วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1121

ไม่มองไม่รู้พอมองแวบเดียว ความประหลาดใจของเยี่ยชิวหายไปทันที

นอกจากชี่แท้โดยกำเนิดหกวิถีเดิมก็เห็นมีชี่แท้โดยกำเนิดสองวิถีเยอะออกมาบริเวณตันเถียน

ชี่แท้โดยกำเนิดสองวิถีเป็นแค่เงาจางๆ เยี่ยชิวยังต้องผ่านพ้นจากการถูกลงโทษจากสวรรค์ ชี่แท้โดยกำเนิดสองวิถีนี้ถึงจะเกิดขึ้นอย่างสมบูรณ์ได้

"ทำไมถึงเป็นแบบนี้?"

"ไม่ใช่ว่ากินดอกบัวทองเก้ากลีบแล้วจะเป็นผู้ฝึกเป็นเซียนไม่ใช่หรอ?"

"ทำไมฉันถึงมีแค่ชี่แท้โดยกำเนิดสองวิถีเพิ่มขึ้นมาเองละ?"

เยี่ยชิวงุนงง

เขาคาดหวังมากแต่ไม่คิดว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นแบบนี้

หลอกกูนี่หว่า!

"เป็นยังไงบ้างเจ้าเด็กเหลือขอ?"อมตะชางเหม่ยขยับเข้ามาถามด้วยความอิจฉา"นายเป็นผู้ฝึกเป็นเซียนแล้วใช่ไหม?"

เยี่ยชิวส่ายหัว"ดอกบัวทองเก้ากลีบนี้ทำให้ผมแค่มีชี่แท้โดยกำเนิดสองวิถีเพิ่ม"

อะไรนะ?

อมตะชางเหม่ยได้ยินแบบนี้ก็โกรธมากและชี้เยี่ยชิวแล้วด่า"เด็กเหี้ยทำของเสียหมด"

"ดอกบัวทองเก้ากลีบนั้นหายากหลายพันปี ประสิทธิภาพของยานั้นดีมาก ถ้าหากข้าเป็นคนใช้คงได้เป็นผู้ฝึกเป็นเซียนแน่นอน"

"ความผิดนายเลย!"

เยี่ยชิวพูด"ไอ่แก่ นายอาจจะปรเมินค่าผลลัพธ์ของดอกบัวทองเก้ากลีบนี้เกินไปก็ได้ มันอาจจะไม่ได้ดีอย่างที่นายคิดก็ได้"

"บัดซบ!"อมตะชางเหม่ยพูด"ขอแค่คนที่ฝึกฝนชี่แท้หลังกำเนิดเก้าวิถีได้ใช้ดอกบัวทองเก้ากลีบก็สามารถเป็นผู้ฝึกเป็นเซียนได้แน่นอน"

"สำหรับนาย ที่ไม่ได้เป็นผู้ฝึกเป็นเซียนน่าจะเกี่ยวข้องกับร่างกายนาย"

"โบราณว่าไว้หากร่างกายมีความพิเศษถึงจะสามารถฝีกฝนชี่แท้โดยกำเนิดได้"

"ผลข้างเคียงหลักของดอกบัวทองเก้ากลีบก็คือสามารถซ้อมแซมส่วนไม่ดีของร่างกาทำให้ร่างกายเปลี่ยน"

"แม่งเอ่ย ดอกบัวทองเก้ากลีบที่กว่าจะเจอเป็นพันปีกลับถูกนายทำให้เสียประโยชน์เปล่า ข้าละอยากจะตีนายให้ตายเลย"

เยี่ยชิวรู้สึกสิ่งที่อมตะชางเหม่ยพูดก็มีเหตุผล

ก่อนหน้านี้ที่เขาฝึกละลายดอกบัวทองเก้ากลีบรู้สึกได้ถึงเลือดเนื้อกระดูกตัวเองผ่านการเปลี่ยนแปลงจริง

คำพูดของอมตะชางเหม่ยพูดว่า ดอกบัวทองเก้ากลีบมีผลต่อกระทบใหญ่สำหรับคนที่ฝึกชี่แท้หลังกำเนิด โดยเฉพาะร่างกายของคนที่พิเศษจะเห็นผลลัพธ์น้อย ดังนั้นเยี่ยชิวเลยไม่ได้เป็นผู้ฝึกเป็นเซียน

"เจอดอกบัวทองเก้ากลีบนั้นไม่ง่ายเลย กลับถูกนายทำให้เสียของแบบนี้เลย ข้าจะเป็นบ้าตาย"

อมตะชางเหม่ยด่าด้วยความโมโหจัด

"ไอ่แก่ นายบอกว่าร่างกายฉันพิเศษ งั้นช่วยบอกฉันฉันหน่อยว่าร่างกายฉันเป็นอะไร?"

เยี่ยชิวก็รู้สึกถึงตอนตัวเองกำลังฝึกฝนวิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิง ร่างกายแตกต่างไปจากคนทั่วไป

อย่างแรกคนอื่นมักฝึกฝนชี่แท้หลังกำเนิดแต่เขากลับฝึกฝนชี่แท้โดยกำเนิด

อย่างที่สองเลือดคนอื่นเป็นสีแดงแต่ของเขากลับเป็นสีทอง

ไม่เพียงแค่นั้นตอนที่เขากลืนกินดอกบัวทองเก้ากลีบกระดูกกลายเป็นสีทองอ่อน

สุดท้ายเขาเป็นคนที่ดวงดีในระดับหนึ่ง ทุกครั้งที่เจออันตรายก็มักจะผ่านมาได้อย่างปลอดภัย

"อยากรู้หรอ? ข้าสามารถบอกให้นายได้นะแต่ว่านายต้องช่วยอะไรฉันนิดหน่อย"อมตะชางเหม่ยพูดด้วนรอยยิ้ม

"เรื่องเล็กๆน้อยๆแค่นี้คุณยังจะหาโอกาสแบล็คเมล์ฉัน หน้าไม่อายเลยจริงๆ หึ"เยี่ยชิวหึอย่างเย็นชา

อมตะชางเหม่ยหัวเราะพูดว่า"เจ้าเด็กเหลือขอ นายอย่าโกรธเลยที่จริงแล้วนายนะเป็นบุตรแห่งโชค"

"เรื่องไร้สาระ"เยี่ยชิวไม่เชื่อเลยสักนิด ลุกขึ้นมาจากพื้น

"ลูกพี่ พวกเราจะกลับแล้วหรอ?"เซียวจ้านถาม

"อืม"เยี่ยชิวค่อยๆพยัก ถามอมตะชางเหม่ย"ถ้าหากคุณอยากจะฆ่าสัตว์ประหลาดตัวนั้น ฉันสามารถรอคุณได้"

"ช่างมันเถอะ"อมตะชางเหม่ยพูด"………

ในขณะนั้นทั้งสามกำลังจะออกจากถ้ำ

ในระหว่างที่พวกเขากำลังหันหลังกลับ"ตูม"เสียงดังขึ้น มีคลื่นอันน่ากลัวก่อตัวขึ้นในใต้น้ำ

ตามมาด้วยสัตว์ประหลาดที่โผล่มาจากใต้น้ำพุ่งมาหาอมตะชางเหม่ย

"ข้าว่าจะปล่อยแกไปแต่แกดันมาทำให้ข้าลำบากดูเหมือนชะตาแกจะสิ้นแล้วแหละ"