ฆ่ามันเหมือนเดิม!
เมื่อผู้คุ้มกันได้ยินสี่คำนี้ ดวงตาของเขาก็น่ากลัวยิ่งขึ้นราวกับเหวอันน่าทึ่ง
ผู้คุ้มกันพูดอย่างเย็นชา "เยี่ยหวู่ซวงรู้ไหมว่าผู้ฝึกฝนที่เป็นอมตะไม่ได้รับอนุญาตให้โจมตีคนธรรมดา"
"ฉันรู้" เยี่ยหวู่ซวงตอบอย่างใจเย็น
ผู้คุ้มกันตะโกน "ตอนนี้ก็รู้แล้ว ยังกล้าแหกกฎอีกเหรอ?"
“ทำไม มีเพียงเจ้าหน้าที่ของรัฐเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้จุดไฟ แต่ประชาชนไม่ได้รับอนุญาตให้จุดตะเกียง?” เยี่ยหวู่ซวงกล่าวว่า "หลงอีและหลงเอ้อร์ต่างเป็นผู้ฝึกฝนที่เป็นอมตะ พวกเขาโจมตีลูกชาย พี่น้อง และเพื่อน ๆ ของข้า หากพวกเขา แหกกฎก็แหกกฎก่อน”
“ในฐานะผู้คุ้มกัน คุณปกป้องสันติภาพของประเทศ ทำไมคุณไม่หยุดยั้งมันเสียก่อนล่ะ?”
“เป็นเพราะคุณเป็นอาของหลงอีหรือเปล่า?”
“มันไม่ตลกเหรอที่คุณบอกกฎเกณฑ์ตอนนี้?”
ผู้ปกครองโกรธมากจนพูดไม่ออก: "คุณ——"
ผู้อาวุโสถังยืนขึ้น โค้งคำนับและทำความเคารพ แล้วพูดว่า "ผู้คุ้มกัน แม้ว่าตระกูลเยี่ยและเมืองต้องห้ามจะมีความคับข้องใจ แต่หลงอีและเอ้อร์เย่ต่างก็เป็นผู้ฝึกฝนที่เป็นอมตะ พวกเขาฝ่าฝืนกฎโดยโจมตีตระกูลเย่"
“หุบปาก!” ผู้คุ้มกัน พูดด้วยความโกรธ “ยังไม่ถึงตาคุณมาพูดที่นี่”
ผู้อาวุโสถังหุบปากทันทีและไม่พูดอะไร
แม้ว่าเขาจะเป็นผู้มีอำนาจ แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรต่อหน้าผู้คุ้มกัน
ยิ่งไปกว่านั้น อำนาจทางโลกไม่มีผลผูกพันกับผู้ฝึกฝนที่เป็นอมตะ
ในเวลานี้ผู้อาวุโสเยี่ยยืนขึ้นแล้วพูดว่า
“ผู้คุ้มกัน หากคุณต้องการรักษาความยุติธรรมจริงๆ คุณควรหยุดหลงอีหลงเอ้อร์ก่อนที่พวกเขาจะลงมือดำเนินการ”
“แต่คุณก็ไม่ได้หยุดพวกเขา”
“ฉันคิดว่าคุณก็มีแรงจูงใจที่เห็นแก่ตัว ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาเป็นลูกหลานของคุณ เรื่องนี้ฉันเข้าใจ”
“แต่ว่าในตอนนี้คุณหมายความว่าอย่างไรที่กล่าวหาลูกชายของฉัน”
“ เพียงเพราะคุณเป็นผู้คุ้มกัน และมีพลังแห่งชีวิตและความตาย คุณสามารถกล่าวหาหวู่ซวงในเรื่องอาชญากรรมอะไรก็ได้ตามต้องการงั้นหรือ”
“ หากเป็นเช่นนั้น ฉันขอโทษ ฉันไม่รู้จักคุณในฐานะผู้ปกครอง!”
ทุกคนตกใจมาก
เยี่ยหวู่ซวงกล้าท้าทายผู้คุ้มกัน เพราะเขาเป็นผู้ฝึกฝนที่เป็นอมตะ แต่ผู้อาวุโสเยี่ยก็เป็นเพียงคนธรรมดา พูดแบบนั้น เขาไม่ได้มองหาความตายหรอกเหรอ?
จริงหรือ
หลังจากที่ผู้ปกครองได้ยินสิ่งที่ผู้อาวุโสเยี่ยพูด เขาก็โกรธมากและพูดด้วยความโกรธ "คุณคิดว่าคุณเป็นใครและคุณกล้าท้าทายฉันหรือ"
การยกมือของคุณคือฝ่ามือ
ชวิ้ง!
ลูกบอลแสงพุ่งออกมาจากฝ่ามือของผู้คุ้มกัน เร็วเท่ากับกระแสแสง และมุ่งหน้าตรงไปหาผู้อาวุโสเยี่ย
เยี่ยหวู่ซวงหลบเลี่ยง สกัดกั้นอย่างรวดเร็วต่อหน้าผู้อาวุโสเยี่ย และทุบแสงด้วยหมัดเดียว
“ผู้คุ้มกัน คุณไม่ได้ปรากฏตัวเพราะต้องการล้างแค้นหลงอี้หรอกเหรอ? เชิญเข้ามาได้เลย”
เยี่ยหวู่ซวงมองไปที่ผู้คุ้มกัน แล้วพูดอย่างใจเย็น: "แม้ว่าคุณจะไม่ล้างแค้นหลงยี่ แต่ฉันก็ยังสร้างปัญหาให้กับคุณ"
"เพราะวันนี้ ฉันจะไม่ยอมให้เหลือแม้แต่คนเดียวในเมืองต้องห้าม!"
พลังที่ครอบงำของคนรุ่นแห่งการสังหารเทพนั้นไม่มีข้อผิดพลาด
ผู้คุ้มกันหัวเราะด้วยความโกรธ "เอาล่ะ ดีมาก คนตระกูลเยี่ยคุณหยิ่งผยองถึงขีดสุดจริงๆ"
“ในกรณีนี้ ตระกูลเยี่ยของคุณไม่จำเป็นต้องมีอยู่”
“ เยี่ยหวู่ซวง ฉันจะจัดการกับคุณก่อน จากนั้นฉันจะทำลายตระกูลเยี่ย”
"ทำลายตระกูลเยี่ยของฉัน?" เยี่ยหวู่ซวงยิ้มอย่างเหยียดหยาม "คุณมีความแข็งแกร่งหรือไม่"
“เจ้าจะรู้เองว่าเคยถูกทุบตีมาก่อน” หลังจากที่ผู้คุ้มกันพูดจบ เขาก็เหยียดฝ่ามือขวาออก
ทันใดนั้น รอยฝ่ามือขนาดใหญ่เท่ากับหินโม่ก็ตกลงมาจากท้องฟ้าโดยตรง
"บูม!"
พลังงานที่รุนแรงท่วมท้นท้องฟ้าและโลก เหมือนกับแผ่นดินถล่มและสึนามิ เขย่าโลกและแผ่นดิน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...