ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 64

“ทำไมถึงถามอะไรแบบนั้น”

ฉันไม่อาจจะห้ามหยดน้ำตาที่มันไหลออกมาได้จริงๆ ความรู้สึกของคนที่เห็นแฟนของตัวเองทำแบบนั้นกับผู้หญิงคนอื่น ใครบ้างจะไม่เจ็บปวด

พี่เลย์ปล่อยกอดออกแล้วลุกขึ้นมานั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของฉัน มือหนากุมมือฉันเอาไว้แน่น

“เป็นอะไร” พี่เลย์ขมวดคิ้วหนาเป็นปมมองฉันที่เอาแต่ร้องไห้ “เป็นเพราะฉันเงียบไปใช่ไหมถึงร้องไห้แบบนี้”

เขาไม่รู้จริงๆ เลยหรือไง ว่าตัวเองทำอะไร จะไม่คิดเอะใจเลยหรือยังไง หรือคิดว่าคนโง่ๆ หลอกง่ายอย่างฉันจะไม่รู้อะไรเลย

“พี่เลย์รักไอริสหรือเปล่าคะ อึก~” ฉันร้องไห้จนเกร็งไปทั้งตัว “…หรือว่าหมดรักไปแล้ว”

“เป็นอะไรก็พูดมาตรงๆ ทำไมถึงร้องไห้”

แทนที่พี่เลย์จะตอบว่ารักฉันหรือเปล่า แต่เขากลับมาตั้งคำถามแทนที่จะบอกคำว่า ‘รัก’

ฉันไม่พูดอะไรเอาแต่นั่งร้องไห้ ส่วนพี่เลย์ก็ยังคงนั่งคุกเข่าและจับมือฉันไว้อยู่อย่างนั้น เขาไม่พูดอะไรทั้งนั้น ฉันไม่สามารถมั่นใจได้เลยว่าตอนนี้หัวใจของพี่เลย์ยังเหมือนเดิมหรือเปล่า

ผ่านไปประมาณสิบนาทีได้ เมื่อร้องไห้จนแทบไม่มีน้ำตา ฉันจึงหยุดร้องแล้วตั้งสติว่าควรจะพูดจะทำอะไรต่อจากนี้

“พี่เลย์ไม่มีอะไรจะพูดหรือจะบอกไอริสบ้างเลยเหรอคะ” หลังจากเงียบไปนานก็เป็นฉันที่เป็นฝ่ายตั้งคำถาม

“อะไร ?” พี่เลย์ถามกลับ แต่เมื่อฉันจ้องตาเขาก็รีบก้มหน้าหลบ

“อะไรๆ ที่พี่เลย์ปิดบังไอริส”

“ไม่มีอะไรต้องปิดบัง” พี่เลย์ตอบสวนกลับมาทันที เขาไม่มีท่าทางลังเลหรือคิดหนักอะไรเลย

“ไอริสขอดูโทรศัพท์หน่อยได้ไหมคะ” ฉันยื่นมือขอโทรศัพท์ของพี่เลย์

“แบตหมด เดี๋ยวชาร์จก่อนจะให้ดู”

“….ถ้าเป็นเมื่อก่อนพี่เลย์จะไม่ตอบแบบนี้”

“จะหาเรื่องอะไรอีกไอริส!! ฉันไปทำงานกลับมาก็เหนื่อยพอแล้ว กว่าจะขับรถมาถึงกรุงเทพ ยังจะมาชวนทะเลาะอีกหรือไง” พี่เลย์ปล่อยมือฉัน เขาลุกขึ้นด้วยท่าทางไม่พอใจ

“ที่บอกว่าเหนื่อย แน่ใจเหรอคะว่าเหนื่อยจากงาน”

ฉันเอื้อมมือไปล้วงในกระเป๋ากางเกงของพี่เลย์ในตอนที่เขาเผลอ เพื่อจะเอาโทรศัพท์

“จะทำอะไร” พี่เลย์รู้ตัวแล้วรั้งมือฉันเอาไว้ไม่ยอมให้ฉันเอาโทรศัพท์ออกมา

“แบตหมดไม่ใช่เหรอคะ ไอริสจะเอาไปชาร์จให้ไง”

“เดี๋ยวฉันชาร์จเอง”

ฉันกับพี่เลย์ยื้อแย่งกันอยู่สักพัก จู่ๆ พี่เลย์ก็ผลักฉันออกอย่างแรง แล้วจ้องหน้าฉันด้วยสายตาที่ไม่สบอารมณ์

“ต้องทำขนาดนี้เลยหรือคะ” หยดน้ำตามันไหลออกมาอีกครั้ง เมื่อการกระทำของพี่เลย์มันเริ่มชัดเจนขึ้น

“เลิกทำตัวงี่เง่าได้ไหมไอริส”

“ไอริสงี่เง่าขนาดนั้นเลยเหรอคะ อึก~” ฉันมองหน้าพี่เลย์ด้วยสายตาที่ผิดหวัง “ถ้าพี่เลย์ไม่มีคนอื่น วันนี้พี่เลย์จะพูดกับไอริสแบบนี้ไหม…”

“มีคนอื่น ? เธอเอาอะไรมาพูดอย่าคิดไปเอง” พี่เลย์ปัดคำกล่าวหาของฉัน ทำเหมือนตัวเองคือคนที่บริสุทธิ์ หากว่าฉันไม่ได้ไปเห็นเองกับตาฉันก็คงจะเชื่อ

“ไอริสไม่ได้คิดไปเอง อึก~”

“…..” พี่เลย์เงียบ เขาไม่แม้แต่จะก้มหน้ามองฉันที่กำลังร้องไห้สะอื้นอยู่เลยด้วยซ้ำ