อุ้มรักซาตานลวง (ซีรีส์ หลอกเด็ก) นิยาย บท 61

“เอื้อง พร้อมหรือยัง วันนี้เราจะไปเที่ยวตระเวนกินของอร่อยๆ ทั้งวันเลย”

“ใช่! จากนั้นก็จะแวะซื้อของทะเลสดๆ มาปิ้งย่างที่บ้านต่อในตอนค่ำๆ”เอ็นจอยบอกแผนที่วางเอาไว้

“อืม! แผนดี ว่าแต่...ยังไม่เบื่อของทะเลกันอีกเหรอ?” ช่อเอื้องถามอย่างสงสัย เพราะเมื่อวานสองสาวจัดหนัก จัดเต็ม จนเธอแอบคิดว่าเพื่อนสาวน่าจะเลิกกินของทะเลไปสักพัก แต่ก็เปล่า ยังคงไปต่อได้อีก

“ไม่เบื่อหรอก ของชอบนี่” แฮปปี้กับเอ็นจอยตอบ พร้อมกับพาเพื่อนสาวตระเวนหาเมนูเด็ดๆ ของร้านอาหารดังๆ ในหัวหินทานอย่างไม่รอช้า

เวลา 10:40 น. คอนโดหรู

ตี๊ดๆ ตี๊ดๆ โดมงัวเงียตื่นหลังได้เสียงเรียกเข้าของผู้เป็นนายดังขึ้น จึงเอื้อมมือไปหยิบมือถือมากดรับสาย พร้อมกอดกระชับสาวข้างกายที่ยังคงหลับตาพริ้ม

[ครับบอส]

[นี่เอื้องยังไม่กลับมาอีกเหรอ]

[ยังครับ ผมคิดว่าน่าจะอยู่เที่ยวต่ออีกวัน]

[บ้าจริง! แล้วแกลงข่าวของฉันทุกเพจหรือยัง]

[ลงแล้วครับ แล้วก็ซื้อพื้นที่หน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ทุกฉบับตามที่บอส สั่งด้วย]

[แกว่าเอื้องจะเห็นไหม]

[เดาไม่ถูกครับ ตอนที่คุณเอื้องอยู่กับบอส เธอสนใจข่าวบันเทิงไหมครับ] โดมถามกลับอย่างขำๆ พลางคิดไปว่า...บนโลกใบนี้ยังจะมีผู้ชายคนไหน ที่เรียกร้องความสนใจได้เท่ากับผู้เป็นนายของตนอีก’

[ไม่! เห็นว่างทีไรก็อ่านแต่หนังสือเรียน]

[งั้นก็อาจจะยังไม่เห็นครับ]

[ให้ตายสิ! ทำไงดีวะ] ปลายสายบอกอย่างร้อนใจ

[อืม...เดี๋ยวผมจะทำให้คุณเอื้องรู้เองครับ]

[ยังไง]

[ผมจะให้...บลาๆๆ] โดมเล่าแผนที่เพิ่งจะคิดออกสดๆ ร้อนๆ ให้ผู้เป็นนายฟัง ก่อนจะกดวางสาย

เวลา 11:03 น. ร้านก๋วยเตี๋ยวแซบซี้ด

“ว้าว! ต้มยำทะเลหม้อไฟจัดเต็มเว่อร์” แฮปปี้ฉีกยิ้มกว้าง เมื่อเห็นพนักงานทยอยยกอาหารที่สั่งไปวางลงบนโต๊ะ

“อ่า...หม้อไฟเนื้อตุ๋นรวมมาแล้ว” เอ็นจอยมองอย่างรู้สึกหิว

“น่าทานจังเลย กลับไปนี่น้ำหนักต้องเพิ่มแน่ๆ” ช่อเอื้องมองเมนูนั้นเมนูนี้ที่สองสาวสั่งมาทาน ราวกับคนที่ไม่ได้กินข้าวมาสามวันอย่างขำๆ

“ทานเถอะ กลิ่นหอมมากๆ เลย” แฮปปี้ชวนพร้อมกับเริ่มลงมือตักอาหารขึ้นมาทาน

ช่อเอื้องอมยิ้มแล้วลงมือทานอาหารตามสองสาวได้เพียงครู่ ก็มีลูกค้าสาวสองคนเข้ามานั่งที่โต๊ะข้างๆ แล้วเริ่มพูดคุยถึง...ใครบางคน

“นี่เธอเห็นข่าวคุณแม่ทัพเจ้าของค่ายมวยดังหรือยัง” สาวผมสั้นหันไปสะกิดถามเพื่อนที่มาด้วย

“ข่าวอะไรอะแก” สาวผมยาวถามอย่างสนใจ

“ก็ข่าวควงนางแบบดังออกเดตไง”

“ไหนๆ เอามาดูหน่อยซิ”

“นี่ไง ไม่น่าเชื่อเนาะ นึกว่าจะครองตัวเป็นโสดซะอีก ไม่เห็นเขาควงใครมาหลายปีแล้ว” สาวผมสั้นส่งมือถือไปให้ดู

“บ้า! ตอนแรกได้ข่าวว่าแอบคบกับสาวนอกวงการอยู่แถวๆ เชียงรายนะ จริงจังถึงขั้นว่าจะแต่งงานเลย”

