วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1120

เยี่ยชิวเห็นดอกบัวทองเก้ากลีบปรากฏขึ้นตรงหน้าของเขา เขาไม่ลังเลที่จะคว้ามันเอาไว้ในทันที

“เจ้าเด็กเหลือขอ เก็บดอกบัวทองเก้ากลีบไว้ให้ฉันดีๆล่ะ”

“รอให้ตาเฒ่าคนนี้ฆ่ามันได้แล้ว ฉันค่อยไปกินดอกบัวทองนั่น...”

“แม่งเอ้ย เจ้าเด็กเหลือขอ แกกำลังทำอะไรอยู่ฮะ?”

อมตะชางเหม่ยตะโกนด่าขึ้นมาอย่างกะทันหัน เพราะเขาเห็นเยี่ยชิวกำลังกลืนกินดอกบัวทองเก้ากลีบไม่เหลือเลยสักนิด

ในพริบตาเดียว ดอกบัวทองเก้ากลีบก็ถูกเยี่ยชิวกินจนหมด

“ไอ้เด็กเหลือขอ แกทำแบบนี้ได้ยังไงฮะ!”

“คืนดอกบัวทองฉันมานะ!”

“อ๊าอ๊าอ๊า.....”

อมตะชางเหม่ยโกรธจนดวงตาเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ

เขาได้ดอกบัวทองเก้ากลีบมาด้วยความยากลำบาก ทั้งต้องโดนสัตว์ประหลาดโจมตีอีกด้วย ใครมันจะไปคิดกันล่ะว่าสุดท้ายแล้วดอกบัวทองเก้ากลีบจะตกไปอยู่ในมือของเยี่ยชิว

อมตะชางเหม่ยตะโกนออกมาด้วยความโกรธเคืองว่า “ไอ้เด็กเหลือขอ คืนดอกบัวทองเก้ากลีบมาให้ฉันสะ ไม่งั้นมิตรภาพของพวกเราก็จบมันสะตรงนี้”

เยี่ยชิวพูด “ดอกบัวทองเก้ากลีบมันบินมาหาฉันเองต่างหาก ไม่ได้ไปแย่งมาสักหน่อย ทำไมถึงมาโทษฉันล่ะ?”

“ตาเฒ่า คุณวางใจเถอะ ฉันไม่เอาเปรียบคุณหรอก”

“รอให้ฉันกลายเป็นผู้ฝคกตนได้สำเร็จแล้ว ฉันจะคุ้มครองคุณเอง ฮ่าๆๆ...”

อมตะชางเหม่ยโกรธจนควันออกมาจากทวารทั้ง 7 เขาทำอะไรไม่ได้เลย เพราะตอนนี้ร่างกายของเขายังถูกสัตว์ประหลาดพันอยู่ จึงเอาความโกรธทั้งหมดไปลงกับสัตว์ประหลาดนั้น

“เป็นเพราะแก ถ้าไม่ใช่เพราะกันคงเป็นผู้ฝึกตนไปแล้ว ฉันจะทำให้แกหมดสภาพสะ”

ดัง!

อมตะชางเหม่ยโกรธมาก เขาปล่อยพลังชี่แท้เก้าวิถีออกมาโจมตีสัตว์ประหลาดอย่างบ้าคลั่ง

แต่สัตว์ประหลาดนั้นร่างกายแข็งแกร่งอย่างผิดปกติ สามารถรับการโจมตีของอมตะชางเหม่ยได้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทั้งสองต่อสู้กันอย่างดุเดือด

และในตอนนี้เอง เยี่ยชิวนั่งลงกับพื้น

เมื่อกี้เขากินดอกบัวทองเร็วเกินไปจนยังไม่ได้รู้สึกถึงรสชาติของดอกบัวทองเก้ากลีบได้เป็นอย่างดีเลย และตอนนี้เขารู้สึกว่าปากของเขาหอมมาก กลิ่นหอมฟุ้งทั่วโพรงปากไปหมด

ความรู้สึกนั้น เหมือนกับเพิ่งจูบร่างกายของหญิงสาวบริสุทธิ์ มันช่าง....

ไม่อาจบรรยายได้

“เซียวจ้าน ช่วยดูหน่อยนะ พยายามอย่าให้มันมารบกวนฉัน” เยี่ยชิวสั่ง

“อืม!” เซียวจ้านตอบกลับ เขายืนอยู่ไม่ไหลและจับปืนเอาไว้แน่น ดวงตาคมกริบของเขาสแกนไปรอบๆ

เยี่ยชิวเริ่มหมุนเวียนพลังชี่อีกครั้ง

ไม่นาน เยี่ยชิวก็สังเกตเห็นพลังชีวิตอันยิ่งใหญ่ที่แผ่ออกจากตันเถียนของเขา ซึ่งกำลังรักษาเส้นพลังลมปราณพิเศษแปดของเขาอยู่

แม้กระทั่งผิวของเขาในตอนนี้ก็ปล่อยออกมาเป็นแสงเรืองรอง

"ไม่น่าเชื่อว่าเป็นสมบัติที่หายากในพันปี!"

