วันนี้หลังจากเรียนเสร็จพี่เลย์ก็มารอรับฉันที่หน้ามหาวิทยาลัย เพราะเราต้องไปลองชุดที่ต้องใส่ในงานหมั้นด้วยกัน
“ไอริส ฉันว่าพักนี้พี่แตมมองแกแปลกๆ นะ” ก่อนจะแยกตัวกับเมล จู่ๆ เมลก็พูดขึ้นมา
“แปลกยังไงเหรอ ?”
“แกไม่รู้สึกบ้างหรือไง เมื่อก่อนเวลาเจอกันพี่แตมก็จะยิ้มให้แก เข้ามาทักทายบ้างตามประสาพี่รหัส แต่เดี๋ยวนี้มองแกตาขวางตลอดเลย”
“เมล ฉันว่าแกคงคิดมากเกินไปแล้วแหละ ไม่เห็นจะเป็นแบบที่แกว่าเลย”
“แกไม่สังเกตเองต่างหาก ต้นเหตุคงเป็นเพราะพี่เลย์แหงเลย ชัวร์ๆ ฉันมั่นใจ”
“ไม่มีอะไรหรอก พี่แตมจะมองฉันอย่างที่แกว่าทำไม”
ถึงฉันจะเริ่มคิดทบทวนตามที่เมลว่า แต่ก็ไม่อยากคิดมากอะไรอีก เพราะในตอนนี้สมองของฉันมันก็มีเรื่องที่ต้องให้คิดเยอะแยะไปหมด
“แกนี่แสนดีเกินไปแล้วนะ ไปบวชชีเถอะไอริส อย่างแกคงไม่เหมาะที่จะอยู่ในสังคมจอมปลอมนี้หรอก” เมลพูดติดตลก
“บ้า! ไปแล้วนะพี่เลย์รอนานแล้ว พรุ่งนี้เจอกัน”
ฉันแยกตัวจากเมลแล้วรีบเดินมาขึ้นรถที่พี่เลย์จอดรออยู่ เพราะเมื่อกี้ยืนคุยกับเมลนานไปหน่อย เลยต้องรีบร้อนเดินมาแบบนี้ กลัวว่าจะถูกดุอีก
“คุยกับเพื่อนเสร็จแล้ว ?” พี่เลย์เอียงคอถาม
“….ค่ะ” ฉันรู้ว่านี่คือคำถามในเชิงประชด เพราะดูจากสีหน้าที่ไม่ค่อยชอบใจสักเท่าไหร่ของพี่เลย์
รถหรูแล่นออกไปจากหน้ามหาวิทยาลัย ตรงไปยังร้านที่เราต้องไปลองชุดกัน
“อย่าลืมเชิญคนที่พ่อเธอพยายามยัดเยียดให้ มางานหมั้นด้วยล่ะ” พี่เลย์พูดขึ้นมาทำลายความเงียบ แต่ถ้าพูดแบบนี้ฉันว่าให้เงียบแบบเดิมคงจะดีกว่า
“ค่ะ คุณพ่อคงจะต้องพาคุณจอแดนไปด้วย”
“หึ !!”
จากนั้นบรรยากาศภายในรถก็กลับมาเงียบอีกครั้ง จนกระทั่งมาถึงร้าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+