วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1173

ใบหน้าของเยี่ยชิวซีด

เขาไม่คาดคิดว่าเขาจะกลายเป็นผู้ฝึกฝนที่เป็นอมตะและได้พบกับปรมาจารย์ขั้นราชา

ยิ่งไปกว่านั้น ครั้งนี้สองคนมาพร้อมกัน

“ให้ตายเถอะ เหตุใดจึงมีปรมาจารย์ด้านการปลูกฝังความอมตะในต้าตงมากมายขนาดนี้”

เยี่ยชิวยืนขึ้นจากพื้นดิน

ราชาและปรมาจารย์ทั้งสองนี้เป็นชายชราทั้งคู่ ทางซ้ายมือถือดาบคาตะนะ และทางขวาถือดาบยาวไว้ด้านหลัง

ทั้งสองเดินเคียงข้างกัน ภาพลักษณ์ของพวกเขาแข็งแกร่งราวกับเหว

ทุกครั้งที่พวกเขาก้าวไป รอยแตกลึกจะเหลืออยู่บนพื้น ซึ่งน่ากลัวอย่างยิ่ง

“เดิมที ฉันแค่อยากจับคุณเอง จากนั้นบังคับให้เยี่ยหวู่ซวงช่วยเหลือคุณ และใช้โอกาสนี้ฆ่าเยี่ยหวู่ซวง”

“ฉันไม่ได้คาดหวังว่าจะมีคนตายในมือของคุณมากมายขนาดนี้ ต้องบอกว่าชีวิตของคุณลำบากจริงๆ”

“ดังนั้นเราจึงต้องจัดการเรื่องนี้ด้วยมือของเราเอง”

หลังจากที่ชายชราทางซ้ายพูดจบ ดาบซามูไร ในมือของเขาก็ถูกปลดออก ทันใดนั้นเขาก็เต็มไปด้วยความต้องการฆ่า

"บูม!"

ชายชราฟันดาบของเขาออกไป

แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างไกลกัน แต่เมื่อคาตะนะโจมตีออกไป แสงดาบขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้น ยาวหลายสิบเมตร ด้วยพลังอันน่าสะพรึงกลัว

เยี่ยชิวไม่กล้าที่จะประมาทและเปิดใช้งานหม้อเฉียนคุนทันที

ทันใดนั้น หม้อเฉียนคุนที่มีสามปากก็ขยายตัวใหญ่ขึ้นในอากาศราวกับภูเขาสามลูก และกระแทกเข้ากับแสงดาบ

"พ่าง — —"

แสงดาบกระทบกับหม้อเฉียนคุน ส่งเสียงดังจากนั้นหม้อเฉียนคุนสามใบก็ถูกกระแทกออกไป

แสงดาบยังคงโจมตีที่เยี่ยชิว

รวดเร็วราวกับสายฟ้า

เขามีแรงผลักดันที่จะตัดผ่านดินแดนรกร้างทั้งแปดด้วยดาบของเขา!

เยี่ยชิวกำหมัดของเขาแน่น แต่ก่อนที่เขาจะได้ดำเนินการ เขาก็ถูกโจมตีด้วยพลังที่เหลืออยู่ของดาบ และร่างกายของเขาก็กระเด็นไปข้างหลัง โดยมีเลือดไหลออกมาจากปากของเขา

แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บ แต่แสงดาบก็ไม่หยุด

โจมตีไปที่เยี่ยชิวต่อไป

เยี่ยชิวเพิ่มความเร็วของเขาไปสู่จุดสูงสุดและใช้ทะยานบันไดเมฆา ในเวลาเดียวกันเมื่อเห็นว่าแสงดาบกำลังจะโจมตีเขา ร่างกายของเยี่ยชิวก็กระโดดขึ้นไปในอากาศและเขาก็หลบเลี่ยงด้วยวิธีที่น่าตื่นเต้น

อย่างไรก็ตาม พลังที่เหลืออยู่ของแสงดาบก็แพร่กระจายออกไป และเขาก็ถูกเหวี่ยงออกไปอีกครั้ง

"พึบ!"

เยี่ยชิวบินกลับหัวอีกครั้ง ทำลายต้นไม้ใหญ่หลายสิบต้นติดต่อกัน ก่อนที่เขาจะรักษาเสถียรภาพร่างกายของเขา และไอเลือดอย่างต่อเนื่องจากปากของเขา

โชคดีที่ร่างกายของเขาแข็งแรงพอ ไม่งั้นช่วงเวลานี้คงทำให้เขาจดจำไปตลอดชีวิต

เยี่ยชิวมองไปที่ชายชราด้วยความหวาดกลัวบนใบหน้าของเขา และรู้สึกตกใจอย่างมากในใจ

“นี่คือพลังการต่อสู้ที่แท้จริงของนักรบระดับราชาหรือเปล่า?”

"น่ากลัวเกินไปแล้ว"

"มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะ!"

เดิมทีเยี่ยชิวคิดว่าหลังจากที่เขารอดชีวิตจากภัยพิบัติและกลายเป็นผู้ฝึกฝนที่เป็นอมตะ แม้ว่าเขาจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของราชาที่ทรงอำนาจ แต่อย่างน้อยเขาก็จะสามารถอยู่รอดได้สักพักหนึ่ง

ท้ายที่สุดแล้ว เขาสามารถฆ่าศัตรูด้วยการกระโดดข้ามเลเวลมาโดยตลอด

แต่ใครจะคิดว่าราชาผู้ยิ่งใหญ่จะแข็งแกร่งขนาดนี้

“ดูเหมือนว่าข้าจะประเมินพลังของราชาต่ำไป เมื่อเผชิญหน้ากับราชา ข้าก็ไม่มีพลังที่จะต่อสู้กลับ”

"ทำอย่างไรดี?"

“วันนี้คุณจะตายที่นี่หรือเปล่า”

เยี่ยชิวรู้สึกสิ้นหวังเล็กน้อย

ในขณะนี้ชายชราที่มีดาบอยู่บนหลังของเขาก้าวไปข้างหน้า เป็นระยะทางหลายสิบเมตร และยืนอยู่ในอากาศ มองลงไปที่เยี่ยชิวราวกับพระเจ้าที่อยู่เหนือเขา

“ไอ้หนู รับนิ้วของฉันไปสะ”

หลังจากที่ชายชราพูดจบ เขาก็เหยียดมือขวาออกแล้วกดนิ้วลง

เสียงดังวี๊ด!

เสียงนกหวีดดาบที่น่าตกใจดังขึ้นจากนิ้วของชายชรา เหมือนกับแผ่นดินถล่มและสึนามิ

นิ้วนี้เปรียบเสมือนดาบที่ทำลายไม่ได้ ตัดผ่านท้องฟ้าและทำลายโลก

ร่างกายของเยี่ยชิวเกร็งขึ้นทั้งตัว เหงื่อเย็นไหลออกมาบนหลังของเขา และเขารู้สึกเหมือนกับว่าวิญญาณของเขากำลังจะระเบิด