วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1082

เยี่ยหวู่ซวงตอบว่า “พ่อไม่รู้ว่าความลับที่ซ่อนอยู่ในแผนที่สมบัตินั้นคืออะไรเช่นกัน”

“เพราะตอนนั้น พ่อมีเพียงเศษแผนที่ขุมทรัพย์เท่านั้น”

“อย่างไรก็ตาม พ่อรู้ว่าแผนที่สมบัติเกี่ยวข้องกับความลับของการเป็นเซียน”

หัวใจของเยี่ยชิวสั่นไหว

ความลับของการเป็นเซียน?

เยี่ยหวู่ซวงกล่าวต่อว่า “เมื่อหลงอีต้องการกำจัดพ่อในตอนนั้น นอกจากจะกลัวพ่อแล้ว ยังมีเหตุผลสำคัญอีกประการหนึ่งคือเขาต้องการได้รับชิ้นส่วนของแผนที่สมบัติที่อยู่ในความครอบครองของพรอ”

“ถ้าพ่อเดาถูก อีกครึ่งหนึ่งของเศษแผนที่สมบัติน่าจะอยู่ในเมืองต้องห้าม”

เยี่ยชิวกล่าวว่า “แผนที่ขุมทรัพย์แบ่งออกเป็นสามส่วน ผมมีสองส่วน และผมเชื่อว่าส่วนที่เหลืออยู่ในเมืองต้องห้าม”

“อย่างไรก็ตาม ตอนที่ผมไปเมืองต้องห้ามเมื่อคืนนี้ ผมไม่พบเลย”

“ผมสงสัยว่า ถ้ามันอยู่ในเมืองต้องห้ามจริงๆ ส่วนที่เหลือของแผนที่สมบัติควรอยู่ในมือของผู้พิทักษ์เมือง”

“ว่าแต่พ่อ ผู้พิทักษ์เมืองไปไหนแล้ว?”

“เขาไปสู่โลกแห่งการฝึกฝน”เยี่ยหวู่ซวงกล่าวว่า “ไม่กี่ปีที่ผ่านมา มีบุคคลลึกลับเข้ามาสู่โลกแห่งการฝึกฝนจากภูเขาคุนหลุน”

“พ่อเห็นแค่ร่างหนึ่งจากด้านหลัง”

“ต่อมาปรมาจารย์ของพ่อบอกว่า บุคคลนั้นมาจากเมืองต้องห้าม”

“พ่อคิดว่ามันควรจะเป็นผู้พิทักษ์เมือง”

เยี่ยชิวถอนหายใจด้วยความโล่งอก เนื่องจากผู้พิทักษ์เมืองได้เข้าสู่โลกแห่งการฝึกฝน นั่นหมายความว่า เขาจะไม่กลับมาในระยะสั้น ดังนั้นเขาจึงปลอดภัย

“พ่อ ผมมีของดีจะมอบให้พ่อ”

เยี่ยชิวเปิดวงแหวนอวกาศ และหยิบดาบหลงหยวนเจ็ดดาวมอบให้กับเยี่ยหวู่ซวง

เยี่ยหวู่ซวง ดึงดาบออกจากฝักและสะบัดนิ้วเบาๆ บนดาบ

“ชิง!”

ดาบฮัมเสียงราวกับว่ามังกรกำลังร้องเพลง

“ดาบดี!” ดวงตาของเยี่ยหวู่ซวงสว่างขึ้น

เยี่ยชิวกล่าวว่า “นี่คือดาบหลงหยวนเจ็ดดาว ซึ่งเป็นหนึ่งในดาบสิบอันดับแรกที่มีชื่อเสียง ผมได้รับมันมาจากเมืองต้องห้าม พ่อ ผมจะมอบมันให้กับพ่อ”

เยี่ยหวู่ซวงยอมรับดาบหลงหยวนเจ็ดดาวโดยไม่มีข้ออ้างใดๆ จากนั้นจึงพูดกับเยี่ยชิวว่า “แม้ว่าภูเขาคุนหลุนจะมีเทคนิคลับมากมาย แต่วิชาที่ทรงพลังที่สุดคือดาบสังหารเซียน”

“เทคนิคดาบนี้ได้รับการส่งต่อให้กับลูกแล้วโดยปรมาจารย์ ดังนั้นพ่อจะไม่สอนวิชาอื่นๆ ของคุนหลุนแก่ลูก”

“พ่อจะส่งต่อศิลปะการต่อสู้และเทคนิคดาบที่พ่อสร้างขึ้นให้กับลูก”

“ชิวเอ๋อร์ เฝ้าดูอย่างใกล้ชิด”

หลังจากพูดจบ เยี่ยหวู่ซวงก็เริ่มควงดาบยาวและสาธิตเทคนิคดาบที่เขาสร้างขึ้นเอง

เมื่อเยี่ยหวู่ซวงกวัดแกว่งดาบ เขาไม่ได้ใช้พลังการฝึกฝนใดๆ เพียงแค่ฝึกฝนการเคลื่อนไหวเท่านั้น

เยี่ยชิวดูอย่างตั้งใจและเลียนแบบการเคลื่อนไหวของดาบด้วยนิ้วเหมือนดาบ

ห้านาทีต่อมา

เยี่ยหวู่ซวงหยุดและถามว่า “พ่อเพิ่งสาธิตกระบวนท่าดาบหนึ่งร้อยแปดท่า ชิวเอ๋อร์ ลูกจำได้กี่อัน?"

“ผมจำได้ทั้งหมด” เยี่ยชิว กล่าว

“โอ้?” เยี่ยหวู่ซวงค่อนข้างจะไม่เชื่อ “ชิวเอ๋อร์ แสดงการสาธิตของลูกให้พ่อดูหน่อย”

เยี่ยชิวถือดาบจักรพรรดิและเริ่มสาธิตต่อหน้าเยี่ยหวู่ซวง

ดวงตาของเยี่ยหวู่ซวงค่อยๆ แสดงความตกใจ เมื่อเขาตระหนักว่า เยี่ยชิวไม่ได้โกหก เขาไม่พลาดแม้แต่ท่าเดียวจาก กระบวนท่าดาบหนึ่งร้อยแปดท่า

“พ่อ วิชาดาบนี้ประกอบด้วยกระบวนท่าเพียงหนึ่งร้อยแปดท่าเท่านั้นหรือ?”

หลังจากเยี่ยชิวสาธิตเสร็จสิ้น ด็ถามด้วยความสับสนว่า “ทำไมผมถึงรู้สึกว่าควรมีมากกว่านี้?”

เยี่ยหวู่ซวงอธิบายว่า “ลูกพูดถูก นี่ไม่ใช่เทคนิคดาบที่สมบูรณ์”

“ในขณะนี้ พ่อสร้างได้เพียงหนึ่งร้อยแปดกระบวนท่า แต่แผนของพ่อคือสร้างสามร้อยหกสิบกระบวนท่า”

“เมื่อโอกาสมาถึง พ่อจะค่อยๆ สร้างให้สำเร็จ”

เยี่ยชิวจึงถามว่า “วิชาดาบนี้ชื่ออะไร?”