ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 63

“คุณหนูควรบอกนายก่อนนะครับ” พี่โจ้ท้วง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยอมขับรถตามพี่เลย์ให้

“เดี๋ยวไอริสไลน์บอกเฮียค่ะ พี่โจ้ห้ามปล่อยให้รถของพี่เลย์คลาดสายตาไปเด็ดขาดเลยนะคะ”

“ครับคุณหนู”

ฉันก้มหน้ากดโทรศัพท์ไลน์บอกเฮียว่ามาต่างจังหวัด อ้างว่าจะไปส่งเมลที่บ้าน แล้วก็จะกลับ

“คุณหนูจะให้ผมขับรถตามคุณเลย์ไปทำไมครับ”

“…..” ฉันไม่สามารถตอบคำถามนี้ได้ ไม่รู้จะเริ่มพูดยังไง ฉันก็แค่อยากไปเห็นว่าพี่เลย์ทำงานจริงๆ หรือเปล่า

ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากเชื่อใจ แค่อยากเห็นกับตาว่ามันไม่มีอะไรจริงๆ แบบนั้นฉันถึงจะเชื่อได้อย่างไม่ลังเลอะไรอีก

“คุณหนูกำลังจับผิดคุณเลย์อยู่ใช่ไหมครับ” พี่โจ้ถามออกมาอย่างรู้ทัน

“…..” และฉันก็เงียบอีกตามเคย

“ทำแบบนี้มันจะไม่สบายใจทั้งสองฝ่ายเอานะครับ”

“แบบไหนก็ไม่สบายใจทั้งนั้นแหละค่ะพี่โจ้ ขอให้ไอริสได้เห็นกับตาว่าพี่เลย์พูดความจริง แบบนี้คงสบายใจมากกว่า”

“แล้วถ้ามันไม่ได้เป็นแบบนั้นล่ะครับ”

พอเจอถามกลับมาแบบนี้ก็ทำให้ฉันเงียบและคิดทบทวนคำพูดของพี่โจ้

ถ้าเกิดพี่เลย์แอบนอกใจฉันจริงๆ ฉันจะทำยังไง จะรับได้อย่างนั้นเหรอ ไม่! ฉันรับไม่ได้แน่ๆ แล้วฉันจะทำยังไงต่อ ในตอนนี้สมองมันมีแต่ความคิดที่บั่นทอนหัวใจ

ฉันพยายามเตือนสติตัวเอง พยายามบอกกับตัวเองว่ามันคงไม่เป็นอย่างที่คิด เราหมั้นกันแล้ว แถมพี่เลย์ก็ยังสัญญากับฉันว่าเขาจะเลิกเจ้าชู้ ที่ผ่านมาพี่เลย์ก็ทำตัวดีมาตลอด

ผ่านไปหลายชั่วโมง ตอนนี้ใกล้จะหกโมงเย็นแล้ว พี่โจ้ยังขับรถตามพี่เลย์อยู่ห่างๆ สักพักก็เห็นว่าพี่เลย์ตีไฟเลี้ยว พี่โจ้ก็ขับตามไปแบบเว้นระยะห่างพอสมควร

ขับมาอีกประมาณสิบนาทีได้ ก็เห็นว่าตรงไหล่ทางมีสังกะสีกั้นไว้เป็นทางยาว เหมือนกำลังก่อสร้างอะไรอยู่สักอย่าง แล้วก็เห็นว่ารถของพี่เลย์เลี้ยวเข้าไปด้านในที่มีรั้วสังกะสีกั้น

“เราคงเข้าไปไม่ได้นะครับคุณหนู ถ้าเข้าไปต้องถูกจับได้แน่ๆ”

ฉันเม้มปากแน่น อุตส่าห์ตามมาถึงที่แต่กลับตามเข้าไปไม่ได้ แต่ก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาหน่อย พี่เลย์มาคุมงานอย่างที่เขาพูด ไม่ได้โกหกแบบที่ฉันคิด ฉันนี่มันไม่เอาไหนเลยจริงๆ

“คุณหนูจะเอายังไงต่อครับ”

“จอดที่หน้าทางเข้าได้ไหมคะ ไอริสอยากมองดูว่าตอนนี้โรงแรมสร้างไปถึงไหนแล้ว”

“ได้ครับ แต่ได้แค่แป๊บเดียวนะครับคุณหนู”

“ค่ะ”

พี่โจ้ขับรถมาจอดตรงหน้าทางเข้า ฉันหันมองดูในแคมป์ก่อสร้าง ด้วยความบังเอิญดันเห็นรถพี่เลย์จอดอยู่ไม่ไกล จึงกลัวว่าพี่เลย์จะเจอเข้าเลยรีบบอกพี่โจ้

“เรากลับกันกลับเถอะค่ะ” พอหันไปบอกพี่โจ้ แล้วก็หันกลับมามองรถของพี่เลย์อีกครั้ง “เดี๋ยวค่ะ เบรกก่อน”

พี่โจ้เหยียบเบรกตามคำสั่งของฉันแล้วถาม “มีอะไรหรือเปล่าครับคุณหนู”

ภาพที่ฉันเห็นคือมีผู้หญิงคนหนึ่ง ท่าทางของเธอดูดี ไม่เหมือนกับคนงานในแคมป์ แถมยังแต่งตัวด้วยชุดราคาแพง เธอเดินมาเคาะกระจกรถของพี่เลย์

เมื่อพี่เลย์ลดกระจกลงเธอกระยื่นหน้าเข้าไปในรถ ซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่ายื่นหน้าเข้าไปแบบนั้นทำไม แล้วทำไมพี่เลย์ถึงปล่อยให้เธอเอาหน้าไปในรถแบบนั้น

จากความรู้สึกที่มันโล่งอกในตอนแรก ตอนนี้มันหนักอึ้งไปหมดกับภาพที่เห็น ถ้าให้ฉันเดาผู้หญิงคนนั้นเธอคงจะชื่อ ‘ฝ้าย’

ฉันพยายามคิดว่ามันคงไม่มีอะไร เขาคงจะคุยกันปกติ

ไม่นานพี่เลย์ก็เปิดประตูออกมาจากรถ ผู้หญิงคนนั้นรีบคล้องแขนพี่เลย์ไว้ทันที ส่วนพี่เลย์ก็โอบเอวของเธอ

มันคืออะไรกันแน่

สายตาของฉันเอาแต่จับจ้องมองพี่เลย์กับผู้หญิงคนนั้น จู่ๆ หยดน้ำตามันก็ไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้าง

นะ ไหนสัญญาว่าจะไม่ทำให้ฉันเสียใจ ไหนบอกจะไม่นอกใจ ที่พูดว่าไม่มีอะไร แล้วที่ฉันเห็นมันคืออะไร…

ก๊อกๆ เสียงเคาะกระจกรถทำให้ฉันดึงสติกลับมาได้ รีบเช็ดน้ำตาออกจากแก้ม

คนที่เคาะกระจกรถคือยามที่เฝ้าอยู่ที่ป้อมหน้าแคมป์ก่อสร้าง จู่ๆ พี่เลย์กับผู้หญิงคนนั้นก็หยุดเดินแล้วหันมามองทางรถที่ฉันนั่งอยู่ และพี่เลย์ทำเหมือนกำลังจะเดินมาทางนี้

“พะ พี่โจ้รีบออกรถไปเร็วๆ ค่ะ”