คุณจอแดนเขาไม่ได้ห้ามอะไร พอฉันบอกไปแบบนั้นเขาก็มีหน้าตาที่หนักใจ แต่ก็ยอมให้ฉันได้คุยกับพี่เลย์สองต่อสอง
หลังจากที่คุณจอแดนเดินกลับไปที่โต๊ะแล้ว ฉันก็เดินนำหน้าพี่เลย์ไปยังที่ที่ค่อนข้างลับตาคน เพราะไม่อยากให้ใครมาเห็นทั้งนั้น
“มีอะไรจะพูดกับฉันอย่างนั้นเหรอคะ” ฉันหยุดเดินแล้วถามพี่เลย์
“เธอน่าจะรู้ดีว่าฉันจะพูดเรื่องอะไร”
“ถ้าเป็นเรื่องนั้นฉันไม่อยากฟัง”
“แทนตัวเองกับฉันเหมือนเดิมได้ไหม”
ฉันถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ก่อนจะเบือนหน้าหนี เพื่อเป็นการแสดงว่าฉันเบื่อที่จะคุยกับเขามากขนาดไหน และการกระทำของฉันก็ทำให้สีหน้าของพี่เลย์สลดลงอย่างเห็นได้ชัด
“ฉันรู้ว่าเธอเบื่อคำๆ นี้ และไม่อยากได้ยินมันจากปากของฉัน แต่ฉันก็อยากจะพูด” พี่เลย์เว้นคำพูด เขาเอื้อมมือมาจับมือของฉัน แต่ฉันรีบสะบัดมือออกด้วยท่าทางรังเกียจ ทำให้พี่เลย์ก้มหน้าลงแล้วพูดออกมา “…ขอโทษ”
“แค่นี้ใช่ไหมคะที่อยากจะพูด” ฉันถามผู้ชายตรงหน้า
“ฉันไม่ได้ต้องการทำให้ลูกของเราต้อง….” พี่เลย์มองหน้าฉัน แววตาของเขากำลังเศร้า “ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+