วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1128

เยี่ยชิวหยุดก้าวเดิน

จูฉยงยิงชี้ไปที่ร่องลึกข้างหน้าแล้วพูดว่า “หมอเยี่ย ระวังหน่อย มีระเบิดอยู่ในร่องลึกด้วย”

คูน้ำกว้างประมาณสิบเมตรและยาวหนึ่งร้อยเมตร เต็มไปด้วยใบไม้หนาทึบ

เยี่ยชิวเปิดใช้งานตาสวรรค์อย่างเงียบๆ และมองดู

แน่นอนว่าสนามเพลาะนั้นเต็มไปด้วยกับระเบิดที่อัดแน่นอยู่

“คุณรู้ได้อย่างไรว่ามีระเบิดอยู่ในนั้น?” เยี่ยชิวถามอย่างสงสัย

“ฉันทำสิ่งนี้เพื่อหาเลี้ยงชีพ ที่ใดมีทุ่นระเบิด ฉันจะดมกลิ่นพวกมันออกไปได้” จูฉยงยิงกล่าว “หมอเยี่ย ดูเหมือนว่าเราจะต้องอ้อม”

“ไม่จำเป็นต้องอ้อม” เยี่ยชิวกล่าว จากนั้นคว้าไหล่ของจูฉยงยิงแล้วกระโดดข้ามคูน้ำ

เมื่อถึงเวลาที่จูฉยงยิงตอบสนอง พวกเขาก็อยู่อีกด้านหนึ่งของร่องลึกแล้ว

จูฉยงยิงเต็มไปด้วยความตกใจ

ร่องลึกนั้นกว้างสิบเมตร แต่เยี่ยชิวก็สามารถข้ามมันไปได้อย่างง่ายดายในขั้นตอนเดียวโดยไม่ทำให้เหนื่อยเลย

“หมอเยี่ย คุณรู้จักศิลปะการต่อสู้ไหม?” จูฉยงยิงถามด้วยความประหลาดใจ

“นิดหน่อย” เยี่ยชิวตอบ

เขาพยายามจะหลอกใคร?

จูฉยงยิงทราบดีว่า แม้แต่ราชากองกำลังพิเศษของเขตสงครามตะวันตกเฉียงใต้ ก็ไม่สามารถกระโดดข้ามคูน้ำลึกได้ในขั้นตอนเดียว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในขณะที่อุ้มบุคคลที่มีน้ำหนักเกินร้อยปอนด์ไว้ในมือ

“หมอเยี่ย คุณเป็นผู้เชี่ยวชาญอันดับต้นๆ ในรายชื่อมังกรหรือเปล่า?” จูฉยงยิงถามอีกครั้ง

ในความเข้าใจของเขา ผู้ที่อยู่ในรายชื่อมังกรเป็นบุคคลที่น่าเกรงขามที่สุด

เยี่ยชิวส่ายหัว “ไม่”

ไม่?

จูฉยงยิงผงะ จากนั้นพยายามปลอบเยี่ยชิว “หมอเยี่ย อย่าเพิ่งท้อแท้ ฉันได้ยินมาว่าผู้เชี่ยวชาญในรายชื่อมังกร ล้วนเป็นคนแก่ คุณยังเด็กมาก ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า คุณจะสามารถปีนเข้าสู่รายชื่อมังกรได้อย่างแน่นอน”

เยี่ยชิว “……”

จูฉยงยิงเห็นว่าเยี่ยชิวไม่ได้พูด ดังนั้นเขาจึงพูดต่อ “หมอเยี่ย คุณต้องเชื่อในการตัดสินใจของฉัน คุณจะกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญชั้นนำอย่างแน่นอนในอนาคต"

เยี่ยชิวไม่ต้องการหารือเกี่ยวกับหัวข้อนี้และพูดว่า “เวลากำลังจะหมดลงแล้ว เราต้องตามหาถังเฟยและคนอื่นๆ ให้เร็วที่สุด นำทางไปอย่างรวดเร็ว!”

“หมอเยี่ย โปรดตามฉันมา” จูฉยงยิงกล่าว จากนั้นยังคงนำทางต่อไป

ทั้งสองก้าวผ่านป่าดึกดำบรรพ์อย่างรวดเร็ว

ระหว่างทาง พวกเขาพบกับทุ่นระเบิดหลายแห่ง ซึ่งทั้งหมดสามารถผ่านไปได้อย่างง่ายดาย

หลังจากเดินทางสิบห้าไมล์ จูฉยงยิงก็ชะลอความเร็วลงและกล่าวว่า “แม้ว่าจะไม่มีทหารประจำการในพื้นที่นี้ แต่ก็มีการบริหารจัดการร่วมกันโดยทั้งสองประเทศ ฉันไม่ได้ไปที่ป่าภูเขาข้างหน้า ดังนั้นมันอาจจะยากสักหน่อยที่จะตามหาถังเฟยและคนอื่นๆ จากที่นี่”

“ไม่มีปัญหา ฉันจะจัดการมันเอง” เยี่ยชิวกล่าว จากนั้นจึงดึงเครื่องรางติดตามออกมาโดยตรง

ในไม่ช้า หมอกสีดำก็ลอยอยู่ตรงหน้าเขา

“ตามฉันมา” เยี่ยชิวพูดและนำจูฉยงยิงไปข้างหน้า

ป่าดึกดำบรรพ์เต็มไปด้วยต้นไม้โบราณสูงตระหง่านที่บังท้องฟ้า และอากาศเย็นจัดให้ความรู้สึกน่าขนลุก

หลังจากเดินไปได้ไม่กี่ไมล์

ทันใดนั้น เยี่ยชิวก็หยุดเดิน

“มีอะไรเหรอหมอเยี่ย?” จูฉยงยิงถามด้วยความสับสน

“ฉันได้กลิ่นเลือด ระวังตัวด้วย” เยี่ยชิวเตือนก่อนจะเดินต่อไป

จูฉยงยิงถือปืน บรรจุกระสุน และเดินตามหลังเยี่ยชิวอย่างใกล้ชิด

หลังจากเดินไปได้ห้าสิบเมตร ก็มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกเขาทั้งสอง

มีเลือดก้อนใหญ่อยู่บนพื้น

“นี่คือนักรบจากวังซาตาน” จูฉยงยิงกล่าว

ในความเป็นจริง แม้ว่าเขาจะไม่ได้ชี้ให้เห็น แต่เยี่ยชิวก็จำมันได้เพราะชุดลายพรางที่ผู้ตายสวมใส่นั้นเป็นเครื่องแบบของวังซาตาน

เยี่ยชิวเข้ามาใกล้ และตรวจดูบาดแผลของผู้ตาย พบรอยแผลบนคอของนักรบ

แน่นอนว่านี่คือบาดแผลร้ายแรง

ความโกรธแวบวาบในดวงตาของเยี่ยชิว เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “นักรบคนนี้เสียชีวิตเมื่อประมาณหนึ่งวันก่อน เขาถูกฟันที่หลอดเลือดแดงคาโรติดด้วยมือที่มีทักษะ”

“คนที่ฆ่าเขาสามารถฆ่าเขาได้อย่างง่ายดาย ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว แต่นักฆ่าคนนี้ไม่ทำเช่นนั้น”

“ฆาตกรจงใจกรีดหลอดเลือดแดงคาโรติดของนักรบคนนี้ด้วยความตั้งใจที่จะระบายเลือดของนักรบให้แห้ง” เยี่ยชิวกล่าว