ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 39

“ไอริสนี่เขาเป็นใคร ?” กรกระซิบถาม เมื่อได้ยินน้ำเสียงอำมหิตของพี่เลย์

ด้วยความที่พี่เลย์ยืนอยู่ใกล้แค่นี้ ต่อให้กรกระซิบพูดเขาก็ได้ยินอยู่ดี

พี่เลย์กำลังจะพูด “เป็น…”

“พี่ชายเราน่ะ” ฉันบอกกรแล้วรีบคว้ามือพี่เลย์ จากนั้นก็พยายามดึงเขาเข้าห้อง “เราเข้าห้องแล้วนะกร”

ฉันเอ่ยลากรก่อนจะพยายามดึงพี่เลย์ให้เดินตามตัวเอวมาที่หน้าประตูห้อง ส่วนกรก็ทำหน้างงๆ

จริงๆ ฉันจะพูดก็ได้ว่าพี่เลย์คือคู่หมั้น แต่ไม่รู้สิ มันรู้สึกไม่อยากพูดคำนั้นยังไงก็ไม่รู้แฮะ

ดูท่าพี่เลย์ไม่ได้อยากจะเข้าห้องสักเท่าไหร่ เพราะเขาเอาแต่จ้องหน้ากรตาเขม็ง จนกรต้องรีบเดินไปยังห้องของตัวเอง ส่วนฉันก็รีบเปิดประตูแล้วดันพี่เลย์เข้ามาด้านในห้อง

พี่เลย์สะบัดแขนตัวเองออกจากมือของฉัน ก่อนจะกระชากตัวฉันอย่างแรงจนไหล่มันแทบจะหลุด ไม่เห็นต้องรุนแรงกันขนาดนี้เลย

“พี่เลย์ไอริสเจ็บ” ฉันร้องบอก จากนั้นก็พยายามแกะมือหนาที่บีบตรงไหล่ของตัวเองออก แต่พี่เลย์ไม่ยอมปล่อยแถมยังรวบมือฉันเอาไว้

“ที่บอกว่าไม่อยากไปคลับ เป็นเพราะเธอนัดผู้ชายเอาไว้สินะ” สายตาเกรี้ยวกราดจ้องมองใบหน้าของฉันอย่างหาเรื่อง

เขาไม่คิดจะถามเลยว่ากรคือใคร เกี่ยวข้องอะไรกับฉัน เขามันดีแต่เอาความคิดของตัวเองมาตัดสินคนอื่น

“ตอบสิวะ!!” พอฉันเงียบพี่เลย์ก็ตวาดเสียงดัง

ยังไม่ทันที่จะได้อ้าปากตอบอะไร ร่างของฉันก็ถูกพี่เลย์ลากไปยังห้องนอน เขาเปิดประตูห้องนอนออก แล้วเดินไปที่เตียงพร้อมกับเหวี่ยงตัวของฉันกระแทกลงบนเตียงอย่างแรง

ฉันเงียบไม่ได้ปริปากพูดอะไรสักคำ ทั้งที่มันเจ็บระบมไปทั้งตัวจากการกระทำดิบเถื่อนของผู้ชายตรงหน้า

พี่เลย์เดินไปปิดประตูห้องนอนเสียงดังสนั่น ก่อนจะหมุนตัวกลับมาจ้องหน้าฉันตาเขม็ง

“แอบนัดผู้ชาย ?” พี่เลย์ยกมือขึ้นกอดอก เขาใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มด้วยท่าทางที่เดือดดาล

“….กรคือเพื่อน”

“เพื่อน หึ!!” คำพูดของฉันถูกคนตรงหน้าขัดขึ้นมา “เพื่อนประเภทไหนนัดกันออกมาตอนตีหนึ่ง ?”

ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วพยุงตัวเองลุกขึ้นนั่ง พลางใช้มือนวดไหล่ของตัวเองเบาๆ

ถ้าอยู่กับพี่เลย์แบบนี้ไปอีกสองอาทิตย์กระดูกคงได้หักทั้งตัวแน่ๆ เอะอะก็กระชาก เอะอะก็เหวี่ยงร่างฉันกระแทกเตียง ป่าเถื่อนที่สุดเลย!!

