ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 78

ฉันชี้หน้าบอกพี่เลย์ เขาจึงยอมหยุดเดินเข้ามาใกล้

“ไม่ใช่เรื่องบังเอิญสินะ คุณคงตามฉันมา” ฉันเอ่ยถามผู้ชายตรงหน้า

“อื้ม” พี่เลย์พยักหน้าตอบโดยไม่มีคำแก้ตัวใดๆ

“ไม่ละอายใจบ้างเลยเหรอคะ”

“ฉันรู้ว่าสิ่งที่ทำอยู่มันทำให้เธอรำคาญใจ ฉันรู้ว่าเธอคงเกลียดจนไม่อยากจะเจอหน้าฉันแล้ว….”

“รู้แบบนี้ก็เอาหน้าไปให้พ้นๆ สิ จะโผล่หน้ามาให้เห็นทำไม”

“ฉันแค่อยากเจอหน้าเธอ….อยากขอโทษ”

“หยุดพ่นคำว่าขอโทษพร่ำเพรื่อสักทีได้ไหมคะ มันดูไม่มีความหมายเอาซะเลย”

“ถ้าไม่ให้ฉันพูดว่าขอโทษแล้วเธอจะให้ฉันพูดว่าอะไร…”

“ไม่ต้องพูด จะไม่มีคำว่าให้อภัย” ฉันจ้องผู้ชายตรงหน้าเขม็ง รู้สึกแค้นใจกับสิ่งที่เขาเคยทำให้ตัวฉันเองเจ็บปวด “จำได้หรือเปล่าวันที่ขอเลิกคุณพูดว่าอะไร คุณไม่ต้องการฉัน คุณต้องการมีผู้หญิงคนอื่นไปเรื่อยๆ”

“…ไอริส”

“หวังว่าจะไม่โผล่หน้ามาให้ฉันเห็นอีกนะคะ” ฉันหันหลังให้เขา แล้วเดินตรงเข้าไปยังห้องพักของตัวเอง

“ไอริสเดี๋ยว กลับมาคุยกันก่อนได้ไหม” เสียงของพี่เลย์ตะโกนเรียกตามหลัง แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรทั้งนั้น เดินจ้ำกลับที่พักให้เร็วที่สุด

ในขณะที่ฉันเดินอยู่เสียงของพี่เลย์ที่ตะโกนเรียกก็ดังขึ้นมาเรื่อยๆ ยิ่งได้ยินเสียงของเขา มันยิ่งทำให้ฉันหงุดหงิด

คิดว่าจะมาพักผ่อน แต่พอมาเจอหน้าเขาแบบนี้มันทำให้ฉันหมดอารมณ์ไม่อยากจะอยู่ที่นี่ต่อแล้วจริงๆ

“เสียงใครเอะอะโวยวาย ?” เฮียเดินออกมาจากห้องพักพอดี เลยถามกับฉัน ห้องพักของเราจะอยู่หน้าหาด และฉันคิดว่าพี่เลย์ก็น่าจะพักอยู่โซนหน้าหาดเหมือนกัน

“หมามันเห่าน่ะเฮีย อย่าไปสนใจเลย” ฉันเลือกที่จะไม่บอก เพราะไม่อยากให้มีปัญหาเพราะเห็นว่าทางนั้นมีเด็กเล็กมาด้วย

“เสียงหมา ? ทำไมเหมือนเสียงคน”

“หมาก็มาสิเฮีย จะถามเยอะทำไม”

“ก็เฮียแค่ถาม เธอจะหงุดหงิดทำไมขนาดนั้น” เฮียก้มลงมองตรงเท้าของฉัน “นั่นเท้าไปโดนอะไรมา ?”

“เหยียบหอยค่ะ หนูไปอาบน้ำก่อนนะคะ นั่งที่หาดนานเหนียวตัว”

เฮียไม่ได้ท้วงอะไร ฉันจึงเดินเลี้ยวมายังห้องพักของตัวเอง จะเป็นบ้านหลังไม่ใหญ่มาก และ ฉัน เฮีย กับคุณจอแดน เราจองกันคนละห้อง

เมื่อเข้ามาในห้องฉันก็นั่งลงบนปลายเตียงอย่างหงุดหงิด มันอยากจะกรี๊ดออกมาดังๆ ให้กับอารมณ์ในตอนนี้ของตัวเอง แต่ทว่าฉันทำแบบนั้นไม่ได้

ฉันก้มหน้าลงเอามือลูบท้องของตัวเองที่ในตอนนี้กำลังมีอีกหนึ่งชีวิตที่อยู่ข้างใน และนั่นก็ทำให้ฉันสงบสติอารมณ์ลงได้

