วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1015

รถเก๋งอาวดี้จอดนิ่งอยู่ที่ทางเข้าของบริษัท

ประตูรถเปิดออกอย่างช้าๆ

ชายกลางคนในวัยสี่สิบก้าวออกมา

เขาอ้วนเล็กน้อย สวมชุดสูทจงซาน พร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน แสดงออกถึงท่าทางที่สง่างาม

ทันใดนั้น ทุกคนก็ตกตะลึง!

ผู้สื่อข่าวรีบรุดไปข้างหน้าและถ่ายรูปชายวัยกลางคน

เมื่อเห็นชายวัยกลางคนคนนี้ ม่านตาของสวี่หมิงฮุยก็หดตัวลง

“ชายที่ร่ำรวยที่สุดในจีน เยี่ยหวู่เว่ย!”

“ทำไมเขาถึงอยู่ที่นี่?”

“เป็นไปได้ไหมว่า เขามาที่นี่เพื่อสนับสนุนหลินจิงจื้อด้วย?”

หลังจากที่หลินจิงจื้อเห็นเยี่ยหวู่เว่ย เธอก็หยุดและถามเยี่ยชิว ว่า “คุณเชิญเขามาหรือเปล่า?”

เยี่ยชิวส่ายหัว “ไม่”

“แล้วเขามาได้ยังไง?”

“ฉันไม่รู้”

อันที่จริงเยี่ยชิวไม่แน่ใจ เพราะเขาไม่ได้ส่งข้อความถึง เยี่ยหวู่เว่ยด้วยซ้ำ

หลังจากที่เยี่ยหวู่เว่ยลงจากรถ เขาก็สแกนสภาพแวดล้อมโดยรอบ และในที่สุดก็จ้องมองไปที่ใบหน้าของเยี่ยชิว

ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความซับซ้อน ผสมผสานระหว่างความสุขและความคิดถึง

จากนั้น

เยี่ยหวู่เว่ยก็เดินไป

เยี่ยชิวสังเกตเห็นว่าใบหน้าของเยี่ยหวู่เว่ยคล้ายกับเยี่ยต้าเป่า เล็กน้อย แต่ท่าทางของเขามั่นคงและมีกลิ่นอายของนายพลผู้ยิ่งใหญ่

นี่คือลุงสองของฉันเหรอ?

เยี่ยชิวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ไม่เคยคาดหวังว่า การเผชิญหน้าครั้งแรกของเขากับเยี่ยหวู่เว่ยจะอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้

ในไม่ช้า เยี่ยหวู่เว่ยก็เดินไปหาเยี่ยชิว

“สวัสดี ผู้นำเยี่ย”

เยี่ยหวู่เว่ยไม่ได้เรียกเยี่ยชิวด้วยชื่อ แต่ยอมรับสถานะของเยี่ยชิวในฐานะเจ้าแห่งตระกูลเยี่ย

เยี่ยชิวรู้ว่า ในที่สาธารณะ เยี่ยหวู่เว่ยไม่ต้องการเปิดเผยความสัมพันธ์ในตระกูลของพวกเขา

ไสวัสดี” เยี่ยชิวเอื้อมมือขวาออกไปเชิงรุก

เยี่ยหวู่เว่ยจับมือเยี่ยชิวอย่างมั่นคง มองที่ใบหน้าของเยี่ยชิว และดวงตาแสดงความตื่นเต้นกล่าวว่า “เหมือน เหมือนจริง!”

เยี่ยชิวเข้าใจว่า เยี่ยหวู่เว่ยหมายความว่าเขาคล้ายเยี่ยหวู่ซวง

“คุณมาทำไม?” เยี่ยชิวถาม

“ผู้นำเยี่ย คุณน้ำใจมากนัก บริษัทใหม่ของแฟนคุณเปิดแล้ว คุณไม่ได้เชิญฉัน คุณดูถูกฉันหรือเปล่า?”

เยี่ยหวู่เว่ยหัวเราะเบาๆ “จริงๆ แล้ว ฉันมาที่เจียงโจวเพื่อทำธุรกิจบางอย่าง และบังเอิญได้ยินเรื่องการเปิดบริษัทของแฟนสาวของคุณ ฉันก็เลยมาร่วมสนุกด้วย”

เยี่ยชิวถามว่า “มันคงเป็นการเดินทางที่ค่อนข้างไกลใช่ไหม?”

“ไม่นานเกินไป เพียงสิบชั่วโมงเท่านั้น……” เยี่ยหวู่เว่ยพูด แล้วหัวเราะทันที “ทำได้ดีมาก ผู้นำเยี่ย คุณจับฉันได้ด้วยคำพูดของฉันจริงๆ”

จริงๆ แล้ว แม้ว่าเยี่ยชิวจะไม่ถาม แต่เขาก็สามารถบอกได้ว่า เยี่ยหวู่เว่ยเดินทางมาจากปักกิ่งโดยเฉพาะ

เขาสังเกตเห็นว่า เยี่ยหวู่เว่ยมีถุงใต้ตาและมีรอยคล้ำจางๆ ซึ่งแสดงให้เห็นชัดเจนว่าเขาพักผ่อนได้ไม่ดีนัก

เยี่ยชิวถ่ายโอนพลังงานภายในที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วไปยังร่างกายของเยี่ยหวู่เว่ย ทำให้เขารู้สึกมีพลังมากขึ้นในทันที

“ขอบคุณ” เยี่ยหวู่เว่ยกล่าวขอบคุณ

เยี่ยชิวตอบว่า “ฉันควรจะเป็นคนที่ขอบคุณ คุณไม่ละความพยายามที่มาจากแดนไกล”

เยี่ยหวู่เว่ยถามว่า “ผู้นำเยี่ย คุณจะมีเวลาอีกไหม มาคุยกันเถอะ”

เยี่ยชิวกล่าวว่า “หลังจากพิธีเปิด โอเคไหม?”

“แน่นอน” เยี่ยหวู่เว่ยยิ้ม จากนั้นเขาก็จ้องมองไปที่ไป๋ปิง และเขาก็หัวเราะเบาๆ “เฮ้ สาวน้อย ทำไมคุณไม่ทักทายฉัน คุณจำฉันไม่ได้เหรอ?”

ไป๋ปิงรีบทักทาย “สวัสดีค่ะ ลุงเยี่ย”

เยี่ยหวู่เว่ยกล่าวว่า “ฉันจำได้ว่า ตอนที่นายพลไป๋พาคุณไปเล่นที่บ้านของเราในตอนนั้น คุณยังเป็นเด็กตัวเล็กๆ เพียงพริบตาเดียว คุณก็โตขึ้น เวลาผ่านไปเร็วมาก!”