ฉันกับพี่เลย์เดินไปในบ้านพร้อมกัน หัวใจดวงน้อยมันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะเลยตอนนี้ ไม่อยากคิดว่าถ้าเฮียเจอหน้าฉันแล้วจะเป็นยังไง
“นายรออยู่ที่ห้องนั่งเล่นนะครับคุณหนู” พี่โจ้ลูกน้องคนสนิทของเฮียเดินมาบอก ก่อนจะหันไปพูดกับพี่เลย์ “ระวังตัวด้วยนะครับ”
ทำเอาฉันเริ่มหายใจไม่ทั่วท้องกับคำพูดของพี่โจ้ “พะ พี่เลย์จะกลับไปก่อนก็ได้นะคะ….”
จะคิดว่าฉันเป็นห่วงพี่เลย์ก็ได้ ฉันคิดแบบนั้นจริงๆ ฟังจากคำพูดของพี่โจ้แล้วเฮียคงจะโกรธมากแน่ๆ แล้วก็คงจะรู้เรื่องที่ฉันกับพี่เลย์….มีอะไรกันแล้ว
“กลัวไม่เข้าเรื่อง” พี่เลย์พ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะจับมือฉันแล้วดึง ทำให้ฉันต้องรีบสับขาเดินตามพี่เลย์ไปที่ห้องนั่งเล่น
#ห้องนั่งเล่น
ภายในห้องมีคุณป้ารสรินกับเฮียนั่งอยู่สองคน ทั้งสองคนหันมามองฉันกับพี่เลย์
เฮียมองหน้าพี่เลย์ด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา ก่อนจะเลื่อนสายตาต่ำลงมามองยังมือที่พี่เลย์กำลังจับมือของฉันอยู่ ทำให้พี่เลย์ค่อยๆ ปล่อยมือตัวเองออก
“ทำอะไรอยู่ ทำไมเพิ่งมา?” เฮียถามเสียงเย็น “เลิกเรียนตั้งแต่บ่ายสอง นี่มันห้าโมงเย็นแล้ว”
“……” ฉันเม้มปากแน่น คำถามของเฮียทำให้ฉันไม่รู้จะตอบไปว่าอะไรจริงๆ
“ตาคานส์ก็ ไม่เห็นต้องดุขนาดนั้นเลย” คุณป้ารสริสท้วงขึ้น “นั่งก่อนสิตาเลย์ หนูไอริส”
ฉันกับพี่เลย์แยกกันไปนั่ง โดยพี่เลย์นั่งข้างๆ กับป้ารสริน ส่วนฉันไปนั่งข้างเฮีย
บรรยากาศภายในห้องเงียบสนิท มีเพียงป้ารสรินที่เอาแต่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
“อย่างที่ป้าบอกว่ายังไงทุกอย่างมันก็เลยเถิดไปแล้ว ป้าอยากจะแสดงความรับผิดชอบ”
“มันคงต้องเป็นแบบนั้นครับ” เฮียน่ากลัวมาก เวลาที่เฮียทำหน้านิ่งๆ แบบนี้
“เอาเป็นว่าตาคานส์ไม่ขัดอะไรใช่ไหมลูก ทุกอย่างคงเป็นแค่แผนไม่ได้แล้ว”
“ครับ”
“ได้ยินแบบนี้ป้าก็โล่งใจ” ป้ารสรินยิ้มให้ฉัน “ป้าดีใจนะที่เราจะได้เป็นทองแผ่นเดียวกันจริงๆ”
“คืนนั้นผมพลาดครับ”
“มึงใช้คำว่าพลาดกับน้องกู ?”
“เฮีย…”
“เงียบ!!” พอฉันจะพูดเฮียก็ตวาดอีกครั้ง ทำให้ฉันต้องเม้มปากแน่นไม่กล้าพูดอะไรอีก
“กูเลือกไว้ใจคนผิดจริงๆ” เฮียปล่อยมือที่จับคอเสื้อพี่เลย์อยู่ จากนั้นก็ผลักพี่เลย์อย่างแรงจนร่างล้มลงกระแทกไปกับโซฟา “ต่อไปนี้ถ้ากูได้ข่าวมึงกับผู้หญิงคนไหน กูเอามึงตายแน่ไอ้เลย์”
“มึงห้ามทำให้ไอริสเสียใจเด็ดขาด ถ้าไอริสร้องไห้เพราะมึงเมื่อไหร่ ชีวิตมึงจบ!!”
“เฮีย หนูกับพี่เลย์เราไม่ได้รักกัน เราแค่…”
“คิดว่ามันเป็นเรื่องเล่นๆ หรือไง ทั้งที่ตัวเองเสียหาย ฮะ!!!
“….นะ หนูขอโทษ” ฉันตอบไปด้วยเสียงที่สั่นเครือ นับครั้งได้ที่ถูกเฮียตะคอกใส่หน้าแบบนี้ แล้วทุกครั้งฉันก็จะร้องไห้ ครั้งนี้ก็เหมือนกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+