เมื่อใจเย็นลงฉันก็ลุกขึ้นอาบน้ำ เพราะเย็นนี้เราต้องออกไปกินข้าวที่ร้านอาหาร

จริงๆ อาการแพ้ท้องของฉันไม่ค่อยมีอาการอะไรมากแล้วนะ ไม่ต้องกินยาแก้แพ้ท้องก็ได้ หลายวันมานี้ฉันเริ่มกินจุ กินแต่ละครั้งเยอะมากๆ กินเยอะจนเฮียตกใจ

#ร้านอาหาร

เฮียพามากินที่ร้านริมทะเล ที่นี่คนค่อนข้างเยอะและพลุกพล่านมากๆ เพราะเป็นร้านใหญ่

เมื่อพนักงานเอาเมนูมาให้เลือก ฉันก็สั่งอาหารไปมากกว่าสิบอย่าง ทำให้คุณจอแดนและเฮียต่างมองมาที่ฉันเป็นตาเดียว

“ก็หนูหิวนี่นา” ฉันยิ้มอ้อนเฮีย เพราะเฮียเป็นคนจ่ายค่าอาหาร

“กินเยอะเดี๋ยวท้องก็แตกพอดี”

“เจ้าตัวเล็กในท้องกินต่างหากค่ะ ^_^”

ในขณะที่ฉันกำลังยืนคุยกับคุณจอแดนอยู่ จู่ๆ ก็มีเสียงผู้ชายอ้วกดังขึ้นมา เรียกความสนใจให้ฉันกับคุณจอแดนต้องหันไปมอง

ภาพที่ฉันเห็นในตอนนี้คือ ‘พี่เลย์’ เป็นเขาอีกแล้ว และเขากำลังอ้วกอย่างหนัก ไม่ใช่แกล้งอ้วก เขาอ้วกออกมาจริงๆ และเขาก็มองมาทางฉันกับคุณจอแดนด้วย

“นั่นมัน…”

“เรากลับไปที่โต๊ะกันดีกว่าค่ะ บรรยากาศตรงนี้ไม่ค่อยจะดีแล้ว” ฉันพูดขึ้นมาก่อนที่คุณจอแดนจะเอ่ยชื่อพี่เลย์ออกมา จากนั้นก็จับมือคุณจอแดนเดินให้เดินกลับไปที่โต๊ะ

ในขณะที่กำลังเดินๆ อยู่ จู่ๆ แขนของฉันก็ถูกรั้งไว้ และถึงแม้ว่าไม่ต้องหันกลับไปมองฉันก็รู้ว่าเป็นใคร

ฉันหันกลับไปมองพี่เลย์ แล้วสะบัดแขนออกอย่างแรงจนร่างของเขาเซถอยหลังไปเล็กน้อย

“…ฉันอยากคุยกับเธอจริงๆ แค่ห้านาทีก็ยังดี”

“ผมคงปล่อยให้ว่าที่ภรรยาไปคุยกับคุณไม่ได้หรอกนะครับ” เป็นคุณจอแดนที่ปฏิเสธแทนฉัน

“กูไม่ได้พูดกับมึง!!” พี่เลย์สวนกลับคำพูดคุณจอแดนทันควัน

“แต่คุณกำลังพูดกับผู้หญิงของผมอยู่”

“ฉันขอแค่ห้านาทีให้ฉันได้คุยกับเธอ แค่สองคน!” พี่เลย์พูดย้ำ

ฉันหงุดหงิดและรำคาญที่ถูกตามตื้อไม่เลิกแบบนี้ จึงหันกลับไปมองดูเฮียที่โต๊ะ เห็นว่าเฮียกำลังนั่งดูโทรศัพท์อยู่ จากนั้นก็หันกลับมาบอกคุณจอแดน

“…ฝากบอกเฮียด้วยนะคะว่าไอริสไปเข้าห้องน้ำ”

“จะคุยกับมันอย่างนั้นเหรอครับ ?” คุณจอแดนขมวดคิ้วถาม

“ถ้าเขาอยากจะคุย ไอริสก็จะคุยกับเขาค่ะ จะได้จบๆ สักที ไม่ต้องห่วงนะคะ” ฉันยื่นหน้าขึ้นหอมแก้มคุณจอแดนฟอดใหญ่ ต่อหน้าพี่เลย์ ก่อนจะพูดกับคุณจอแดนเสียงหวานว่า “ยังไงไอริสก็เลือกคุณจอแดนแล้ว..”