ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 39

“ไอริสนี่เขาเป็นใคร ?” กรกระซิบถาม เมื่อได้ยินน้ำเสียงอำมหิตของพี่เลย์

ด้วยความที่พี่เลย์ยืนอยู่ใกล้แค่นี้ ต่อให้กรกระซิบพูดเขาก็ได้ยินอยู่ดี

พี่เลย์กำลังจะพูด “เป็น…”

“พี่ชายเราน่ะ” ฉันบอกกรแล้วรีบคว้ามือพี่เลย์ จากนั้นก็พยายามดึงเขาเข้าห้อง “เราเข้าห้องแล้วนะกร”

ฉันเอ่ยลากรก่อนจะพยายามดึงพี่เลย์ให้เดินตามตัวเอวมาที่หน้าประตูห้อง ส่วนกรก็ทำหน้างงๆ

จริงๆ ฉันจะพูดก็ได้ว่าพี่เลย์คือคู่หมั้น แต่ไม่รู้สิ มันรู้สึกไม่อยากพูดคำนั้นยังไงก็ไม่รู้แฮะ

ดูท่าพี่เลย์ไม่ได้อยากจะเข้าห้องสักเท่าไหร่ เพราะเขาเอาแต่จ้องหน้ากรตาเขม็ง จนกรต้องรีบเดินไปยังห้องของตัวเอง ส่วนฉันก็รีบเปิดประตูแล้วดันพี่เลย์เข้ามาด้านในห้อง

พี่เลย์สะบัดแขนตัวเองออกจากมือของฉัน ก่อนจะกระชากตัวฉันอย่างแรงจนไหล่มันแทบจะหลุด ไม่เห็นต้องรุนแรงกันขนาดนี้เลย

“พี่เลย์ไอริสเจ็บ” ฉันร้องบอก จากนั้นก็พยายามแกะมือหนาที่บีบตรงไหล่ของตัวเองออก แต่พี่เลย์ไม่ยอมปล่อยแถมยังรวบมือฉันเอาไว้

“ที่บอกว่าไม่อยากไปคลับ เป็นเพราะเธอนัดผู้ชายเอาไว้สินะ” สายตาเกรี้ยวกราดจ้องมองใบหน้าของฉันอย่างหาเรื่อง

เขาไม่คิดจะถามเลยว่ากรคือใคร เกี่ยวข้องอะไรกับฉัน เขามันดีแต่เอาความคิดของตัวเองมาตัดสินคนอื่น

“ตอบสิวะ!!” พอฉันเงียบพี่เลย์ก็ตวาดเสียงดัง

ยังไม่ทันที่จะได้อ้าปากตอบอะไร ร่างของฉันก็ถูกพี่เลย์ลากไปยังห้องนอน เขาเปิดประตูห้องนอนออก แล้วเดินไปที่เตียงพร้อมกับเหวี่ยงตัวของฉันกระแทกลงบนเตียงอย่างแรง

ฉันเงียบไม่ได้ปริปากพูดอะไรสักคำ ทั้งที่มันเจ็บระบมไปทั้งตัวจากการกระทำดิบเถื่อนของผู้ชายตรงหน้า

พี่เลย์เดินไปปิดประตูห้องนอนเสียงดังสนั่น ก่อนจะหมุนตัวกลับมาจ้องหน้าฉันตาเขม็ง

“แอบนัดผู้ชาย ?” พี่เลย์ยกมือขึ้นกอดอก เขาใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มด้วยท่าทางที่เดือดดาล

“….กรคือเพื่อน”

“เพื่อน หึ!!” คำพูดของฉันถูกคนตรงหน้าขัดขึ้นมา “เพื่อนประเภทไหนนัดกันออกมาตอนตีหนึ่ง ?”

ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วพยุงตัวเองลุกขึ้นนั่ง พลางใช้มือนวดไหล่ของตัวเองเบาๆ

ถ้าอยู่กับพี่เลย์แบบนี้ไปอีกสองอาทิตย์กระดูกคงได้หักทั้งตัวแน่ๆ เอะอะก็กระชาก เอะอะก็เหวี่ยงร่างฉันกระแทกเตียง ป่าเถื่อนที่สุดเลย!!

“ไม่มีปากหรือไงฮะ!!” พี่เลย์เดินมากระชากแขนของฉันอีกครั้ง อีกแล้วนะ ครั้งนี้มันเหมือนแขนหลุดติดมือเขาไปแล้วเลย ฉันเจ็บจนน้ำตาคลอ

“ถ้าไม่ฟังจะถามทำไมคะ” ฉันพยายามกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้ นี่มันไม่ใช่เรื่องที่จะต้องมาร้องไห้

“ถ้าเธอพูดความจริงฉันจะฟัง ตอบมามันเป็นใคร!!”

“ไอริสก็บอกพี่เลย์ไปแล้วไงว่ากรคือเพื่อน เขาเป็นเพื่อนสมัยเรียน”

“หึ!!” พี่เลย์ปล่อยมือตัวเองออกไปจากแขนฉัน แล้วถามต่อ “แล้วไปไหนกับมันมา ?”

“ไอริสจะลงไปกินก๋วยเตี๋ยวร้านที่อยู่ข้างๆ กับคอนโด เราแค่บังเอิญเจอกันค่ะ”

“…แล้ว ?”