วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1172

เยี่ยชิวรีบวิ่งไปที่ข้างชายชราอย่างรวดเร็ว เขาไม่ได้ต่อยชายชรา แต่โจมตีเขาด้วยสายฟ้า

ในไม่ช้า ความ โกลาหลจากสวรรค์ก็เกิดขึ้น

"บูม!"

จากสวรรค์ทั้งเก้า ลำแสงฟ้าร้องหลายหมื่นสายตกลงมา ทิ้งระเบิดใส่พวกเขาและดูเหมือนว่าจะจมเกาะ

ชายชราไม่สามารถขยับตัวได้ และเยี่ยชิวก็หลีกเลี่ยงมันแบบเชี่ยวชาญ ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่เฝ้าดูอย่างช่วยไม่ได้ในขณะที่สายฟ้าเหล่านี้กำลังผ่ามาใส่เขา

"พึบ!"

ร่างกายของชายชรากระจัดกระจายไปด้วยเลือด เนื้อและเลือดของเขาพร่ามัว และร่างกายของเขาเกือบจะถูกฟ้าผ่า

ต้องบอกว่าเจ้านายของอาณาจักรราชานั้นผิดปกติจริงๆ

ชายชราต่อต้านความยากลำบากจากสวรรค์หลายครั้งและไม่ถูกโจมตีจนตาย

ผ่านไปสามสิบวินาที

ชายชราขยับร่างกาย

เยี่ยชิวกระโดดขึ้นและรีบปรากฏตัวขึ้นเหนือศีรษะของชายชรา และหยุดมันด้วยหม้อต้มเฉียนคุน

"พ่าง!"

ชายชราถูกฟ้าร้องโจมตีอย่างรุนแรงจนเขาหวังว่าเขาจะบดขยี้กระดูกของเยี่ยชิวให้เป็นขี้เถ้าได้ ดังนั้นเมื่อเขาสามารถขยับร่างกายได้เขาก็ใช้ฝ่ามือฟาดอากาศ

ด้วยฝ่ามือนี้ ชายชราก็ระเบิดด้วยกำลังทั้งหมดของเขา

เมื่อปล่อยฝ่ามือ พลังมหาศาลก็เหมือนกับทะเลพายุที่น่าสะพรึงกลัว

เห็นได้ชัดว่าชายชราต้องการทำลายหม้อต้มเฉียนคุน ฆ่าเยี่ยชิว และระบายความเกลียดชังของเขา

โดยไม่คาดคิด หลังจากที่เขาโจมตีด้วยลมจากฝ่ามือของเขาเยี่ยชิวก็หลบและเปิดใช้งานหม้อเฉียนคุนเพื่อเคลื่อนตัวออกไปอย่างกะทันหัน

"ปัง!"

ลมฝ่ามือขนาดใหญ่กระทบหายนะ

"แย่แล้ว — —"

การแสดงออกของชายชราเปลี่ยนไปอย่างมาก เขาหันหลังกลับและวิ่งหนีไป แต่มันก็สายเกินไป

ฝ่ามือของเขาทำให้สะเทือนไปถึงสวรรค์

"บูม!"

สายฟ้าสีม่วงเจ็ดสาย เช่นเดียวกับมังกรชั่วร้ายเจ็ดตัว โฉบลงมาจากที่สูง และทั้งหมดก็โจมตีชายชรา

"แพร่ง!"

ชายชราหลบเลี่ยงและต้องการหลบหนี ทันใดนั้นก็มีสายฟ้าเจ็ดลูกไล่ตามเขาอย่างรวดเร็วราวกับมีดวงตา

เมื่อเห็นฉากนี้ ใบหน้าของเยี่ยชิวก็แสดงรอยยิ้มแห่งความสำเร็จ

หลังจากใช้ความพยายามอย่างมาก ในที่สุดเขาก็ลากชายชราเข้าสู่หายนะในที่สุด

ชายชรานั้นเร็วมากและสามารถไปถึงได้ไกลถึงพันเมตรในพริบตา อย่างไรก็ตาม ความหายนะก็เร็วขึ้น

สายฟ้าสีม่วงเจ็ดลูกก็ตามทันชายชราทันที

ชายชราไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ และทำได้แค่ต่อสู้กลับ

หากเขาไม่ต่อสู้กลับ เขาจะตายอย่างแน่นอนหากสายฟ้าสีม่วงทั้งเจ็ดนี้โจมตีเขา

โดยไม่มีทางเลือกใดๆ

ชายชราต่อยหลายครั้งติดต่อกัน โจมตีภัยพิบัติอย่างดุเดือด

“ปัง ปัง ปัง!”

ชายชรามีพละกำลังมหาศาล และเมื่อเขาต่อยออกไป มันก็สั่นสะเทือนทั้งแผ่นดิน

อย่างไรก็ตาม เขายังไม่สามารถหยุดสายฟ้านั้นได้ แล้วยังถูกสายฟ้าโจมตีกระเด็นไปหลายร้อยเมตรและได้รับบาดเจ็บสาหัส

ชายชรายิ้มแทนที่จะโกรธ

“ไอ้สารเลว ไม่คิดเลยว่าแกจะไม่ใช้กำลัง แต่จะใช้ชนวนภัยพิบัติแทน ทำไมแกไม่ฆ่าฉันสะ”

“ฉันจะบอกแกนะ ตอนนี้ฉันหลุดพ้นจากสายฟ้าอันโหดเหี้ยมจากสวรรค์แล้ว ฉันจะไม่ได้รับอันตรายอีก”

“ในทางกลับกัน แกก่อให้เกิดหายนะครั้งแล้วครั้งเล่า ฉันไม่เชื่อว่าคุณจะสามารถหยุดยั้งการทิ้งระเบิดของหายนะในครั้งนี้ได้”

เยี่ยชิวหัวเราะ "ผู้เฒ่า คุณคิดว่าคุณรอดพ้นจากภัยพิบัติได้จริงหรือ?"

ชายชราหัวเราะเยาะ”แล้วไม่ใช่หรือไง?"

“เงยหน้าขึ้นไปดูสิ” เยี่ยชิวชี้ไปที่ท้องฟ้า

ชายชราเงยหน้าขึ้นมอง และสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที

เห็นเพียงเมฆหนาทึบเหนือท้องฟ้าก่อตัวเป็นก้อนขนาดใหญ่

ในวังวน ฟ้าร้องดังขึ้น สายฟ้าแลบอย่างดุเดือด และแสงออร่าที่ทำให้หัวใจหยุดเต้นปกคลุมไปทั่วโลก

ผมบนร่างของชายชราตั้งโด่ และเขากังวลมาก

เขาไม่มีเวลาคิด เขาไม่สนใจที่จะฆ่าเยี่ยชิวเลยแล้วรีบวิ่งหนีไปให้ไกล

“มันสายเกินไปแล้ว คุณหนีไม่พ้น”