พอเจอคำตอบแบบนั้นมันก็ทำให้ฉันถึงกับไปไม่เป็นเลยจริงๆ ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อ ได้แต่นั่งกำมือแน่นจนมันเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ
“ถ้าฉันมีใครเธอจะเห็นเอง”
เจ็บ มันรู้สึกเจ็บจี๊ดที่หน้าอกข้างซ้ายเมื่อได้ยินคำตอบของผู้ชายตัวโตที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าของฉันในตอนนี้
จริงๆ ก็ไม่ได้หวังให้พี่เลย์มาแคร์ฉันหรอกนะ ก็อย่างที่เคยบอกว่ามันคือเรื่องของเขา และฉันก็จะไม่หยิบเรื่องนี้ขึ้นมาถามอีก
เดี๋ยวผู้หญิงก็คงจะมาหาที่คอนโด ถ้าฉันนั่งอยู่แบบนี้ก็คงจะเป็นการยื้อเวลา เมื่อคิดได้แบบนั้นฉันจึงรีบลุกขึ้นยืน
“ไอริสนั่งแท็กซี่กลับก็ได้นะคะ พี่เลย์มีนัดไม่ใช่เหรอ”
“ไม่ได้สำคัญขนาดนั้น”
“…..” ฉันมองใบหน้าของพี่เลย์ ทำไมเขาถึงเย็นชาไร้ความรู้สึกได้มากมายขนาดนี้กันนะ
แล้วทำไมต้องเป็นฉันที่รู้สึก…
“เฮียไปต่างประเทศ ?” พี่เลย์ถามทำลายความเงียบ
“…ค่ะ”
“แล้วเธออยู่บ้านกับใคร ?”
“คนเดียว ไม่สิ! ลูกน้องของเฮียด้วยค่ะ”
พี่เลย์ไม่ตอบอะไร เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรออกไปหาใครบางคน ก่อนจะเดินไปคุยสายไกลๆ
ฉันได้แต่ลอบถอนหายใจออกมาติดๆ กันหลายต่อหลายครั้ง ยิ่งอยู่ใกล้พี่เลย์มันก็ยิ่งให้ฉันเป็นทุกข์
ผ่านไปไม่นานพี่เลย์ก็เดินกลับมา แล้วบอกฉัน “เดี๋ยวฉันพาไปเก็บเสื้อผ้าที่บ้าน”
“เก็บเสื้อผ้าเหรอคะ ?” ฉันขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อได้ยินคำพูดของคนตรงหน้า พี่เลย์พ่นลมหายใจออกมาแรงๆ เมื่อเห็นสีหน้าที่งุนงงของฉัน
หงุดหงิดอีกแล้วสินะ…
“กว่าเฮียจะมาคงสองอาทิตย์ ฉันโทรไปบอกเฮียแล้ว เฮียไม่ว่าอะไรและอนุญาตให้เธอมาอยู่กับฉันที่คอนโดก่อน”
“แต่ไอริสยังไม่ได้บอกเลยนะคะว่าจะมาอยู่กับพี่เลย์ที่คอนโด”
“แล้วยังไง ?”
“ทำไมถึงอยากให้ไอริสมาอยู่ด้วยนักล่ะคะ”
“ยังไงเธอก็ต้องมาที่นี่บ่อยๆ จะไปๆ มาๆ ให้มันลำบากทำไม” สายตาของพี่เลย์มันบ่งบอกชัดเจนว่าเขากำลังพูดถึงเรื่องอะไร
“….แค่นี้เองเหรอคะ”
พี่เลย์ไหวไหล่ ทำเหมือนว่าเขาไม่ได้สนใจว่าคำตอบของฉันจะเป็นยังไง เพราะสุดท้ายฉันก็ต้องทำให้สิ่งที่คนอื่นต่างบังคับอยู่ดี
ในเมื่อขัดอะไรไม่ได้จึงไม่ได้พูดอะไรต่อ ทำได้แต่เดินตามแผ่นหลังของพี่เลย์ออกไปจากห้อง
ยิ่งอยากออกห่างเขามากเท่าไหร่ แต่เหมือนพี่เลย์จะพยายามฉุดดึงฉันเอาไว้ให้อยู่ในวังวนความรู้สึกแบบนี้…
หลังจากที่เก็บเสื้อผ้ามาที่คอนโดของแล้ว ฉันสังเกตเห็นว่ามีห้องนอนอีกห้อง จึงหันไปบอกพี่เลย์
“ไอริสขอนอนที่ห้องนั้นได้ไหมคะ”
พี่เลย์ที่กำลังทำอะไรอยู่สักอย่างหันขวับมาจ้องหน้าฉันเขม็ง “ทำไม นอนกับฉันเธอติดปัญหาอะไร”
“…เปล่าค่ะ” พูดจบฉันก็ลากกระเป๋าเข้าไปเก็บในห้องนอนของพี่เลย์
ทั้งที่ฉันเห็นแชตในโทรศัพท์ว่าเขานัดผู้หญิงคนอื่นมาที่คอนโด แต่จนป่านนี้ก็ไม่เห็นว่าจะมีใครเลย
“คืนนี้ฉันจะไปคลับ” เสียงของพี่เลย์ที่ดังอยู่ใกล้ๆ หู ทำให้ฉันที่กำลังคิดฟุ้งซ่านอยู่สะดุ้งเล็กน้อย
“ค่ะ ค่ะ” ฉันพยักหน้าตอบ “มะ ไม่เห็นต้องบอกก็ได้นี่คะ”
“เธอจะไม่ไปด้วย ?”
