วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1036

เยี่ยชิวฆ่าหกคนติดต่อกัน แสดงให้เห็นถึงวิธีการเด็ดเดี่ยวและท่าทางที่แข็งแกร่ง

ผู้มีอำนาจเหล่านี้ก็สงบลง

ทุกคนตกอยู่ในความเงียบงัน และไม่มีใครกล้าพูดออกมา

แท้จริงแล้ว การท้าทายคนที่กำลังจะตาย นั่นไม่ใช่การแสวงหาความตายหรอกหรือ?

ผู้อาวุโสถังเหลือบมองเยี่ยชิว สีหน้าซับซ้อน

เยี่ยชิวกลับไปที่ที่นั่งและนั่งลง

หลังจากนั้นไม่นาน

“ก๊อกก๊อก” ประตูห้องโถงใหญ่ก็ค่อยๆ เปิดออก และหลงเอ้อร์ก็เดินออกมาจากด้านใน

หลงเอ้อร์สวมชุดคลุมงูหลามสีม่วง มัดผมของเขาด้วยมงกุฎสีทอง ซึ่งชวนให้นึกถึงเจ้าชายในสมัยโบราณ

ทันใดนั้น ผู้คนจำนวนมากก็ลุกขึ้นและโค้งคำนับ

“ท่านเอ้อร์!”

“ท่านเอ้อร์!”

“……”

มีเพียงเยี่ยชิว ผู้อาวุโสเยี่ย เยี่ยหวู่ตี้ เยี่ยหวู่เว่ย หลงหนี่ว์ รวมถึงนายพลไป๋และผู้อาวุโสถังเท่านั้น ที่ไม่ได้ยืนขึ้นเพื่อโค้งคำนับ

เยี่ยชิวและคนอื่นๆ เป็นศัตรูกับเมืองต้อง ดังนั้นพวกเขาจึงไม่โค้งคำนับ

สถานะของผู้อาวุโสถัง ทำให้เขาไม่สามารถยอมจำนนต่อหลงเอ้อร์ได้

สำหรับนายพลไป๋ ในวัยของเขา ประกอบกับความเสื่อมถอยของตระกูลไป๋ เขาก็ไม่สนใจว่า เขาจะทำให้เมืองต้องห้ามขุ่นเคืองหรือไม่

หลงเอ้อร์มองไปรอบๆ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม

“คืนนี้เป็นวันส่งท้ายปีเก่า ฉันรบกวนการรวมตัวของครอบครัวของคุณ ฉันรู้สึกไม่สบายใจเกี่ยวกับเรื่องนี้”

“แต่จะมีการแสดงที่ดีที่นี่ในภายหลัง”

“โปรดตั้งตารอด้วย”

หลังจากพูดสิ่งนี้แล้ว หลงเอ้อร์ก็เหลือบมองเยี่ยชิว ผู้อาวุโสคนอื่นๆ ริมฝีปากขดเป็นรอยยิ้มอันน่ากลัว

สำหรับคนหลายคนที่ถูกเยี่ยชิวฆ่า หลงเอ้อร์ก็ไม่ละสายตาเลยแม้แต่น้อย

แม้ว่าผู้เสียชีวิตจะมีตัวตนที่ไม่ธรรมดา แต่ในสายตาของหลงเอ้อร์ คนเหล่านี้ก็เหมือนกับมด

ผู้อาวุโสถังถามว่า “หลงเอ้อร์ แล้วหลงอีล่ะ?”

ไม่คาดคิด หลงเอ้อร์เพิกเฉยต่อผู้อาวุโสถังสิ้นเชิงและพูดกับผู้คนที่อยู่ตรงนั้นแทนว่า “วันนี้โหดร้าย ขอทุกคนมาดูการแสดง ฉันซาบซึ้งกับความพยายามของทุกคนจริงๆ”

“หลังจบการแสดง ฉันจะเหล้าอุ่นๆ มาให้ทุกคนกันหนาว”

“แล้วเราก็จะได้สังสรรค์กันอย่างสนุกสนาน และพักผ่อนเมาเหล้ากัน”

ดวงตาของผู้อาวุโสถังเป็นประกายด้วยความโกรธ ในฐานะผู้มีอำนาจสูงสุด การถูกละเลยโดยหลงเอ้อร์นั้นน่าอับอายพอๆ กับการถูกตบหน้าในที่สาธารณะ

อย่างไรก็ตาม ผู้อาวุโสถังไม่ได้ปะทุขึ้น

เขารู้ว่าความเย่อหยิ่งของหลงเอ้อร์นั้นเกิดจากความมั่นใจของเมืองต้องห้าม!

ทันใดนั้น

ก็มีเสียงแหลมสูงดังก้องมาจากห้องโถงใหญ่ “เจ้าเมืองมาถึงแล้ว ทุกคนคุกเข่าและยินดีต้อนรับ!”

เสียงนั้นแหลมคมและเฉียบแหลมทำให้แก้วหูของทุกคนไม่สบาย

ปรมาจารย์!

เยี่ยชิวหรี่ตาลงเล็กน้อย

เขาเพิ่งสัมผัสได้ว่า เสียงมีพลังชี่ที่แท้จริง ซึ่งบ่งชี้ว่าผู้พูดมีระดับการฝึกฝนในระดับสูง

สำหรับเจ้าเมืองนั้น โดยธรรมชาติแล้วมันเป็นเจ้านายใหญ่ของเมืองต้องห้าม หลงอี

ตุ๊บ!

หัวหน้าของผู้นำตระกูลที่มีชื่อเสียงเหล่านี้ต่างคุกเข่าลงกับพื้น

ไม่มีร่องรอยของความไม่พอใจปรากฏบนใบหน้าของพวกเขา แสดงความเคารพอย่างที่สุด เหมือนคนรับใช้กราบไหว้นายของตน

“กลุ่มคนขี้ขลาดที่กลัวความตาย”

เยี่ยชิวเยาะเย้ย

มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น รวมถึงเยี่ยชิวที่ไม่ได้คุกเข่า

สิบวินาทีต่อมา

ชายชราสองคนในชุดคลุมสีเทาก็ออกมาจากห้องโถงใหญ่

เยี่ยชิวเหลือบมองชายชราสองคน รู้สึกหนาวสั่นในใจ

เขาสามารถบอกได้ว่า ชายชราสองคนนี้ไม่อ่อนแอ ทั้งสองเป็นผู้ฝึกฝนที่ทรงพลังด้วยพลังชี่แท้ทั้งสี่

อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของพวกเขาซีดเซียว ไม่มีหนวดเคราบนคาง และเปล่งประกายอย่างดูดี

เก้าอี้ถูกลดระดับลง

ก่อนที่ผู้อยู่ภายในจะปรากฏตัวออกมา ชายชราหน้าซีดทางด้านซ้ายก็มองดูเยี่ยชิว และคนอื่นๆ อย่างเย็นชา

“เจ้าเมืองมาแล้ว ทำไมพวกคุณไม่คุกเข่าล่ะ?”

เสียงของชายชราเฉียบคม ทำให้ทุกคนอึดอัดราวกับเข็มเจาะแก้วหู