก) 63

“คุณทัพก็สำคัญค่ะ เอื้องขอบคุณสำหรับทุกๆ อย่างที่ผ่านมา ถ้าไม่มีคุณทัพกับคุณมาลีน เอื้องก็คง...”

“ก็คงไม่รีบทิ้งฉันไปเรียนที่อังกฤษสินะ” แม่ทัพเอ่ยตัดบทอย่างรู้สึกเจ็บปวด ใช่! แม้ว่าเรื่องมันจะผ่านมาปีกว่า แต่ความรู้สึกในวันนั้นมันยังอยู่ครบทุกอย่าง ความรู้สึกที่ถูกทิ้งอย่างไม่ใยดี

“เอื้องไม่ได้ทิ้งคุณทัพค่ะ แค่ไปเรียนแลกเปลี่ยนเท่านั้น” ช่อเอื้องบอกน้ำตาคลอ แม้จะรู้ว่าถูกอีกฝ่ายตัดสินทุกอย่างไปแล้วก็ตาม

“เลิกเสแสร้งได้แล้วเอื้อง ยอมรับมาเถอะว่าเธอมันก็แค่ผู้หญิงทะเยอทะยานคนหนึ่ง” แม่ทัพเอ่ยเยาะ และจ้องมองหญิงสาวที่ตนเคยนอนกกกอดมาหลายปี ด้วยสายตาเหยียดๆ

“ถ้าหากมันจะทำให้คุณทัพสบายใจ เอื้องยอมรับก็ได้ค่ะ” ช่อเอื้องยกมือขึ้นปาดหยดน้ำตาที่กำลังจะไหลอาบแก้มทิ้งอย่างรู้สึกเจ็บจี๊ดไปทั้งหัวใจ

“หึ! ไม่ต้องร้องไห้หรอก น้ำตาของเธอมันไม่ส่งผลใดๆ กับตรงนี้ของฉัน อีกต่อไปแล้ว” แม่ทัพบอกพร้อมกับชี้ที่หน้าอกข้างซ้ายของตนด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“โกศของคุณพ่อยังอยู่ในห้องเดิมใช่ไหมคะ” ช่อเอื้องกลั้นใจถามเรื่องสำคัญอีกครั้ง

“ถามจริง! ถ้าไม่มีโกศของพ่อ ชาตินี้เธอจะกลับมาเหยียบที่นี่อีกไหม?” แม่ทัพเอ่ยถามด้วยหัวใจที่แหลกสลาย

“ฮึก...” ช่อเอื้องที่โดนจี้จุดก็ถึงกับหลั่งน้ำตา

“จะไปไหนก็ไปเถอะ ฉันไม่อยากจะเห็นหน้าของเธออีกแม้แต่วินาทีเดียว” แม่ทัพบอกด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

ช่อเอื้องยกมือขึ้นเช็ดน้ำตา แล้วรีบเดินตรงไปยังห้องที่เก็บโกศของบิดาแต่ทว่า...พอเปิดประตูเข้าไปเธอกลับพบเพียงแค่ความว่างเปล่า จึงเดินแกมวิ่งกลับมาหาคนที่นั่งดื่มเหล้าอยู่ด้วยสีหน้าตื่นๆ

“คุณทัพคะ โกศของพ่อเอื้องอยู่ไหนคะ”

“ถอดเสื้อผ้าออก” แม่ทัพสั่งเสียงเข้ม

“ค่ะ” ช่อเอื้องตอบก่อนจะกลั้นใจถอดชุดเดรสที่สวมออกอย่างช้าๆ

แม่ทัพจ้องมองเรือนร่างอรชรที่แสนจะเย้ายวน ซึ่งถูกโอบอุ้มเอาไว้ด้วยชั้นในลายลูกไม้สีฟ้าอ่อน ก็รีบสั่งงาน “คลานขึ้นไปบนเตียง”

“ค่ะ” ช่อเอื้องทำตามที่อีกฝ่ายบอก

เมื่อเห็นสาวเจ้าหันหลังให้และอยู่ในท่าด็อกกี้ แม่ทัพก็รีบเดินตรงเข้าไปหาแล้วดึงแพนตี้ตัวจิ๋วออกอย่างรวดเร็ว

“อ๊ะ!” ช่อเอื้องอุทานอย่างตกใจกับการกระทำของอีกฝ่าย ที่จู่โจมเร็ว ทั้งที่เมื่อครู่ยังยืนอยู่ตรงประตูห้องนอน

“แฉะไปหมดเลย สงสัยจะอยากจนตัวสั่นสิท่า” แม่ทัพเอ่ยเยาะหลังลูบไล้กลีบดอกไม้งาม แล้วพบว่ามันหยาดเยิ้มไปด้วยน้ำหวาน

ช่อเอื้องได้ฟังถึงกับหน้าชา ไม่คิดว่าเขาจะสรรหาคำพูดที่เจ็บแสบมาทำจิกกัดเธอได้ถึงเพียงนี้

“ฉันจะล่อเธอยันเช้าเลยคอยดู” แม่ทัพกระซิบก่อนจะจับขาเรียวงามแยกออกจากกัน แล้วจับความเป็นชายที่แข็งขืนของตน ถูไถตามร่องกลีบดอกไม้งามขึ้นลงช้าๆ จากนั้นก็ดันพรวดเข้าไปในทางรักที่คับแคบทันที

กึก!

รู้สึกปวดหนึบกับขนาดที่ใหญ่โตจนน้ำตาเล็ด ถึงแม้ว่าเธอจะเคยสัมผัสมันมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน แต่ช่วงเวลาที่ห่างหายไปปีกว่าๆ กลับทำให้รู้สึกเจ็บเหมือนกับครั้งแรกไม่มีผิด

แม่ทัพกระแทกความเป็นชายใส่ร่องของดอกไม้งามที่อวบอูมแรงๆ อย่างระบายอารมณ์ขุนเคือง หญิงสาวกัดปากตัวเองแน่น แม้จะทั้งจุกและปวดตุบๆ ตรงความเป็นหญิง แต่เธอก็ไม่ยอมให้เสียงเล็ดลอดออกไป