วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1116

เยี่ยชิวลุกขึ้น

เขารู้ว่าถ้าเขาไม่จัดการคนอัมตะ จะต้องใช้ไพ่ไม้ตายเพื่อต่อสู้กับเขา

แบบนี้ แม้ว่าอาจารย์ชางเหม่ยจะสามารถฆ่าเขาได้ แต่เขาก็ยังคงได้รับความสูญเสียอย่างมาก

นี่ไม่ใช่สิ่งที่เยี่ยชิวอยากเห็น

ท้ายที่สุดแล้ว อาจารย์ชางเหม่ยก็เป็นเพื่อนของเขา

ชายหนุ่มสังเกตเห็นพฤติกรรมของเยี่ยชิวและพูดอย่างเหยียดหยาม "ถ้าคุณต้องการตายก็แค่มาสิ ฉันไม่รังเกียจที่จะไปส่งคุณ"

มีรอยยิ้มเยือกเย็นในรอยยิ้มของเยี่ยชิว "ในเมื่อคุณหยิ่งมาก ขอฉันดูว่ากำลังแรงของคุณแรงแค่ไหน?"

พูดคำนั้นออกไป

เยี่ยชิวก้าวเข้ามาใกล้ชายหนุ่มมากขึ้น และในขณะเดียวกันก็เปิดใช้งานพลังฉีอย่างเงียบๆ

ทันใดนั้นเขาก็ต่อยออกไปทันที

"บูม!"

หมัดของเยี่ยชิวเหมือนกับดาวตก ส่งเสียงหวีดหวิวอย่างรุนแรงแล้วปรากฏตัวต่อหน้าชายหนุ่มทันที

“คุณไม่รู้ว่าคุณทำอะไรได้บ้าง”

ชายหนุ่มไม่ได้อะไรกับเยี่ยชิวเลย เพราะหมัดของเยี่ยชิวดูธรรมดามาก โดยไม่มีแม้แต่ร่องรอยของพลังฉี

"บูม!"

จากนั้นชายหนุ่มก็ชกออกไป

เมื่อเห็นแล้ว หมัดทั้งสองก็กำลังจะปะทะกัน

ทันใดนั้น แสงสีทองก็ส่องสว่างบนหมัดของเยี่ยชิวราวกับว่ามันทำจากทองคำหรือเหมือนดวงอาทิตย์ที่มีแสงพราว

“หมัดสังหารมังกร!”

เยี่ยชิวตะโกนอย่างดังออกไป และพลังก็ระเบิดออกมาจากหมัดของเขา ซึ่งน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง

ในขณะนี้พลังลมปราณหกวิถี ก็พุ่งออกมาจากหมัดของเยี่ยชิว และปล่อยเสียงคำรามของมังกรที่ดังออกมา

"ฉ่าง — —"

ด้วยความไว ชายหนุ่มไม่มีเวลาที่จะปลดปล่อยกำลังเต็มที่

"ปัง!"

หมัดของเขากระแทกเข้าหากัน

ชายหนุ่มรู้สึกราวกับว่าหมัดของเขาถูกค้อนที่มีน้ำหนักเป็นตัน ปากของเขาแตก และร่างของเขาก็กระเด็นไปข้างหลังราวกับลูกกระสุนปืนใหญ่

บูม!

แผ่นหลังของชายหนุ่มกระแทกเข้ากับกำแพงหินของถ้ำอย่างแรง เขาอ้าปากและน้ำลายออกมาเป็นเลือด จากนั้นร่างของเขาก็ล้มลงกับพื้นอีกครั้ง

ปัง!

เขาล้มลงบนพื้น

ชายหนุ่มเพิกเฉยต่อความเจ็บปวดในร่างกายของเขา และมองดูเยี่ยชิวด้วยสีหน้าเศร้าหมอง แล้วถามว่า "คุณเป็นใครกันแน่"

เยี่ยชิวตอบอย่างเย็นชา "คุณไม่ควรที่จะรู้!"

ทันใดนั้นใบหน้าของชายหนุ่มก็เปลี่ยนเป็นสีดำเหมือนก้นหม้อ และดวงตาของเขาจ้องมองไปที่เย่ชิวราวกับว่าเขาอยากกินใครสักคน

“ให้ตายเถอะ เจ้าเด็กเหลือขอนี่อีกแล้ว”

ไม่นานคนอัมตะชางเหม่ยก็สาปแช่งอย่างลับๆ ด้วยท่าทางตกใจที่ไม่สามารถปกปิดได้บนใบหน้าของเขา

เขาไม่เข้าใจว่าเขาได้ฝึกฝนพลังฉีมาเก้าขั้นแล้วแล้ว และไม่สามารถป้องกันการโจมตีของชายหนุ่มได้ แต่ทำไมเยี่ยชิว จึงได้ฝึกฝนพลังฉีเพียงหกชั้นเท่านั้น และสามารถต่อยชายหนุ่มออกไปได้ด้วยหมัดเดียว ?

