วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1164

ฉากตรงหน้าเยี่ยชิวเปลี่ยนไปอีกครั้ง เขายืนอยู่ที่ทางเข้าประตูห้องน้ำ ซึ่งเขาเห็นจางลี่ลี่และกัวเส่ากงกอดกันอย่างไร้ยางอาย

“ผมทนไม่ไหวมาหลายวันแล้ว”

“ฉันยังอาบน้ำอยู่ เห็นไหมว่าฉันรีบ.…..”

“เยี่ยชิวเป็นคนสารเลวเหรอ? เกิดอะไรขึ้น? คุณบอกผมเร็ว”

“เยี่ยชิวไม่รู้ว่าพ่อแม่ทางสายเลือดของเขาคือใคร”

“จริงเหรอ? แล้วแม่ให้กำเนิดเขากับใครล่ะ? ถึงจะอยู่กับหมาอย่างน้อยก็ควรจะรู้ชื่อหมาใช่ไหม?”

“เยี่ยชิว คุณกลับมาทำไม?”

“ตอนนั้นฉันคงตาบอดไป ฉันจะลงเอยกับคนขี้แพ้อย่างคุณได้ยังไง”

“เจ้าหนู อยากดูถ่ายทอดสดไหม? ฉันสามารถแสดงร่วมกับลี่ลี่ให้คุณได้ดู”

“สารเลว แกกล้าตีฉัน ฉันจะฆ่าแก”

หมัดของกัวเส่าชงตกลงไปที่เยี่ยชิว

ปัง!

เยี่ยชิวต่อยกลับด้วยแสงสีทองที่สุกใสทันที เงาของกัวเส่าชง และจางลี่ลี่ก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

หลังจากนั้น ก็มีอีกคนปรากฏตัวต่อหน้าเขา

หลินจิงจื้อ!

หลินจิงจื้อนอนอยู่บนเตียงครึ่งหนึ่ง สวมเสื้อผ้าที่เซ็กซี่มาก มีผ้าคลุมบางส่วน ทำให้เลือดคนหนึ่งพุ่งกระฉูด

“ที่รัก วันนี้คุณไปอยู่ที่ไหนมาบ้าง? ฉันคิดถึงคุณมาก รีบมาที่นี่เร็วๆ สิ”

หลินจิงจื้อกวักมือเรียกด้วยนิ้ว รอยยิ้มสวย เต็มไปด้วยเสน่ห์บนใบหน้าที่สวยงาม

ขณะที่เธอพูด เธอจงใจยกเสื้อผ้าขึ้นเล็กน้อย ทำให้เรียวขาที่ยาวและสวยงามของเธอดูยาวขึ้น

อึก!

เยี่ยชิวกลืนน้ำลาย แล้วเดินไปหาหลินจิงจื้อ

“ที่รัก รีบหน่อยสิ!” หลินจิงจื้อกอดเยี่ยชิว และแนบตัวเข้าไปในอ้อมแขนของเขา และพูดอย่างติดตลกว่า “ที่รัก จูบฉันสิ”

เยี่ยชิวก้มหัวลง กำลังจะจูบหลินจิงจื้อ แต่ทันใดนั้นเขาก็เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของหลินจิงจื้อหายไป แทนที่ด้วยเจตนาฆ่า

“ไอ้สารเลว ไปลงนรกซะ!”

หลินจิงจื้อหยิบกริชมาจากที่ไหนสักแห่ง และแทงมันเข้าไปในหัวใจของเยี่ยชิว

เลือดไหลลงมาจากกริช

ในขณะนั้น เยี่ยชิวรู้สึกเพียงความเจ็บปวดเฉียบพลันทั่วร่างกายของเขา เกือบจะเป็นลม

“ไม่ พี่หลินรักฉันมาก เธอจะไม่ทำร้ายฉัน นี่คงเป็นภาพลวงตา”

“ฉันยังอยู่ในภาพลวงตา”

เยี่ยชิวใช้วิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิงอย่างรวดเร็ว โดยมีพลังชี่แท้ก่อนกำเนิดเก้าเส้นปรากฏขึ้นเหนือศีรษะ เปล่งแสงสีทองที่ปกป้องร่างกายทั้งหมด

ทันใดนั้น ภาพของหลินจิงจื้อหายไป และเยี่ยชิวก็เห็นเฉียนจิ้งหลานอีกครั้ง

เฉียนจิ้งหลานเต็มไปด้วยเลือดที่ยืนไม่ไกล มองเยี่ยชิวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า ขณะที่เธอยิ้ม เลือดก็ไหลออกจากปาก จมูก หู และตา

“แม่!” เยี่ยชิวอุทาน “แม่ เกิดอะไรขึ้นกับแม่?”

เฉียนจิ้งหลานร้องออกมา “ชิวเอ๋อร์ ช่วยพ่อของลูกเร็วเข้า”

“เกิดอะไรขึ้นกับพ่อ?” เยี่ยชิวถามอย่างกังวล

“หวู่ซวงกำลังจะตาย ชิวเอ๋อร์ แม่ไม่รู้จะทำยังไง ฮือฮือฮื……”

“แม่ครับ พาผมไปหาพ่อครับ..….”

บัซ!

ทันใดนั้น เกิดความผันผวนอย่างรุนแรงในถุงเฉียนคุน ตามมาด้วยเสียง “ปัง” หม้อเฉียนคุนบินออกมาจากด้านใน ลอยอยู่ตรงหน้าเยี่ยชิว

“จู่ๆ หม้อเฉียนคุนก็ปรากฏขึ้นได้อย่างไร?”

เยี่ยชิวรู้สึกงุนงงและคว้าหม้อต้มไว้แน่น

ทันใดนั้น ปราณเย็นๆ ไหลจากหม้อเฉียนคุนเข้าสู่ร่างกายของเยี่ยชิว ทำให้เขารู้สึกเหมือนถูกราดด้วยน้ำแข็ง จิตใจปลอดโปร่งในทันที

เมื่อเขามองดูอีกครั้ง เฉียนจิ้งหลานก็หายไป และเขาพบว่าตัวเองอยู่ท่ามกลางป่าทึบ