วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1037

“หยุด!”

ทันใดนั้น ก็มีเสียงตะโกนอันดุเดือดดังขึ้น

ทุกคนหันกลับมา

หันหน้าไปทางพายุหิมะที่หมุนวน เห็นร่างหนึ่งเดินมาหาพวกเขาจากประตูเมืองต้องห้าม

เขามีใบหน้าที่หล่อเหลา รูปร่างที่แข็งแรง และสวมเสื้อคลุมทหารที่มีดาบสงครามพาดอยู่บนหลังของเขา

“พี่ชาย”

เซียวชิงตี้อุทานด้วยความประหลาดใจ

ใช่ ผู้มาใหม่ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากโหวเซียวจิ่ว เซียวจิ่ว!

ผู้คนในปัจจุบันพึมพำอย่างเงียบๆ

“ฉันบอกคุณแล้ว งานใหญ่เช่นนี้จะไม่มีโหวเซียวจิ่วได้อย่างไร?”

“จากหน้าตาของโหวเซียวจิ่ว ดูเหมือนเขาจะไม่ได้มาที่นี่เพื่อดูการแสดงใช่ไหม?”

“ฉันได้ยินมาเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา มีปัญหาเกิดขึ้นในพื้นที่ภาคเหนือ และเยี่ยชิวก็นำผู้คนของหลงเหมินไปช่วยเหลือเซียวจิ่ว”

“เป็นไปได้ไหมว่า เซียวจิ่วมาที่นี่เพื่อช่วยเยี่ยชิว?”

“แม้ว่าเซียวจิ่วจะทรงพลัง แต่ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ไม่คู่ควรกับเมืองต้องห้าม ฉันหวังว่าเขาจะไม่ปรารถนาความตาย”

เยี่ยชิวก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเช่นกัน

ไม่ได้คาดหวังว่า เซียวจิ่วจะปรากฏตัวในขณะนี้

“พี่ใหญ่ พี่ใหญ่……” เซียวชิงตี้ยังคงตะโกนเสียงดังใส่เซียวจิ่ว

เซียวจิ่วเหลือบมองเซียวชิงตี้ซึ่งมีใบหน้าเต็มไปด้วยอาการบาดเจ็บ บวมเหมือนหัวหมู และถามว่า “ใครทำสิ่งนี้กับคุณ?”

“เยี่ยชิว!” เซียวชิงตี้กล่าวด้วยความเกลียดชัง “พี่ใหญ่ ช่วยฉันกำจัดเยี่ยชิวด้วย เด็กคนนั้นเหยียบหน้าฉันด้วยเท้าของเขา”

“คุณแน่ใจหรือว่าเป็นเยี่ยชิวที่เป็นคนทำ” เซียวจิ่วดูเหมือนจะค่อนข้างสงสัย

“แน่นอน” เซียวชิงตี้กล่าวว่า “ทุกคนที่เห็นมันด้วยตา และหัวหน้าตระกูลโจวก็พูดแทนฉันด้วย และถูกเยี่ยชิวฆ่า”

ดวงตาของเซียวจิ่วกวาดไปและเห็นร่างของหัวหน้าตระกูลโจว

ดวงตาเปลี่ยนเป็นเย็นชา

“เพี๊ยะ!”

เซียวจิ่วตบเซียวชิงตี้ทั่วหน้า

เซียวชิงตี้ตกตะลึง เขาจับหน้าแล้วพูดว่า “พี่ใหญ่ ทำไมคุณถึงตีฉัน?”

เซียวจิ่วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ถ้าเยี่ยชิวตีคุณ นั่นหมายความว่าคุณสมควรที่จะถูกโจมตี”

“ฉันสมควรโดนตีเหรอ?”

เซียวชิงตี้โกรธเล็กน้อย “พี่ใหญ่ คุณเสียสติไปแล้วเหรอ?”

“ในเวลาเช่นนี้ ทำไมคุณถึงยังช่วยเยี่ยชิวพูดอยู่?”

“เขากำลังจะตาย”

“หุบปาก!” เซียวจิ่วจ้องมองที่เซียวชิงตี้แล้วพูดเบาๆ ว่า “ชิงตี้ จากนี้ไปคุณจะต้องไม่กระทำการโดยประมาท คุณต้องกลับใจและเป็นคนดี”

เซียวจิ่วมองลึกๆ ที่เซียวชิงตี้

ในสายตาของเขามีความรู้สึกไม่เต็มใจ

จากนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้า

“โหวเซียวจิ่ว.…..”

เยี่ยชิวเห็นเซียวจิ่วเดินมาหาเขาและทักทายเขา แต่เซียวจิ่วไม่หยุด เพียงแค่เหลือบมองเยี่ยชิว

เซียวจิ่วเดินผ่านเยี่ยชิวไปจนถึงหน้าเวที

เมื่อทุกคนคิดว่าเซียวจิ่วกำลังจะไปทักทายผู้อาวุโสถัง ทันใดนั้นเซียวจิ่วก็คุกเข่าลง

ตุ๊บ!

เซียวจิ่วคุกเข่าลงบนพื้นและพูดเสียงดังว่า “ศิษย์เซียวจิ่ว ขอคารวะท่านอาจารย์”

อาจารย์?

ใครคืออาจารย์ของเซียวจิ่ว?

ผู้คนในปัจจุบันมองหน้ากัน เพราะพวกเขาไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าเซียวจิ่วมีอาจารย์

“เซียวจิ่ว ทำไมคุณถึงออกจากชายแดนเหนือและกลับมาที่ปักกิ่งในเวลานี้?”

เสียงไม่พอใจดังมาจากที่นั่ง

อะไรนะ?

เซียวจิ่วเป็นลูกศิษย์ของหลงอีเหรอ?

ทันใดนั้นก็เกิดความโกลาหลขึ้นในที่เกิดเหตุ

“โหวเซียวจิ่วเป็นผู้สืบเชื้อสายมาจากเมืองต้องห้าม? เป็นไปได้ยังไง!”

ฝูงชนพบว่ามันยากที่จะเชื่อ

เซียวชิงตี้ดูตกตะลึง “พี่ชายของฉันกลายเป็นศิษย์ของหลงอีตั้งแต่เมื่อไหร่? ทำไมฉันถึงไม่รู้?”

เยี่ยชิว เยี่ยหวู่ตี้และคนอื่นๆ ก็ดูประหลาดใจเช่นกัน

พวกเขาไม่เคยคาดหวังว่า โหวเซียวจิ่วผู้โด่งดังจะเป็นลูกศิษย์ของหลงอี