วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1122

ทันใดนั้นการเปลี่ยนแปลง ทำให้เยี่ยชิวและเซียวจ้านตกใจ

พวกเขาเห็นอมตะชางเหม่ยทรุดตัวลงกับพื้น มีน้ำลายฟูมปาก ใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีม่วง และชักกระตุกอย่างควบคุมไม่ได้

เขาจ้องมองเยี่ยชิวด้วยสายตาที่ดูเหมือนพูดว่า

“เจ้าหนู ฉันกำลังจะตาย คุณรีบช่วยฉันด้วย...…”

เยี่ยชิวสัมผัสได้ถึงชีพจรของผู้อาวุโสอย่างรวดเร็ว และค้นพบพลังพิษสูงที่บุกรุกเส้นลมปราณของอมตะชางเหม่ย

สถานการณ์เลวร้ายมาก

เยี่ยชิวรีบหยิบเข็มทองสามเข็มออกมา แล้วเจาะเข้าไปในหน้าอกของอมตะชางเหม่ย โดยใช้การฝังเข็มเพื่อกำจัดสิ่งอุดตัน

ในไม่ช้า อมตะชางเหม่ยก็หยุดอาการชัก

ผิวของเขากลับมาเป็นปกติ

สถานการณ์มีเสถียรภาพ

“ใครบอกให้คุณกินมั่ว ถ้าฉันไม่อยู่ที่นี่ คุณคงพบกับจุดจบ”

เมื่อเยี่ยชิวพูดจบ ก็ตรวจสอบชีพจรอีกครั้ง เยี่ยชิวก็ดูประหลาดใจ

“หือ ความเป็นพิษได้เปลี่ยนเป็นพลังงานบริสุทธิ์แล้ว?”

ด้วยความสับสน เยี่ยชิวเตือนอมตะชางเหม่ยว่า “หมุนเวียนพลังงานเร็ว”

เยี่ยชิวก็ช่วยพยุงอมตะชางเหม่ยให้นั่งลง

อมตะชางเหม่ยปืดตา เริ่มหมุนเวียนพลังงานชี่แท้ เยี่ยชิวหยิบเครื่องรางเปลวไฟออกมาจากเสื้อคลุมของอมตะชางเหม่ย และเนื้อย่างกับเซียวจ้าน

“หัวหน้า ผู้อาวุโสจะโอเคไหม?” เซียวจ้านถามด้วยความกังวล

เยี่ยชิวมองไปที่ผู้อาวุโส กล่าวว่า “อย่ากังวล ชายชราคนนี้โชคดี เหตุการณ์นี้กลายเป็นพรที่ปลอมตัวมา”

เซียวจ้านสับสนถามว่า “พรปลอมตัว หมายถึงอะไร?”

เยี่ยชิวหัวเราะเบาๆ “อีกสักพักจะได้เห็น”

หลังจากนั้นไม่นาน

กลิ่นหอมของเนื้อก็อบอวลไปในอากาศ

“นี่ ชิมดูสิ รสชาติเป็นยังไงบ้าง?” เยี่ยชิวยื่นชิ้นเนื้อย่างให้เซียวจ้าน

หลังจากได้รับเนื้อแล้ว เซียวจ้านก็ลังเล

“ทำไมคุณไม่กินล่ะ?” เยี่ยชิวถาม

“หัวหน้า ผู้อาวุโสเกือบตายจากการกินสิ่งที่เป็นพิษก่อนหน้านี้ แล้วถ้าเนื้อนี้มีพิษด้วยล่ะ?” เซียวจ้านกล่าว

“ไม่ต้องกังวล มีฉันที่นี่ แม้ว่ามันจะเป็นพิษ ฉันก็รักษาคุณได้”

ฉันไม่อยากทนทุกข์ทรมาน

เซียวจ้านแนะนำว่า “หัวหน้า ทำไมคุณไม่ลองตรวจพิษดูก่อนล่ะ?”

“ได้!” เยี่ยชิวเริ่มกินเนื้อเป็นชิ้นใหญ่อย่างไม่เกรงกลัว

ขณะรับประทานอาหารก็กล่าวว่า

“เนื้อนี้รสชาติดี”

“เนื้อสัมผัสคล้ายเนื้องู แต่สดกว่า และนุ่มกว่าเนื้องู”

“น่าเสียดาย ที่เราอยู่ในถิ่นทุรกันดาร ไม่มีผงยี่หร่าหรือพริกป่น ไม่อย่างนั้นจะอร่อยกว่านี้อีก……หืม?”

ทันใดนั้น ท่าทางของเยี่ยชิวก็เปลี่ยนไป

เซียวจ้านตกใจจึงถามว่า “หัวหน้า เนื้อมีพิษหรือเปล่า?”

