ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 65

พี่เลย์เอาแต่เงียบไม่ยอมตอบคำถามที่ฉันเพิ่งจะถามออกไป ทำไมล่ะ ฉันไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ ไม่คิดว่าพี่เลย์จะตัดสินใจแบบนี้

ระ เรารักกันดีไม่ใช่หรือไง ถ้าพี่เลย์บอกมาว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ ฉันก็พร้อมจะเข้าใจ

“…พี่เลย์รักผู้หญิงคนนั้นเหรอคะ”

พี่เลย์ส่ายหน้าไปมาช้าๆ “ฉันไม่เคยรักใคร นอกจากเธอ”

“รักไอริส อึก~ ละ แล้วทำไมเลือกที่จะมาทิ้งกันแบบนี้ล่ะคะ” มันทั้งผิดหวัง ทั้งเจ็บ ความรู้สึกพังหมดแล้ว

“ทำไมพี่เลย์ไม่เปลี่ยนตัวเอง ก่อนหน้านี้พี่เลย์ก็ยังทำได้นี่คะ”

“เธออยากเจ็บมากกว่านี้หรือไง”

“อึก~” ฉันก้มหน้าสะอื้น หยดน้ำตามันไหลลงมาอาบแก้มครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่คิดว่าวันนี้ฉันจะเป็นคนที่เจ็บปวด

“ความรักของพี่เลย์มันเป็นแบบไหนคะ อึก~ ไอริสไม่เข้าใจ”

“….ที่ผ่านมาฉันขอโทษ”

“ตอบไอริสได้ไหม ว่าถ้าไอริสไม่งี่เง่าตามไป ถ้าไอริสไม่ถาม อึก~ พี่เลย์จะพูดแบบนี้ไหม”

พี่เลย์พ่นลมหายใจหนักๆ ออกมาแล้วตอบเสียงเรียบ

“ฉันก็คงจะมีคนอื่นไปเรื่อยๆ”

“……” คำตอบของพี่เลย์มันทำให้ฉันจุกกแน่นไปทั่วหน้าอกข้างซ้าย

คำตอบที่ตรงไปตรงมาแบบนี้มันทำให้ฉันรับไม่ได้

“ทำไมถึงทำแบบนี้ อึก~”

ฉันได้แต่เฝ้าถามตัวเองในใจว่าฉันไม่ดีตรงไหน หรือฉันเป็นแฟนที่แย่ขนาดนั้นเลยหรือไง ทำไมพี่เลย์ถึงได้คิดจะตัดฉันออกไปแบบนี้

“หยุดร้องได้แล้ว ฉันจะไปส่ง” พี่เลย์ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง

“ลืมไปได้ไหมคะ ลืมว่าวันนี้ไอริสถามอะไรกับพี่เลย์ไปบ้าง” ฉันเอื้อมมือที่สั่นเทาจับมือของพี่เลย์เอาไว้แน่น แล้วค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองเขา “เรามาเริ่มใหม่กันนะคะ”

“ไอริส” สีหน้าพี่เลย์ค่อนข้างที่จะตกใจมากที่ฉันพูดไปแบบนั้น

“ไอริสรักพี่เลย์ อึก~” ฉันก้มลงเอาใบหน้าแนบลงมากับฝ่ามือใหญ่ แล้วร้องไห้ออกมาอย่างหนัก

“อย่ารักฉันในตอนนี้ ฉันไม่ใช่คนดี และฉันยังไม่พร้อมที่จะหยุดจริงๆ”

“อึก~ ไม่พร้อมแล้วมาสัญญาทำไม”

กริ๊ง ~ เสียงโทรศัพท์ของพี่เลย์เข้า ทั้งที่เขาบอกฉันว่าแบตหมด แต่ฉันก็รู้แล้วแหละว่าพี่เลย์โกหก

“….เดี๋ยวฉันมา” พี่เลย์แกะมือฉันออก ฉันจึงคว้าไปจับมือเขาไว้อีกครั้ง “อย่าเดินหนีไอริสไปไหนได้ไหม คุยกันก่อนได้ไหม”

“เรื่องงาน” พี่เลย์แกะมือฉันออกอีกครั้ง จากนั้นเขาก็เดินหนีไป

ฉันที่ทนเห็นพี่เลย์ไปคุยโทรศัพท์กับคนอื่นต่อหน้าต่อตาแบบนี้ไม่ได้ จึงรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งไปสวมกอดเขาจากทางด้านหลัง

ฉันไม่รู้หรอกว่าพี่เลย์จะคุยเรื่องงานจริงๆ หรือเปล่า แต่ความรู้สึกของฉันมันบอกว่าไม่ใช่

“เวลาที่มีพี่เลย์อยู่ข้างๆ ไอริสมีความสุขมากนะคะ”

ฉันสัมผัสได้ว่าพี่เลย์ถอยหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนที่จะหมุนตัวหันหน้ามาประจันกับฉัน มือหนายกขึ้นมาเช็ดน้ำตาออกจากแก้มให้

ไม่รู้ว่าฉันคิดอะไรอยู่ แต่ในตอนนี้ฉันพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้พี่เลย์ทิ้งฉันไปไหน

ฉันยื่นหน้าไปใกล้ๆ พี่เลย์ แล้วกดจูบลงบนริมฝีปากหนาอย่างแผ่วเบา ก่อนจะหลับตาลงปล่อยให้หยดน้ำตามันไหลลงมาอาบแก้ม

พี่เลย์ไม่ได้จูบตอบ เพียงไม่กี่วินาทีเขาก็ดันตัวฉันออก

“พอได้แล้ว”

“หยุดที่ไอริสไม่ได้จริงๆ ใช่ไหม อึก~”

“…..” ความเงียบของพี่เลย์มันแทนคำตอบที่แสนจะเจ็บปวด

ฉันพยายามทุกอย่างแล้ว พยายามพูด พยายามรั้ง แต่พี่เลย์ก็ยังยืนยันว่าเขาจะไป แปลว่าฉันต้องปล่อย อย่างนั้นใช่ไหม