“…..” ฉันส่ายหน้าไปมาแทนคำตอบ
“ก็ดี! จะได้ไม่เกะกะ”
ฉันเม้มปากแน่นอีกครั้ง ทำไมถึงชอบพ่นคำพูดที่ทำให้คนฟังเสียความรู้สึกแบบนี้กันนะ
“อ๋อ” กรพยักหน้า “แล้วนี่จะไปไหนดึกแล้วนะ ?”
“ว่าจะลงไปหาอะไรกินน่ะ”
“เหมือนกันเลย ถ้าอย่างนั้นเราขอไปด้วยนะ ^_^”
“อื้อๆ ^_^”
ฉันเห็นว่ากรคือเพื่อนจึงไม่ปฏิเสธอะไร จากนั้นเราสองคนก็เดินไปที่ร้านก๋วยเตี๋ยวที่อยู่ไม่ไกลจากคอนโดสักเท่าไหร่
พอได้พูดคุยกับกรมันทำให้ฉันรู้สึกสบายใจเอามากๆ ลืมเรื่องที่ทุกข์ไปเลยแหละ เพราะกรค่อนข้างอารมณ์ดี แถมยังนิสัยดีขึ้นกว่าสมัยเรียนเยอะเลย
หลังจากกินก๋วยเตี๋ยวเสร็จฉันก็นั่งคุยกับกรต่อเรื่องสมัยเมื่อก่อน ที่ครูมักจะจับคู่ให้เรานั่งโต๊ะข้างๆ กัน แล้วก็เรื่องอื่นๆ คุยซะเพลินเลย พอดูเวลาก็เกือบจะตีหนึ่งแล้ว จึงชวนกรกลับมาที่คอนโด
“ดีจังที่เจอเธอ เราเพิ่งกลับมาจากสวีเดนเมื่ออาทิตย์ก่อน ไม่มีเพื่อนเลย”
“แล้วนี่ไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัยเหรอ ทำไมกลับมาได้ ?”
“ปิดเทอมอยู่น่ะเลยขอแม่กลับมาไทย เดี๋ยวอีกสองเดือนก็กลับสวีเดนแล้ว”
“อ๋อ”
ในขณะที่กำลังเดิน ฉันก็คุยกับกรไปด้วย เอาแต่หันหน้าคุยกับกรไม่ได้สนใจอะไร
พอหันมาตรงหน้าสายตาของฉันก็มองเห็นผู้ชายที่กำลังยืนพิงแผ่นหลังอยู่ตรงประตูห้อง
“…พี่เลย์” ฉันพูดชื่อผู้ชายตรงหน้าออกมาเบาๆ
ในตอนนี้พี่เลย์กำลังยืนจ้องหน้าฉันตาเขม็ง ทะ ทำไมถึงกลับมาเร็วนักนะ เอ๊ะ! ไม่สินี่มันตีหนึ่ง แล้วนี่นา แต่ถึงยังไงฉันก็ไม่คิดว่าพี่เลย์จะกลับมาเวลานี้
“นี่เหรอญาติของเธอ ?” กรถามเมื่อเห็นว่าพี่เลย์ยืนอยู่หน้าห้อง “เรานึกว่าญาติเธอเป็นผู้หญิงซะอีก”
“ญาติ ?” พี่เลย์ขมวดคิ้วมองกร จากนั้นก็ตวัดสายตาขึ้นมามองใบหน้าของฉันอย่างเอาผิด แถมยังขบกรามแน่น
พี่เลย์ก้าวขาเดินตรงมาหาฉันกับกร ก่อนจะหยุดตรงหน้ากรแล้วถามเสียงเย็น “เธอบอกมึงว่ากูเป็นญาติ ?”
กรเงียบแล้วหันมามองฉันที่กำลังยืนตัวแข็งทื่อ หายใจไม่ทั่วท้องอยู่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+