เยี่ยชิวเริ่มทำการหมุนเวียนวิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิง โดยมุ่งความสนใจไปที่การกลั่นเอาพลังจากดอกบัวทองเก้ากลีบ

ไม่นานจากนั้น

ร่างกายของเยี่ยชิวก็ปรากฏขึ้นมาเป็นแสงทองคำที่สว่างไสว สว่างจ้าจนทำให้เขาดูเหมือนดวงอาทิตย์

ทั้งถ้ำถูกส่องสว่างไปทั้งหมด

เมื่ออมตะชางเหม่ยที่กำลังต่อสู้กับสัตว์ประหลาดมาเห็นฉากนี้เขา ก็ทำให้หน้าของเขาบิดเบี้ยวไปด้วยความโกรธ

หากไม่ใช่เพราะสัตว์ประหลาดนี้ปรากฏตัวขึ้น การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นบนร่างกายเยี่ยชิวในตอนนี้ จะเกิดขึ้นบนร่างกายเขาเองแน่

และเขาก็จะกลายเป็นผู้ฝึกตนได้สำเร็จ

เมื่อกลายเป็นผู้ฝึกตน อย่างแรกเลยคือพลังจะเพิ่มขึ้นสูงมาก

อีกทั้งยังสามารถยืดอายุขัยได้อีกด้วย

และนี่ก็เป็นสิ่งล่อตาล่อใจของอมตะชางเหม่ย เพราะไม่ว่าอย่างไร ตาเฒ่าอายุมากอย่างเขาก็เกรงกลัวความตาย

และในที่สุด เหตุผลที่สำคัยอีกอย่างก็คือ หลังจากที่กลายเป็นผู้ฝึกตนแล้ว เขาจะสามารถตีเยี่ยชิวได้

เกี่ยวกับในตอนนี้....

อมตะชางเหม่ยก็ไม่ได้หวังว่าในอนาคตเขาจะมีโอกาสตีเยี่ยชิวหรอก เขาเพียงหวังว่าในอนาคตเยี่ยชิวจะไม่มารังแกเขา

ความรู้สึกนี้มันเจ็บยิ่งกว่าตอนที่เขาทะลุผ่านวิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิง ขั้นที่ 2 ล้างกระดูก เสียอีก

เหงื่อเย็นผุดขึ้นบนหน้าผากของเยี่ยชิว ร่างกายสั่นเล็กน้อย

แต่เยี่ยชิวก็ยังไม่หยุด

เขารู้ว่าตอนนี้คือช่วงเวลาสำคัญของการเปลี่ยนแปลง ตราบใดที่เขายังยืนหยัด พลังของเขาจะต้องก้าวกระโดดขึ้นเป็นอย่างมากแน่

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

อีกหนึ่งชั่วโมงผ่านไป

“อู้ว!”

แสงสีทองบนร่างเยี่ยชิวสว่างขึ้นมากอย่างกะทันหัน

รูขุมขนบนร่างกายเข ล้วนแล้วแต่ปล่อยออกมาเป็นแสงสีทอง แม้แต่ผมของเขาก็ถูกแสงทองคำย้อมไปด้วย ทำให้เขาดูเหมือนพระพุทธเจ้าที่ได้รับการเคารพ

ในเวลานี้ เยี่ยชิวลืมตาขึ้นมาช้าๆ

เขารู้สึกได้ชัดเจนว่า ตัวเองแข็งแกร่งขึ้นมาก ทุกเซลล์ในร่างกายเต็มไปด้วยพลังงานมหาศาล เหมือนน้ำเดือดที่อยากจะพุ่งออกมา

นอกจากพลังที่เพิ่มขึ้นแล้ว อากัปกิริยาของเขาก็เปลี่ยนไป ใบหน้าที่เคยหล่อเหลาถึงจะยังคงขาวสะอาด แต่ก็เพิ่มความคมเด่นชัดขึ้น

"เอ๊ะ?"

เยี่ยชิวอุทานขึ้นมาเบาๆ จากนั้นเขาก็เปิดดวงตาสวรรค์ จนมองเห็นทะลุผ่านผิวหนัง

วินาถีถัดมา

เยี่ยชิวตกใจมากเมื่อเขาพบว่าเลือดของเขากลายเป็นสีทองเข้มข้น

แม้ว่าก่อนหน้านี้เลือดของเขาจะเป็นสีทองแล้ว แต่สีค่อนข้างจาง ทว่าตอนนี้ ทุกหยดเลือดของเขาเป็นสีทองเข้มเหมือนทองหลอม

ละกระดูกของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีทองอ่อน แข็งแรงกว่าเดิมมากกว่าสิบเท่า

“คิดไม่ถึงเลยว่าดอกบัวทองเก้ากลีบเพียงหนึ่งดอกจะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงได้มากขนาดนี้ นี่เป็นเรื่องน่ายินดีที่คาดไม่ถึงจริงๆ”

จากนั้นเยี่ยชิวก็มองไปที่ตันเถียนของเขา

เขาอยากรู้มากเลยว่าตอนนี้พลังปราณของเขาเพิ่มขึ้นมากแค่ไหน?