เวลาหกโมงเย็น
เครื่องบินลงจอดที่เจียงโจว
เยี่ยชิวไม่ต้องการรบกวนใคร ดังนั้นเขาจึงนั่งแท็กซี่ตรงไปยังบ้านของหลินจิงจื้อ
สี่สิบนาทีต่อมา
มาถึงบ้านของหลินจิงจื้อ
เยี่ยชิวยืนอยู่ข้างนอกลานบ้าน วิลล่ามืดสนิทโดยไม่มีไฟเปิด
“พี่หลินมีประชุมอีกหรือเปล่า?” เยี่ยชิวสงสัย
เขาเปิดใช้ตาสวรรค์และมองเข้าไปในวิลล่า เพียงเพื่อพบว่า หลินจิงจื้อนอนหลับอยู่ในห้อง
ด้วยการก้าวกระโดดเบาๆ เขาก็เดินไปที่ชั้นสองได้อย่างง่ายดาย
เขาเปิดประตูและเดินเข้าไปอย่างเงียบๆ
เมื่อเยี่ยชิวเข้าใกล้เตียง ก็ก้มศีรษะลงและเห็นหลินจิงจื้อขดตัวอยู่ในผ้าห่ม ดูเหมือนแมวที่กำลังง่วงนอน
เธอนอนหลับสนิทโดยไม่รับรู้ถึงโลกภายนอก พร้อมรอยยิ้มบางๆ บนริมฝีปากของเธอ
เยี่สชิวสังเกตเห็นว่า หลินจิงจื้อน้ำหนักลดลงภายในเวลาเพียงไม่กี่วัน โดยมีรอยคล้ำใต้ตาอย่างรุนแรง เห็นได้ชัดว่าช่วงนี้เธอพักผ่อนได้ไม่ดีนัก
เยี่ยชิวทนไม่ได้ที่จะรบกวนเธอ เขาจึงนั่งลงข้างเตียงและจับชีพจรเธอเบาๆ
ทันทีที่เขาตรวจชีพจรของเธอ เยี่ยชิวก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ
“พี่หลินไม่ท้องเหรอ?”
เยี่ยชิวรู้สึกสับสน ถ้าหลินจิงจื้อไม่ได้ท้อง แสดงว่าไป๋ปิงโกหก
“ทำไมปิงต้องโกหกฉันด้วย?”
เยี่ยชิวครุ่นคิด
ทันใดนั้น หลินจิงจื้อดูเหมือนจะสัมผัสได้ถึงบางสิ่งบางอย่าง จึงพลิกตัวและลืมตาขึ้นมา
“เยี่ยชิว?”
หลินจิงจื้อคิดว่าเธอกำลังจินตนาการถึงสิ่งต่างๆ จึงรีบเปิดโคมไฟข้างเตียง เพียงเพื่อเห็นเยี่ยชิวยิ้มให้เธอ
“เป็นคุณจริงๆ!” หลินจิงจื้อถามว่า “คุณกลับมาเมื่อไหร่ ทำไมคุณไม่บอกฉันก่อนหน้านี้เพื่อที่ฉันจะได้ไปรับคุณ”
“ฉันเพิ่งกลับมา” เยี่ยชิวพูดด้วยความเสียใจ “พี่หลิน ฉันไปแค่ไม่กี่วัน น้ำหนักลดได้ขนาดนี้ได้ยังไง?”
“ฉันไม่ได้ลดน้ำหนัก คุณไม่เชื่อหรอก ลองจับดูสิ”
ขณะที่หลินจิงจื้อพูด เธอก็จับมือเยี่ยชิว และวางไว้ใต้ผ้าห่ม
ทันใดนั้น เยี่ยชิวก็รู้สึกถึงความแน่นบนฝ่ามือของเขา
หลินจิงจื้อหัวเราะคิกคัก “เห็นไหม ฉันไม่ได้โกหกคุณใช่ไหม ฉันไม่ได้ลดน้ำหนักใช่ไหม?”
เธอไม่เพียงไม่ลดน้ำหนัก แต่เธอยังเพิ่มขึ้นอีกนิดหน่อยด้วยซ้ำ
ทันใดนั้นหลินจิงจื้อจำบางสิ่งบางอย่างได้ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “มีดาราดังสวยและมีความสามารถในปักกิ่งคอยเป็นเพื่อนคุณ คุณจะทนกลับมาได้อย่างไร? ไป๋ปิง โทรหาคุณหรือเปล่า?”
“ใช่” เยี่ยชิวพยักหน้า
“ไป๋ปิงพูดว่าอะไรนะ?” หลินจิงจื้อรู้สึกอยากรู้อยากเห็นเล็กน้อย
เยี่ยชิวตอบตามความจริงว่า “พี่ปิงบอกว่าคุณท้อง”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ หลินจิงจื้อก็หัวเราะอย่างหนัก “ไป๋ปิงผู้นี้ เพื่อหลอกคุณให้กลับมา เขาใช้ฉันเป็นเหยื่อจริงๆ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอคิดเรื่องนี้ขึ้นมา”
“พี่หลิน ฉันไม่เข้าใจ ทำไมพี่ปิงถึงโกหกฉัน?” เยี่ยชิวถาม
“เธอกลัวว่าคุณจะสนุกสนานมากเกินไป และไม่กลับมาที่เจียงโจว” หลินจิงจื้อกล่าว “คุณก็รู้จักอารมณ์ของไป๋ปิง เธอขี้หึงหนักมาก ทันทีที่เธอรู้ว่าคุณอยู่กับถังถัง เธอก็โทรหาฉันทันทีเพื่อพาคุณกลับมา ฉันไม่สนใจเธอ ไม่คิดว่าเธอจะพูดโกหกว่าฉันกำลังตั้งครรภ์ เพื่อหลอกลวงคุณ”
เยี่ยชิวยิ่งสับสนมากขึ้น “เธอรู้ได้อย่างไรว่าฉันอยู่กับถังถัง?”
หลินจิงจื้อประหลาดใจ “คุณไม่รู้เหรอ?”
“ฉันก็ไม่รู้?” เยี่ยชิวรู้สึกงุนงงเล็กน้อย
“ถังถังโพสต์บนเวยปั๋ว และยังโพสต์รูปถ่ายของคุณสองคนด้วยกัน” หลินจิงจื้อกล่าว
“จริงหรือ?”
เยี่ยชิวหยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างรวดเร็ว เปิดเวยปั๋ว และในไม่ช้าก็เห็นโพสต์ที่ถังถังสร้าง ซึ่งปัจจุบันเป็นหัวข้อที่ได้รับความนิยมอันดับหนึ่ง
“หลังจากชั่วชีวิตหนึ่ง จะมีสักกี่คนที่พึงพอใจอย่างแท้จริง วันนี้ ทุกอย่างเริ่มต้นจากคำถาม”
เยี่ยชิวเหลือบมองรูปภาพบนเวยปั๋ว และรู้สึกโล่งใจที่เป็นเพียงหน้าด้านข้าง
จากนั้นเขาก็ตระหนักว่า ถังถังโพสต์เวยปั๋วนี้ตอนเที่ยง ซึ่งหมายความว่าพวกเขาเพิ่งแยกทางกันหลังจากออกจากโรงหนัง และถังถังก็โพสต์เวยปั๋วทันที
“เธอเล่นตัวอย่างหนักเพื่อเข้าหาฉัน แล้วทำไมเธอถึงโพสต์ เวยปั๋วนี้ล่ะ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...