“อ้าว! แล้วทำไมมาออกเดตกับนางแบบคนนี้ได้ล่ะ”

“ไม่รู้เหมือนกัน คงจะมีแค่คนสองคนเท่านั้นแหละที่ตอบได้”

ช่อเอื้องได้ฟังบทสนทนาที่ค่อนข้างจะดัง คล้ายๆ กับว่าสองสาวจงใจแข่งกันตะโกนใส่หูของเธอ เพื่อจะตอกย้ำความเจ็บปวดที่ทำให้เธอต้องหนีมาผ่อนคลายอารมณ์ไกลถึงหัวหิน แต่สุดท้ายก็หนีไม่พ้นอยู่ดี ชื่อและเรื่องราวของเขายังคงตามมาหลอกหลอนเธออยู่ทุกหนทุกแห่ง

‘เฮ้อ...นี่ไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อย ยังไม่ชินอีกเหรอเอื้อง’ หญิงสาวปลอบใจตัวเองเสร็จ ก็ลงมือทานอาหารต่อด้วยหัวใจร้าวๆ

สามอาทิตย์มา...Andre Corporation Group 12:17 น.

วันสุดท้ายของการฝึกงานที่ยาวนานถึงสามเดือน ช่อเอื้องรอจังหวะให้เพื่อนร่วมงานออกไปทานมื้อเที่ยงกันจนหมด ก็รวบรวมความกล้าที่มีลุกเดินไปยืนอยู่หน้าห้องทำงานของท่านประธานใหญ่ จากนั้นก็ยกมือขึ้นเคาะที่ประตูห้องเบาๆ

ก๊อกๆ

“เชิญ” คนที่อยู่ด้านในตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

ช่อเอื้องเปิดประตูห้องเข้าไป แต่พอเห็นอีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นมอง พลัน! ความกล้าที่มีก็หายวับไปทันใด “เอ่อ...คือว่า...”

“น้องเอื้องกับน้องชบารู้จักเหรอคะ?” จูนถามอย่างสนใจ เพราะชายหนุ่มที่ถือไมค์และจ้องมองมา หล่อบาดจิตบาดใจเธอเหลือเกิน

“พี่ภีมเป็นรุ่นพี่ที่มหาลัยน่ะค่ะ” ชบาบอกยิ้มๆ

{เอ่อ...บทเพลงต่อไปนี้ ผมขอมอบให้กับสาวสวยที่นั่งอยู่ตรงนั้นครับ} คนที่เมาได้กรึ่มๆ เอ่ยพร้อมกับส่งสายตาหวานซึ้งไปให้น้องรหัสคนสวย ทำเอาสาวๆ ในห้องอาหารพากันกรีดร้องขึ้นทันใด

กรี๊ดดด/กรี๊ดดด

“โอ๊ย! เขินจังเลย” จูนบอกอย่างรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้า

“พี่ภีมจีบแกน่ะเอื้อง” ชบากระซิบหยอกเย้าเพื่อนสาวที่ตอนนี้หน้าแดงราวกับลูกตำลึงสุก

“บ้า!” ช่อเอื้องมองค้อนเพื่อนสาว ขณะเดียวกันก็ไม่คิดว่าพี่รหัสที่แสนจะสุภาพของเธอ พอดื่มเหล้าเข้าไปแล้วจะกลายเป็นหนุ่มใจกล้าขึ้นมาแบบนี้

{คิดตรึกตรองอยู่นาน อยากกระซิบเธอด้วยคำพูดหนึ่ง

ที่มันซ่านมันซึ้งอยู่ในหัวใจ ได้แต่รอแต่รอ แล้วอีกเมื่อไร

โปรดเถิดใจ โปรดจงได้เอ่ยคำ...

จะบอกว่ารัก เธอจะซึ้งหรือเปล่า

อยากเอ่ยเรื่องราว ที่มันยังคั่งค้างใจ

ถ้าบอกกับเธอ เธอจะรักหรือไม่

ได้แต่ถอนใจ เก็บเอาไว้ไม่กล้าบอกเธอ}

“เขาต้องแอบชอบน้องเอื้องอยู่แน่ๆ เลยค่ะ” แจงออกความเห็นยังไม่ทันขาดคำ ก็เหลือบไปเห็นผู้เป็นนายเดินเข้ามาในห้องอาหารพร้อมกับโดม จึงหันไปบอกกับทุกคน “บอสมาค่ะ!”

หลินและจูน พากันหันไปมองอย่างตกใจ ไม่คิดว่าท่านประธานจะมางานเลี้ยงอำลาเล็กๆ ของนักศึกษาฝึกงานด้วย

“เชิญนั่งค่ะบอส” หลินรีบขยับให้

“ครับ ตามสบายนะทุกคน” แม่ทัพนั่งลงใกล้ๆ กับเลขาใหญ่ แล้วส่งยิ้มให้กับทุกคน โดยเฉพาะนางฟ้าใจร้ายที่ทำหน้าเลิ่กลั่กแปลกๆ

“ค่ะ/ค่ะ” จูน แจงขานรับเบาๆ

ชบาเหลือบมองหน้าโดมแวบหนึ่งก่อนจะหันไปมองรุ่นพี่สุดหล่อ ที่เพิ่งจะรู้ว่าร้องเพลงเสียงไพเราะสุดๆ