ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 92

#บ้าน

“นึกว่าจะอยู่เฝ้ามันต่ออีกวัน” พอเดินเข้ามาในบ้านเฮียคานส์ก็พูดขึ้นมาเหมือนกำลังเหน็บแนมฉัน

“หนูบอกเฮียไปแล้วนี่คะว่าจะเฝ้าแค่วันเดียว”

“อื้มๆ” เฮียพยักหน้าตอบ

“ป้ารสริสรู้แล้วว่าหนูท้อง หนูจะทำยังไงดีเฮีย ทางนั้นบอกว่าจะจัดงานแต่งให้แต่หนูปฏิเสธไปแล้ว เขาต้องมาคุยกับเฮียแน่ๆ เลย

“แล้วเธออยากให้ทางนั้นมารับผิดชอบหรือเปล่า ?”

“เฮีย! ทำไมถึงถามแบบนี้ล่ะคะ หนูไม่อยากให้เขามารับผิดชอบอะไรทั้งนั้น”

เฮียถอนหายใจแล้วเดินมาหาฉัน สายตาคู่นั้นของเฮียกำลังจ้องมองหน้าฉันอย่างจริงจัง “รู้ไหมว่าเธอกำลังใจอ่อนให้ไอ้เลย์”

“…หนูไม่ได้ใจอ่อนให้เขา”

“การที่เธอยอมไปเฝ้ามันแบบนั้น ก็แสดงให้เห็นว่าเธอไม่ได้เกลียดมันจริงๆ”

“หนู….”

“การกระทำของเธอมันสวนทางกับคำพูด”

“เฮียเป็นพี่ชายของเธอ เฮียอยู่กับเธอมาตั้งแต่เด็กๆ ทำไมจะดูไม่ออกว่าเธอกำลังสับสน”

“…….” คำพูดของเฮียทำให้ฉันนิ่ง เพราะในตอนนี้ฉันนั้นกำลังสับสนจริงๆ

“เฮียรู้ว่าไม่สามารถบังคับเธอได้ เพราะฉะนั้นเฮียจะไม่ยุ่งเรื่องนี้อีก เพราะไม่อยากให้เธอลำบากใจ”

“……”

“เฮียกับพ่อคุยกันแล้วว่าจะให้เธอตัดสินใจเรื่องของไอ้เลย์เอง”

“…ไหนบอกว่าจะไม่ยอมรับเขาเข้ามาในบ้านอีกไงคะ”

เฮียลูบผมของฉันไปมา แล้วพูดเสียงเย็น “มันคือชีวิตของเธอ”

“…….”

“ไม่ใช่ว่าเฮียจะเข้าข้างไอ้เลย์ ไม่ใช่ว่าเฮียอยากให้เธออภัยให้มัน แต่ทุกคนสามารถผิดพลาดกันได้ อยู่ที่มันจะสำนึกได้หรือเปล่า”

“……..”

“ถ้าไอ้เลย์มันสำนึกได้ เธอก็ตัดสินใจเอาเองว่าควรจะให้โอกาสมันแก้ตัวหรือจะจบทุกอย่างไว้”

“ไม่ว่าหนูจะเลือกทางไหน เฮียกับคุณพ่อก็จะไม่โกรธใช่ไหมคะ….”

“เฮียบอกไปแล้วว่านี่มันชีวิตของเธอ ไม่ว่าเธอจะเลือกแบบไหน เธอก็คือน้องสาวของเฮียและยังเป็นลูกสาวของพ่อเหมือนเดิม”

บอกตามตรงว่าพอได้คุยกับเฮียแล้วมันก็ยิ่งทำให้ความรู้สึกสับสนของฉันมีมากขึ้น ทว่าในใจมันก็ยังมีข้อโต้แย้งอยู่ เหมือนว่าอีกใจฉันอยากจะให้อภัยพี่เลย์ แต่อีกใจมันยังคัดค้านและเอาแต่คิดถึงความผิดพลาดในครั้งนั้นของเขา

“หนูอยากไปเยี่ยมคุณพ่อจังเลยค่ะเฮีย”

เฮียก้มหน้าลงขมวดคิ้วมองฉันอย่างสงสัย “อยากไปเยี่ยมพ่อ หรือว่ากำลังหนีความรู้สึกตัวเอง ?”

“เฮีย” ฉันทำหน้าบึ้งใส่เฮีย

“ไปได้ แต่ช่วงนี้พายุเข้า บินตอนนี้อันตรายรออีกสามวันก่อนค่อยไป”

รอขนาดนั้นพี่เลย์ไม่ออกจากโรงพยาบาลก่อนหรือไงกัน

“กลับมาเหนื่อยๆ ขึ้นไปพักผ่อนก่อนเถอะ กำลังท้องกำลังไส้อยู่”

“ค่ะ”

ฉันพยักหน้าตอบเฮียก่อนจะเตรียมตัวเดินขึ้นห้อง แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงดัง ปัง!! คล้ายเสียงปืนดังขึ้นมา

“ไหน!! มันอยู่ไหน”

ฉันรีบหมุนตัวหันกลับมา และเห็นว่ามีผู้ชายสูงวัยคนหนึ่งถือปืนเดินเข้ามาในบ้าน พร้อมกับผู้หญิงที่ดูเหมือนจะรุ่นราวคราวเดียวกันกับฉัน

“ผมห้ามแล้วครับนายแต่เขาขู่ว่าจะยิงผมเลย….” พี่โจ้รีบเดินมารายงานเฮีย

“แล้วมึงไม่มีปืนหรือไง”