“ไม่มีปากหรือไงฮะ!!” พี่เลย์เดินมากระชากแขนของฉันอีกครั้ง อีกแล้วนะ ครั้งนี้มันเหมือนแขนหลุดติดมือเขาไปแล้วเลย ฉันเจ็บจนน้ำตาคลอ

“ถ้าไม่ฟังจะถามทำไมคะ” ฉันพยายามกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้ นี่มันไม่ใช่เรื่องที่จะต้องมาร้องไห้

“ถ้าเธอพูดความจริงฉันจะฟัง ตอบมามันเป็นใคร!!”

“ไอริสก็บอกพี่เลย์ไปแล้วไงว่ากรคือเพื่อน เขาเป็นเพื่อนสมัยเรียน”

“หึ!!” พี่เลย์ปล่อยมือตัวเองออกไปจากแขนฉัน แล้วถามต่อ “แล้วไปไหนกับมันมา ?”

“ไอริสจะลงไปกินก๋วยเตี๋ยวร้านที่อยู่ข้างๆ กับคอนโด เราแค่บังเอิญเจอกันค่ะ”

“…แล้ว ?”

ทำเหมือนหวง ทำเหมือนหึง จะทำให้ฉันคิดไปเองว่าเขารักฉันหรือยังไง

“ไอริสว่าเราถอนหมั้นกันดีไหมคะ ก่อนที่อะไรๆ มันจะแย่ไปมากกว่านี้” ฉันตัดสินใจถามออกไป

จริงๆ มันมีหลายเหตุผลที่เราจะอ้างกับผู้ใหญ่เรื่องการถอนหมั้น ไม่จำเป็นต้องมาอยู่กันแบบนี้เลย ฉันเหนื่อย เหนื่อยกับผู้ชายคนนี้มากจริงๆ

“ถอนหมั้น ?” พี่เลย์ถามย้ำ “ทั้งที่เพิ่งจะหมั้นได้ไม่กี่วัน เธอพูดเรื่องถอนหมั้น”

“ไอริสเหนื่อย…”

“จะไม่ให้ฉันคิดว่าเธอเป็นชู้กับมันได้ยังไง”

“ถ้าแบบนั้นเรียกว่าชู้ แล้วแบบที่พี่เลย์ทำอยู่ล่ะคะ!!” ฉันถามออกไปอย่างเหลืออด พยายามใจเย็นแล้ว แต่เขาก็ไม่ยอมหยุด เอาแต่พูดหาเรื่องกันอยู่ได้

“ถ้าเฮียกลับมาไอริสจะพูดเรื่องถอนหมั้นกับเฮีย แล้วพี่เลย์ก็ไม่ต้องมาสั่ง ไอริสไม่ฟัง!!!”

จบคำพูดของฉันพี่เลย์ก็พ่นลมหายใจออกมาแรงๆ เขาก้าวขาเดินมานั่งลงบนเตียงข้างๆ กับตัวฉัน ทำให้ฉันรีบขยับออกห่าง แต่!! ก็ถูกมือหนาคว้ามาโอบเอวแล้วยกตัวของฉันลอยขึ้นมาวางไว้บนตักแกร่งของตัวเอง

“พี่เลย์ อย่ามายุ่งไอริสหงุดหงิด!!” ฉันดิ้นไปมาทั้งจิกเล็บลงบนมือของพี่เลย์ที่กำลังโอบเอวของฉันไว้แน่น แต่เขาดูไม่สะทกสะท้านอะไรเลย

พี่เลย์เงียบเขาไม่พูดอะไร จู่ๆ ก็ซบหน้าลงมาบนแผ่นหลังของฉันแล้วพ่นลมหายใจร้อนผ่าวออกมา

“ปล่อย!! ไอริสจะกลับบ้าน หยุดบังคับกันสักที”

“ฉันไม่ยอมให้เธอถอนหมั้นง่ายๆ แน่” พี่เลย์เว้นคำพูดก่อนจะเอาริมฝีปากมากระซิบบอกใกล้ๆ กับหูของฉัน “ไม่มีทาง”