"เหตุใดช่องว่างระหว่างพลังงานฉีจึงยิ่งใหญ่มาก"

“เด็กเปรตตัวน้อยเพิ่งฝึกฝนพลังลมปราณหกวิถี พลังการต่อสู้ของเขาก็ผิดปกติมาก งั้นถ้าเขาฝึกฝนพลังฉีขั้นที่เจ็ดของ เขาจะไม่ฆ่าผู้ฝึกฝนอมตะที่อยู่ขั้นสูงสุดเลยหรือ?

คนอัมตะชางเหม่ยคิดถึงสิ่งนี้และมองไปที่เยี่ยชิวด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉาและความริษยา

“พระเจ้า บอกฉันที ทุกคนมีจมูกเดียวและสองตา ทำไมเด็กเปรตคนนี้ถึงปลูกฝังพลังงานฉีได้แต่ฉันทำไม่ได้”

“เป็นเพราะเขาหล่อกว่าฉันหรือเปล่า?”

“หึ พระเจ้า ฉันไม่คิดเลยว่าคุณจะมองคนที่หน้าตา”

ในที่นั้น

เยี่ยชิวเอานิ้วชี้ไปที่ชายหนุ่มแล้วตะโกน "มานี่สิ แล้วตายซะ"

“อัยยา!” ชายหนุ่มโกรธจัดและตะโกนออกมา แล้วดึงดาบซามูไรออกจากเอวของเขา

สูตรดาบกับตัวละครหญ้า?

หรือใช้วิชาดาบที่ไม่มีใครเทียบได้?

เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

เยี่ยชิวคิดขึ้นได้ เขาถือดาบของจักรพรรดิไว้ที่หน้าอกของเขา และพลังจากร่างกายของเขาก็หลั่งไหลเข้าสู่ดาบอย่างบ้าคลั่ง จากนั้น ดาบของจักรพรรดิก็กวาดออกไป

ในการเคลื่อนไหวนี้เยี่ยชิว ไม่ได้ใช้ทักษะดาบใด ๆ

ไม่มีมีอะไรเลยธรรมดามาก

ชายหนุ่มหัวเราะและพูดว่า "เจ้ากล้าท้าทายข้าด้วยความสามารถอันน้อยนิดเช่นนี้ เจ้าตายสะ"

"เหรอ?"

เยี่ยชิวยิ้มเบา ๆ และดาบของจักรพรรดิก็อยู่ในมือของเขาราวกับแท่งเหล็กกำลังโจมตีชายหนุ่ม

ในทันใดนั้น พลังอันรุนแรงก็ปะทุออกมาราวกับก้อนหินที่กระทบกับอากาศ

จู่ๆ สีหน้าของชายหนุ่มก็เปลี่ยนไป ในขณะนี้ เขารู้สึกราวกับว่ามีภูเขาลูกใหญ่กำลังกดทับเขาอยู่

“ไม่ว่าทักษะดาบของคุณจะแข็งแกร่งแค่ไหน ฉันจะโจมตีคุณด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว”

“ฉันเชื่อมั่นอย่างยิ่งว่าเมื่อเผชิญกับอำนาจรวมๆ การเคลื่อนไหวราวกับเสือ”

“ดังคำกล่าวที่ว่า พลังเดียวสามารถเอาชนะกฎเกณฑ์ทั้งหมดได้”

บูม!

เยี่ยชิวโจมตีชายหนุ่มด้วยดาบ ทันใดนั้น ดาบซามูไรในมือของชายหนุ่มก็พุ่งออกไป พลังที่เหลือทำให้ชายหนุ่มตกใจมากจนเขากะอักเลือดและกระเด็นไปข้างหลัง

“บ้าเอ๊ย นี่มันแย่เกินไปแล้ว” ชางเหม่ยอุทาน

เซียวจ้านยังรู้สึกโกลาหลอย่างมากในใจ และพูดด้วยความตกใจบนใบหน้าของเขา "เขาพลังมาก เขาไม่ใช่มนุษย์"

ชายหนุ่มดูหวาดกลัว เขาไม่คาดคิดว่าจะถูกดาบของเยี่ยชิวกระแทกกลับ

“คุณเป็นใครกันแน่” ชายหนุ่มถามอีกครั้ง

เยี่ยชิวพูดอย่างภาคภูมิใจ "ฉันบอกแล้วว่าคุณไม่ควรที่จะรู้จักชื่อของฉัน"

“ถ้าคุณอยากรู้มากก็…...”

“ทายาทแห่งมังกร!”