วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1171

"ตูม!"

เสียงฟ้าร้องดังระเบิดจนหูหนวก

"แย่แล้ว สวรรค์ลงโทษ"สีหน้าของชายชราเปลี่ยนไปอย่างมาก เขาต้องการที่จะหลบหนีแต่เยี่ยชิวจับเขาไว้อย่างแน่น

"ไปให้พ้น"

ชายชราก็สะบัดเยี่ยชิวและหนีไปด้วยความตระหนก

"ฮ่าฮ่าฮ่า......"

เยี่ยชิวหัวเราะดังลั่น

ชายชราหันกลับมาดู ไม่เห็นเกิดสวรรค์ลงโทษเลยมีแค่สายฟ้าที่หนาเท่าถังน้ำปรากฏบนท้องฟ้า

ไม่ต้องพูดก็รู้ว่าต้องเป็นฝีมือเยี่ยชิวแน่นอน

"ไอ่หนู นี้แกแกล้งฉันหรอ!"สายตาของชายชราน่ากลัวและเย็นชา

เยี่ยชิวเยาะเย้ยและพูดว่า"ตาเฒ่า แกเป็นถึงขั้นราชาทำไมขี้ขลาดจังเลย? ฉันก็แค่สร้างสายฟ้าขึ้นมาดูสิทำให้ตกใจเหมือนคนขี้ขลาดตาขาว"

"กล้าบอกว่าฉันขี้ขลาด? ฉันว่านายคงรนหาที่ตาย"ชายชราโกรธจัด พุ่งเข้าไปหาเยี่ยชิวทันที

ไม่คาดคิดว่าเยี่ยชิวเพียงแต่ไม่หลบกลับพุ่งเข้าหาชายชรา

"หืม?"

ชายชราเห็นการเคลื่อนไหวของเยี่ยชิวแล้วรีบหยุดที่จะเข้าไปหา

"เขาไม่ใช่ผู้ฝึกเป็นเซียนด้วยซ้ำไป ทำไมเขาถึงพุ่งเข้ามาหาฉัน? หรือว่าเขามีไพ่เด็ดอะไรในการมาต่อกรกับฉัน?"

ถึงแม้วรยุทธ์ของชายชราจะสูงกว่าเยี่ยชิวแต่เขาก็ระวังตัวเป็นอย่างมาก

"เจิ้ง!"

เสียงดาบคำราม

เยี่ยชิวใช้วิชาฆ่าทั้งเป็น ดาบสองพันหนึ่งร้อยเล่มเหมือนกับเป็นเม็ดฝนจำนวนมากพุ่งไปทางชายชรา

"ทักษะเล็กๆน้อยๆ"

ชายชราขยับฝ่ามือ ทันใดนั้นดาบที่พุ่งมาหาเขาสองพันหนึ่งร้อยเล่มก็กลายเป็นผุยผงทันที

"ตูม!"

เยี่ยชิวพุ่งเข้าไปปล่อยหมัดใส่ชายชรา

"อย่าประเมินความสามารถตัวเองสูงเกิน"พูดจบชายชราก็ยกมือรับหมัดเยี่ยชิว

"ตูม!"

และในเวลานี้จู่ๆบนหัวก็มีเสียงระเบิดสายฟ้าดัง ชายชราเหมือนกระต่ายที่ตกใจรีบเก็บมือและร่างกายของเขาเหมือนลำแสงรีบหนีไปไกลๆ

หันกลับมาดูไม่มีสวรรค์ลงโทษอะไรเกิดขึ้น

เยี่ยชิวอยู่กลางอากาศหัวเราะพูดว่า"ตาเฒ่า ว่าแกเป็นคนขี้ขลาดยังไม่พอใจ แกดูการกระทำของแกสิ ไม่ใช่คนขี้ขลาดแล้วเป็นอะไร?"

"ฉันเคยเห็นคนเก่งมากมาย แกคงเป็นคนที่ขี้ขลาดที่สุดที่เคยเห็น"

"ไก่อ่อน!"

แม่งเอ่ย ถูกเจ้าหนูนี้เล่นอีกแล้ว

สีหน้าของชายชราขุ่นเคืองมาก รีบเดินเข้าไปเยี่ยชิวพลางพูดว่า"วันนี้ฉันจะฉีกร่างแกออกมาเป็นชิ้นๆ"

"ฉันทำให้แกกลัวจนหนีแล้วหนีอีก ไก่อ่อนแบบแกเนี่ยนะยังอยากจะฆ่าฉัน?"แกกำลังล้อเล่นใช่ไหม"เยี่ยชิวยังคงหัวเราะพูดว่า"รีบเรียกพวกของแกออกมาเถอะให้พวกเขามาช่วยแก"

"ฆ่าแกฉันคนเดียวก็พอแล้ว"พูดจบชายชราก็ก้าวผ่านความว่างเล่าและอยู่ต่อหน้าเยี่ยชิว

"ไปตายเถอะ!"

ชายชรามุ่งฝ่ามือไปที่ศรีษะของเยี่ยชิว

เยี่ยชิวรีบหลบฝ่ามือของชายชรา รีบวาดยันต์สายฟ้าออกมาและใช้คาถาล่องหนต่อ ร่างกายก็ซ่อนอยู่บนท้องฟ้าทันที จากนั้นก็ไปปรากฏอยู่ด้านหลังของชายชรา

"ยังใช้ท่าอีก ดูเหมือนว่าแกคงจะหมดหนทางแล้วสินะ"

ชายชราหัวเราะอย่างเย็นชาและหันหลังกลับใช้มือเอือมไปจับไหล่ของเยี่ยชิวไว้

"ซ่า!"

เยี่ยชิวปลดปล่อยดรรชนีกระบี่หกชีพจรโจมตีชาชราอย่างใกล้ชิด

"วูบ!"

จู่ๆด้านหน้าของชายชรามีม่านแสงสีดำบังพลังแห่งดาบที่หกไว้

ม่านแสงสั่นเล็กน้อย

"แกร๊ก!"

พลังแห่งดาบที่หกแตก

ชายชรายิ้มมุมปากอย่างเย็นชา"เจ้าหนูไปตายเถอะ"

ตูม！

เสียงฟ้าร้องเหนือศรีษะ