วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1166

อันเป้ยฉิงคงถูกหม้อเฉียนคุนบดขยี้จนกลายเป็นก้อนเนื้อ และสุนัขสีดำก็กลายเป็นก้อนเนื้อเช่นกัน

ตายไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว

ฉากนี้นองเลือดและน่ากลัวมาก

“กลับมา!”

เยี่ยชิวตะโกน และหม้อเฉียนคุนก็กลับมาอย่างรวดเร็วเหนือศีรษะของเยี่ยชิว ส่องแสงเจิดจ้า รวมกับแสงสีทองที่สุกใสบนร่างของเยี่ยชิว ทำให้เขาดูเหมือนราชาแห่งเทพ

ฉากนี้สะเทือนใจมาก!

อาคารแปดสิบเอ็ด

ผู้อาวุโสถังและนายพลอาวุโสคนอื่นๆ ต่างตกใจเมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ ต่างสูดหายใจเข้าแรงๆ

“ทรงพลังมาก! พลังการต่อสู้ของเยี่ยชิว นั้นเหลือเชื่อมาก!”

“และหม้อต้มใบนั้น มันลึกลับมาก ไม่ว่าจะใหญ่หรือเล็ก มันก็บดขยี้มหาอำนาจ!”

“ตายไปก็ดี ปีศาจตัวน้อยเหล่านั้นสูญพันธุ์ไปซะดีกว่า……”

เกาะร้าง

เยี่ยชิวอยู่กลางอากาศ โดยมีหม้อเฉียนคุนอยู่เหนือหัวของเขา แสดงเจตนาการต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัว ชี้ไปที่มิยาโมโตะ โอกาวะ จากระยะไกล และพูดอย่างเย็นชาว่า “ผู้อาวุโส ถึงตาคุณแล้ว”

ฮึ่ม!

มิยาโมโตะ โอกาวะคอกอย่างเย็นชา ใบหน้าเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

ความจริงแล้ว เขามีโอกาสช่วยเหลืออันเป้ยฉิงคงเมื่อกี้นี้ แต่เขาก็ไม่ได้ลงมือใดๆ เพราะเขาไม่อยากให้ใครมาแย่งชิงสมบัติกับเขา

มิยาโมโตะ โอกาวะก็จับตาดูหม้อเฉียนคุนเช่นกัน

เฉพาะอย่างยิ่ง หลังจากที่ได้เห็นเยี่ยชิวใช้หม้อเฉียนคุนเพื่อบดขยี้อันเป้ยฉิงคง มิยาโมโตะ โอกาวะก็สาบานว่าจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้หม้อเฉียนคุน

เยี่ยชิวไม่ใช่ผู้ฝึกเซียนด้วยซ้ำ แต่เขาใช้หม้อต้มนี้เพื่อฆ่าอันเป้ยฉิงคงนี่แสดงให้เห็นว่า หม้อต้มนี้มีความพิเศษมาก

“คุณหยิ่งเกินไปนะเด็กน้อย”

“อันเป้ยฉิงคงเสียชีวิตด้วยน้ำมือของคุณ เพราะเขาประมาทเลินเล่อและประเมินศัตรูต่ำไป”

“ฉันไม่เหมือนเขา”

“แค่ดีดนิ้ว ก็ฆ่าคุณได้แล้ว”

หลังจากพูดเช่นนี้ มิยาโมโตะ โอกาวะก็เคลื่อนไหวอย่างแข็งแกร่ง ทะยานขึ้นไปในอากาศราวกับห่านป่า จากนั้นเท้าขวาอันแหลมคมของเขาก็ก้าวไปทางเยี่ยชิว

เตะนี้ มุ่งเป้าไปที่ใบหน้าของเยี่ยชิว

มิยาโมโตะ โอกาวะหัวเราะเยาะ “คุณหยิ่งมากใช่ไหม? เอาล่ะ ฉันจะบดขยี้หน้าคุณ แล้วดูว่าคุณจะหยิ่งได้แค่ไหน!”

เยี่ยชิวไม่กลัวเลย เขาคว้าตีนหม้อต้มแล้วโยนหม้อเฉียนคุนออกไป

ทันใดนั้น เท้าขวาของมิยาโมโตะ โอกาวะก็ชนเข้ากับหม้อเฉียนคุน

“บูม!”

เสียงดังและสะเทือนโลกทำให้หูหนวก และหม้อเฉียนคุนก็ปลิวออกไปที่จุดนั้น

เวลาเดียวกัน มิยาโมโตะ โอกาวะก็ถูกส่งให้กระเด็นไปไกลหลายสิบเมตร ตกลงมาจากท้องฟ้าสู่พื้น

“ฉันเดาถูก หม้อต้มนี้เป็นสมบัติล้ำค่า”

ดวงตาของมิยาโมโตะ โอกาวะระเบิดด้วยความตื่นเต้นในขณะที่เขาเฝ้าดูหม้อเฉียนคุนที่กำลังบินอยู่

“การฝึกฝนของเด็กคนนั้นอ่อนแอเกินไป เขาไม่สามารถปลดปล่อยพลังของหม้อต้มนี้ได้ด้วยซ้ำ”

“ฉันต้องได้มันมา”

“ตราบใดที่หม้อต้มนี้อยู่ในมือของฉัน แม้ว่าฉันจะเผชิญหน้ากับปรมาจารย์ขั้นราชา ฉันก็มีพลังที่จะต่อสู้”

เมื่อคำนึงถึงสิ่งนี้ มิยาโมโตะ โอกาวะจึงเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า และคว้าตีนหม้อน้ำอย่างรวดเร็ว

“ไอ้หนู หม้อต้มนี้เป็นของฉันแล้ว คุณจะเอาอะไรมาสู้กับฉันอีก?” มิยาโมโตะ โอกาวะหัวเราะอย่างเย่อหยิ่ง “ต่อจากนี้ไป หม้อต้มใบนี้เป็นของฉัน ฮ่าฮ่าฮ่า..….”

“เป็นของคุณเหรอ? คุณคงกำลังฝันอยู่!” เยี่ยชิวตะโกนด้วยเสียงทุ้ม “ปราบ”

บูม!

ทันใดนั้น หม้อเฉียนคุนก็ใหญ่ขึ้น มีขนาดเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดจากความสูงสิบฟุต เป็นมากกว่าห้าสิบฟุต และน้ำหนักของมันก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก

มิยาโมโตะ โอกาวะรู้สึกเหมือนเขาไม่ได้ถือหม้อต้มอยู่ในมือ แต่เป็นภูเขา

มีน้ำหนักนับหมื่นกิโลกรัม

ร่างหม้อต้มขนาดใหญ่กดลง

มิยาโมโตะ โอกาวะจับเท้าหม้อในมือขวา และมือซ้ายดันไปที่ตัวหม้อต้ม

อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถหยุดตัวหม้อต้มไม่ให้กดลงได้