อุ้มรักซาตานลวง (ซีรีส์ หลอกเด็ก) นิยาย บท 78

“สวัสดีค่ะคุณนิล ขอบคุณนะคะที่ช่วยดูแลลูกสาวของดิฉันมาตั้งแต่เด็ก ขอบคุณมากๆ ค่ะ” ดาหลันเอ่ยทักทายและยกมือไหว้ขอบคุณอีกฝ่ายอย่างซาบซึ้งใจ

“คุณสวยจัง ถึงว่า...หนูเอื้องสวยเหมือนคุณนี่เอง” นิลยาไหว้ตอบ ก่อนจะเอ่ยชมอย่างรู้สึกเขินๆ

“ขอบคุณค่ะ เอ่อ...เย็นนี้ทานข้าวด้วยกันนะคะ ดากับหนูเอื้องคุยกันไว้ว่าจะทำหมูกระทะค่ะ” ดาหลันรีบเอ่ยชวน

“ได้จ้ะ แล้วเอื้องไปซื้อของหรือยัง?” นิลยาตอบรับคำเชิญ ก่อนจะหันไปถามเด็กสาวที่อยู่ๆ ก็หายไป ทำให้เธอเป็นห่วงจนแทบจะเป็นบ้า ดีที่เมื่อครู่แม่ทัพโทร. มาบอกว่าตอนนี้ช่อเอื้องกลับมาที่บ้าน เธอจึงรีบวิ่งหน้าตื่นมาจากสี่แยกกลางซอย

“ยังค่ะ เอื้องกำลังจะชวนแม่ไปที่ตลาด” ช่อเอื้องบอกก่อนจะหันไปหยิบกระเป๋าถือที่เจ้าชายมาดดุยัดเงินสดใส่มาให้จำนวนห้าหมื่นบาทพร้อมกับบัตรเครดิตต่างๆ อีก 5 ใบ

“งั้นไปพร้อมกันเลยไหม ป้าก็กำลังจะไปตลาดพอดี” นิลยาเอ่ยชวน

“ค่ะ” ช่อเอื้องขานรับแล้วชวนมารดาไปตลาดสดซึ่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากชุมชนแห่งนี้

ในรถ...ระหว่างทางกลับบ้าน มาลีนหันไปบอกบุตรชายตัวดีที่เอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ราวกับคนบ้า ทั้งที่วันนี้ตกเป็นข่าวหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ

“แม่เห็นข่าวแล้วนะทัพ”

“ข่าวอะไรครับ?” คนที่โลกทั้งใบกลับมาเป็นสีชมพู หันกลับไปถามมารดากลับอย่างสงสัย

“อ้าว! นี่ลูกยังไม่เห็นข่าวของตัวเองงั้นเหรอ?” มาลีนส่ายหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“ไม่ครับ ยังไม่เห็น” แม่ทัพเริ่มสังหรณ์ใจแปลกๆ

“เฮ้อ...งานนี้ลูกต้องจัดการเคลียร์ข่าวด่วนเลยนะ ไม่งั้นอย่าหวังว่าจะได้แต่งงานกับหนูเอื้อง” มาลีนส่งมือถือไปให้บุตรชายดู

แม่ทัพกวาดสายตาไล่อ่านข่าวอยู่ครู่หนึ่ง แล้วถอนหายใจอย่างรู้สึกหงุดหงิด “ข่าวออกมาแบบนี้ได้ยังไง? เมื่อวานผมโทรไปบอกเลิกซอนย่า พร้อมกับเปิดลำโพงให้น้องเอื้องฟังไปด้วยครับ”

“ในข่าวไม่เอ่ยชื่อ แต่ในคอมเมนต์ชี้ชัดว่าเป็นลูก ถ้าหากประกาศเรื่องงานแต่งออกไปตอนนี้ หนูเอื้องต้องเสียหายแน่ๆ” มาลีนบอกสิ่งที่กำลังจะตามมา

แม่ทัพที่กำลังขบคิดว่าจะจัดการกับปัญหานี้ยังไง อยู่ๆ เสียงเรียกเข้าของมือถือก็ดังขึ้น

ตู๊ด...ตู๊ด...

“ใครโทรมา?” มาลีนขมวดคิ้วถามอย่างสนใจ

“ไอ้ขุนครับแม่” แม่ทัพบอกก่อนจะกดรับสายของเพื่อนรัก

[ว่าไง]

[ทัพ! มึงขึ้นหน้าหนึ่งอะ]

[มึงโทรมาเพื่อจะบอกแค่นี้เนี่ยนะ?] คนที่กำลังเครียดๆ ตอกกลับอย่างไม่สบอารมณ์

[หึ! ถ้ามึงอยากจะรู้เยอะกว่านั้นกูก็จะบอกเพิ่ม]

[อะไร]

[เมื่อคืนซอนย่าไปดื่มที่คลับแล้วร้องไห้บอกว่าถูกมึงทิ้ง จากนั้นก็บอกว่าสาวที่แย่งมึงไปคือเด็กฝึกงาน ซึ่งเคยยกกาแฟเข้าไปเสิร์ฟให้ทุกครั้งตอนไปหามึงที่บริษัท]

[บ้าจริง!] แม่ทัพสบถออกมาอย่างหัวเสีย ไม่คิดว่าซอนย่าจะกล้าพูดถึงเพียงนี้

[นี่แหละ! ผลของการเที่ยวสำส่อนไปทั่ว] ปลายสายบอกด้วยน้ำเสียงสมน้ำหน้า

[ไอ้เชี่ยขุน] แม่ทัพต่อว่าอย่างรู้สึกโกรธที่ถูกเพื่อนซ้ำเติม

[ถ้ามึงไม่ทำอะไรสักอย่างนะ พรุ่งนี้มีคนขุดคุ้ยเรื่องของน้องเอื้องแน่ ไม่เชื่อมึงก็รอดูได้เลย] ขุนพันบอกจบก็กดวางสายไปทันที ทิ้งให้คนที่เพิ่งจะซึ้งในผลของการกระทำที่ผ่านมาของตัวเอง ถึงกับใบ้แดก เอ๊ย! ใบ้กินไปชั่วขณะ

“ที่ขุนพูดก็ถูกนะ นี่แหละผลของการเที่ยวสำส่อนไม่เลือก” มาลีน บอกอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเพื่อนบุตรชาย

“แม่!” แม่ทัพกลอกตาอย่างเพลียๆ