วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1115

เยี่ยชิวมองไปที่ทางเข้าถ้ำ

เขาสัมผัสได้ว่าการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของรัศมีอันทรงพลังนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย

“ฮ่าฮ่าฮ่า หลังจากผ่านไปหลายสิบปี ในที่สุดฉันก็พบที่นี่”

“แน่ใจว่าดอกบัวทองเก้ากลีบกำลังจะโตเต็มที่”

“ตราบใดที่ฉันได้รับดอกบัวทองเก้ากลีบและมอบให้ศิษย์น้องของฉัน เธอก็จะต้องหลงใหลในตัวฉันอย่างแน่นอน”

เสียงนั้นมาก่อนที่บุคคลนั้นจะมาถึง

อมตะชางเหม่ยตกใจในตอนแรก โดยคิดว่าเป็นสัตว์ประหลาดที่กำลังมา แต่ที่น่าประหลาดใจคือ เป็นคนที่หาทางมาที่นี่ได้

จากนั้น เจตนาฆ่าก็แวบขึ้นมาในดวงตา

“ให้ตายเถอะ กล้าที่จะแข่งขันกับฉันเพื่อชิงดอกบัวทองเก้ากลีบ แกตายแน่”

ในไม่ช้า ร่างกำยำก็ปรากฏขึ้นที่ทางเข้าถ้ำ

เขายืนสูงหกฟุต แต่งกายด้วยชุดกิโมโนสีดำหลวมๆ สวมรองเท้าไม้ที่เท้า และถือดาบซามูไรไว้ที่เอว แสดงตนว่าเป็นซามูไรญี่ปุ่นทั่วไป

“ปีศาจตัวน้อย?”

อมตะชางเหม่ยและเยี่ยชิวสบตากัน ทั้งคู่ต่างตกตะลึง

พวกเขาไม่เคยคาดหวังว่าผู้มาใหม่จะไม่เพียงแต่เป็นซามูไรญี่ปุ่นเท่านั้น แต่ยังเป็นชายหนุ่มอีกด้วย

ดูเหมือนว่า ชายหนุ่มคนนี้อายุไม่เกินสามสิบและเขาก็หล่อมาก

สำหรับระดับพลังยุทธ์ของเขา แม้ว่าเยี่ยชิวจะมองผ่านไม่ได้ แต่เขาก็สัมผัสได้ชัดเจนว่า ผู้ชายคนนี้มีพลังมากกว่ามิยาโมโตะ มูลซาชิ

เยี่ยชิวอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสับสน

มิยาโมโตะ มูลซาชิไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งที่สุดในศิลปะการต่อสู้ญี่ปุ่นใช่ไหม ชายหนุ่มผู้ทรงพลังเช่นนี้ปรากฏตัวเมื่อใด?

“เป็นไปได้ไหมว่า ผู้ชายคนนี้เป็นผู้ฝึกเซียนที่ซ่อนอยู่?”

เยี่ยชิวตกตะลึงและระมัดระวังมากขึ้น

สำหรับเซียวจ้าน เขาถือปืนไว้ในมือขวา จ้องมองไปที่แขกที่ไม่คาดคิดคนนี้

“อ้าว ยังมีคนอยู่เหรอ?”

ชายหนุ่มเห็นเยี่ยชิว และอีกสองคนก็แปลกใจเล็กน้อยเช่นกัน เขามองดูพวกเขาอย่างเหยียดหยาม จากนั้นจึงเบือนสายตาไปที่กลางสระน้ำ

ขณะนี้ กลิ่นหอมที่ปล่อยออกมาจากดอกบัวทองเก้ากลีบก็ยิ่งเข้มข้นมากขึ้นกว่าเดิม และแสงสีทองก็เปล่งประกายมากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับเทพ

ชายหนุ่มจ้องมองไปที่ดอกบัวทองเก้ากลีบ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโลภ พูดอย่างตื่นเต้นว่า “ในที่สุดฉันก็พบคุณ”

“เมื่อฉันพาคุณกลับไป ศิษย์น้องของฉันจะแต่งงานกับฉัน”

“ถึงตอนนั้น ฉันจะได้อยู่กับศิษย์น้องอย่างมีความสุขตลอดไป ฮ่าฮ่าฮ่า……”

ใบหน้าของเยี่ยชิวเต็มไปด้วยความรังเกียจ

เขาอยากจะบอกว่า การประจบประแจงจะไม่จบลงด้วยดี

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะพูดได้ สายตาของชายหนุ่มก็กวาดสายตาไป

“พวกคุณสามคนไปเสียดีกว่า วันนี้ฉันอารมณ์ดี ฉันจะไม่ฆ่าคุณ”

ชายหนุ่มมีอำนาจครอบงำอย่างมาก ราวกับว่าในสายตาของเขา เยี่ยชิวและคนอื่นๆ อ่อนแอราวกับมด

อย่างไรก็ตาม เขามีคุณสมบัติที่น่าภาคภูมิใจ

อายุยังน้อย แต่ด้วยการฝึกฝนที่แข็งแกร่งเช่นนี้ เขาจึงถือได้ว่าเป็นพรสวรรค์โดยธรรมชาติ

น่าเสียดายที่เขาได้พบกับเยี่ยชิว

เยี่ยชิวเยาะเย้ย “คุณ คนจากญี่ปุ่น กล้าที่จะหยิ่งยโสในดินแดนของเราเหรอ? คุณอยากตายไหม?”

“ฉันแนะนำให้คุณหลบไป”

“ระวังฉันอาจจะบิดหัวของคุณออกแล้วให้อาหารปลา”

โห่!

ดวงตาของชายหนุ่มเปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที จ้องมองไปที่เยี่ยชิวโดยตรง “กล้าที่จะพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงเช่นนี้ คุณมีความประหม่ามาก”

เยี่ยชิวชี้ไปที่อมตะชางเหม่ย “เขาบอกฉันให้พูดอย่างนั้น”

ชายหนุ่มสบตากับอมตะชางเหม่ยทันที

“เจ้าหนู คุณมีความแค้นอะไรกับฉัน เหตุใดจึงพูดถึงฉันขึ้นมา” อมตะชางเหม่ยดูไม่พอใจ

“ผู้อาวุโส อย่าพูดไร้สาระ ลุยต่อเลย การกำจัดปีศาจตัวน้อยนี้เท่านั้น ที่จะทำให้คุณมีโอกาสได้รับดอกบัวทองเก้ากลีบ” เยี่ยชิวกล่าว

“ฮึ่ม หลังจากที่ฉันจัดการกับปีศาจตัวน้อยนี้แล้ว ฉันจะกลับมาหาคุณ” อมตะชางเหม่ยตะคอกอย่างเย็นชา ยืนขึ้นแล้วเดินไปหาชายหนุ่ม

ขณะที่เดินพูดว่า

“ฉันไม่เคยฆ่าคนนิรนาม บอกชื่อของคุณมา แล้วฉันจะให้ตายอย่างรวดเร็ว”