โดยไม่พูดอะไร ใบหน้าของเยี่ยชิวก็เปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับว่าเขาเมา

“หัวหน้า คุณเป็นอะไร? อย่าทำให้ฉันกลัว! หากคุณถูกวางยาพิษ จะไม่มีใครอยู่ที่นี่เพื่อล้างพิษคุณ……”

คำพูดของเซียวจ้านขาดหายไป ในขณะที่เขาเฝ้าดูเยี่ยชิวกลืนกินเนื้อย่างที่เหลือราวกับหมาป่าที่หิวโหย

เนื้อย่างเดิมมีไว้สำหรับคนสามคนและหนักอย่างน้อยหลายสิบปอนด์

เยี่ยชิวกลืนมันลงไปอย่างรวดเร็ว และในเวลาไม่นาน เนื้อหลายสิบปอนด์ก็หายไปในท้องของเขา

โดยไม่หยุดเพียงแค่นั้น เขายังคว้าชิ้นเนื้อจากมือของเซียวจ้านด้วยซ้ำ

“หัวหน้า มีอะไรผิดปกติกับคุณ?”

เซียวจ้านรู้สึกสับสน

แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ที่นี่มาสองสามวัน และทานอาหารทุกวัน แต่ก็มีอาหารมากมายในถุงของเยี่ยชิว ไม่จำเป็นต้องหิวขนาดนั้นใช่ไหม?

เซียวจ้านรีบปฏิบัติตาม

ในไม่ช้า เสียงหมัดก็ดังก้องไปทั่วทั้งถ้ำ

เยี่ยชิวกินเนื้อสัตว์มากขึ้น เขาสังเกตเห็นว่าความอยากอาหารของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก นับตั้งแต่สกัดดอกบัวทองเก้ากลีบ

น่าเสียดายที่หลังจากกินเนื้อในครั้งนี้ก็ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ

“ดูเหมือนว่า การดูดซึมยังมีจำกัด เนื้อของสัตว์ประหลาดตัวนี้ไม่มีผลกับฉันอีกต่อไป”

เยี่ยชิวถอนหายใจ มองขึ้นไปดูเซียวจ้านฝึกหมัดของเขา

เซียวจ้านมีพรสวรรค์ด้านศิลปะการต่อสู้อย่างมาก แม้ว่าเขาจะอายุยังน้อย แต่หมัดทั้งแปดของเขาก็มาถึงระดับปรมาจารย์แล้ว

ความเร็วหมัดของเซียวจ้านเร็วขึ้น และความแข็งแกร่งก็มากขึ้น ทำให้เกิดเสียงแตกอย่างต่อเนื่องในอากาศ

ขณะที่เยี่ยชิวเฝ้าดู เขาก็คิดกับตัวเอง

“ความแข็งแกร่งของเซียวจ้านกำลังพัฒนาอย่างรวดเร็ว และรากฐานของเขาในศิลปะการต่อสู้ก็มั่นคง ด้วยทักษะในปัจจุบัน เขาควรจะสามารถจัดอันดับในอันดับมังกรได้”

“อย่างไรก็ตาม หมัดทั้งแปดได้มาถึงจุดสูงสุดแล้ว และเป็นการยากที่จะเจาะทะลุต่อไป”

“ถ้าเขาเชี่ยวชาญเทคนิคการฝึกฝนได้ ความแข็งแกร่งของเขาควรจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก บางทีเขาอาจจะก้าวเข้าสู่อันดับเทพได้ในครั้งเดียว”

“ดูเหมือนว่า ฉันจะต้องค้นหาเทคนิคการฝึกฝนที่เหมาะสมสำหรับเซียวจ้าน”

ขณะนี้ อมตะชางเหม่ยฝึกฝนเสร็จแล้วและหัวเราะว่า “เจ้าหนู ฉันกำลังจะเป็นผู้ฝึกฝนเซียนแล้ว คุณอิจฉาไหม?”

เยี่ยชิวเยาะเย้ย “ดูสิ ทำเป็นอวด ถ้าไม่ใช่สำหรับฉัน คุณคงตายไปนานแล้ว”

อมตะชางเหม่ยดุอย่างโกรธๆ “คุณกล้าที่จะพูดแบบนั้นเหรอ ถ้าไม่ใช่เพราะตัวซวยเช่นคุณ ฉันจะถูกวางยาพิษหรือเปล่า?”

เยี่ยชิวเพิกเฉยต่ออมตะชางเหม่ย และยังคงดูเซียวจ้านฝึกหมัดต่อไป

อมตะชางเหม่ยก็มองดูเช่นกัน และในช่วงเวลาต่อมา เขาอุทานว่า “เซียวจ้านมีความก้าวหน้าอย่างรวดเร็วขนาดนี้ได้ยังไง เหมือนเขาดื่มยาอายุวัฒนะอะไรสักอย่าง การพัฒนาของเขาดีเกินไป!”

“ถ้าเขายังคงทำเช่นนี้ อีกไม่นานเขาจะกลายเป็นสุดยอดปรมาจารย์”

“ว่าไง เจ้าหนู เนื้อย่างอร่อยไหม?”

โดยไม่รอคำตอบของเยี่ยชิว อมตะชางเหม่ยก็คว้าเนื้อย่างและเริ่มรับประทานอาหาร