บทที่
กล่องไม้กล่องที่สามมีขนาดใหญ่ที่สุด ความกว้างความยาวหนึ่งเมตร เป็นกล่องสี่เหลี่ยม
“ไม่รู้ว่าในกล่องไม้นี้มีสมบัติอะไร?”
เยี่ยชิวเปิดฝากล่องออกอย่างสงสัย
ทันใดนั้น สิ่งที่เหลือเชื่อก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา เห็นเเต่ว่าข้างในกล่องไม้กล่องที่สาม เป็นต้นไม้ต้นหนึ่งนี่เอง
ต้นไม้นี้สูงเพียงสิบเซนติเมตร ดูเหมือนจะเป็นต้นกล้าต้นหนึ่ง ปลูกไว้ในกระถางสีดํา
ลําต้นใหญ่เหมือนแขนของทารก เป็นสีทองเหลือง แพรวพราวเหมือนทองคํา
ใบไม้มีสีเขียวขจี ข้างบนมีลายเส้นคล้ายด้ายสีทอง
ในขณะเดียวกัน ใบไม้ยังส่งกลิ่นหอมออหมา สดชื่นหัวใจ
เยี่ยชิวแค่สูดดมเบาๆ เขาก็รู้สึกจิตใจเบิกบานผ่อนคลาย ความเหนื่อยล้าทั้งหมดก็หายไป
“ของดี!”
แม้ว่าเยี่ยชิวจะไม่รู้ว่าต้นไม้ต้นนี้คืออะไร แต่เขาก็รู้ว่า ต้นไม้ต้นนี้ต้องเป็นสมบัติที่หายากมากเเน่ๆ
ไม่อย่างนั้น หลงอีไม่ซ่อนมันไว้ในที่ซ่อนแบบนี้
“เฮ่อ......”
เยี่ยชิวถอนหายใจ ในใจรู้สึกผิดหวังภ
แม้ว่าจะหาสมบัติที่ไร้เทียมมานได้สามชิ้นและสมบัติอีกมากมาย แต่ของพวกนี้ไม่ใช่สิ่งที่เยี่ยชิวต้องการ จุดประสงค์หลักที่เขาพระราชวังต้องห้ามในครั้งนี้ คือหาสิ่งที่สามารถรักษาเยี่ยหวู่ซวงได้
“ดูเหมือนว่า ได้แต่พลิกฟ้าต่อชะตาชีวิตให้คุณพ่อแล้ว”
เยี่ยชิวไม่รอช้า ออกจากพระราชวังต้องห้ามอย่างรวดเร็ว
ตอนเขาไป เขาเอากล่องไม้ทั้งสามกล่องไปหมดเลยภ ส่วนพวกเครื่องทองคําเครื่องเงินและหยกเขาไม่ได้แตะต้องเลย
กลับถึงที่วังซาตาน
เยี่ยชิววางกล่องไม้สามกล่องไว้ในสำนักงานของเทพทหารแล้ว ถึงจะมาที่ห้องลับ
อยู่ไกลๆ ก็เห็นชายชราเยี่ยและคนอื่นๆนั่งอยู่นอกห้องลับ
“ชายชรา ทําไมคุณถึงมาที่นี่?”เยี่ยชิวถาม
ก่อนเขาจะไป เขาบอกชายชราเยี่ยเเละอมตะชางเหม่ยซ้ําแล้วซ้ำอีกว่า ให้ดูเยี่ยหวู่ซวงในห้องลับ
“จิ้งหลานมาถึงแล้ว อยู่เป็นเพื่อนกับเยี่ยหวู่ซวงที่ข้างใน ดังนั้นฉันและอมตะชางเหม่ยก็เลยออกมา”ชายชราเยี่ยอธิบายว่า
“คุณแม่ของฉันมาเร็วขนาดนี้เหรอ?”เยี่ยชิวแปลกใจเล็กน้อย
เทพทหารกล่าวว่า“ฉันเป็นคนสั่งว่า ให้ฝ่างเจียงโจวใช้เครื่องรบที่เร็วที่สุดส่งแม่ของนายมา”
เยี่ยชิวพูดอย่างซาบซึ้ง“ขอบคุณเทพทหาร”
เทพทหารยิ้ม“เป็นคนกันเอง เกรงใจอะไร”
อมตะชางเหม่ยถามว่า“ไอ้เด็กเปรต ไปพระราชวังต้องห้ามรอบนี้ ได้ผลสำเร็จอะไรไหม?”
“ไม่มี”เยี่ยชิวตอบอย่างเรียบง่าย
อมตะชางเหม่ยไม่เชื่อเลย และกลอกตา“นายคิดว่ากูเป็นเด็กอายุสามขวบเหรอ รีบบอกมา นายพบสมบัติอะไรในพระราชวังต้องห้าม”
“หาสมบัติอะไรไม่เจอเลย จะเชื่อไม่เชื่อก็เเล้วเเต่”เยี่ยชิวส่งสัญญาตาให้เยี่ยหวู่ตี้ ทั้งสองก็เดินไปข้างๆ
“หาฉันมีอะไร?”เยี่ยหวู่ตี้ถาม
เยี่ยชิวกล่าวว่า“ลุงสาม มีเรื่องบางอย่างต้องรบกวนเธอ ฉันได้พบวัสดุยาอายุสามร้อยปีจํานวนมากในพระราชวังต้องห้าม เธอไปที่นั่นด้วยตนเอง ช่วยขนส่งวัสดุยากลับมา ตอนรักษาคุณพ่อในพรุ่งนี้จะใช้ถึง”
“ได้”เยี่ยหวู่ตี้ตกลง เเล้วไปทําอย่างรวดเร็ว
จากนั้นเยี่ยชิวก็ผลักประตูห้องลับไป และเดินเข้าไปคนเดียว
เมื่อเข้าไป เขาก็เห็นเฉียนจิ้งหลานนอนอยู่ข้างโลงศพหยกขาวคุณภาพดี เเล้วแอบเช็ดน้ําตา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...